روحانى ثابت کرده است که دروغ مى گوید. او به هیچ یک از حرف ها و شعارهاى انتخاباتى اش پایبند نیست. ما هم مى دانستیم و هنوز هم مى دانیم که روحانى کسى نیست که بخواهد و بتواند در مقابل خامنه اى و دستگاه پر قدرت اش بایستد. روحانى مى داند که این کاره نیست. حداکثر خواست روحانى، حفظ وضع موجود و جلوگیرى از از هم پاشیده شدن جمهورى اسلامى در کلیت اش است. روحانى نوکر خامنه اى و حکومت است و نه مردم. روحانى رییس دولت حکومت اسلامى ست. او در میان عروسک هاى خیمه شب بازى که خامنه اى آن ها را -به خیال خود با مهارت- بر صحنه مى گرداند عروسک دولت است. عروسکى ظاهرا قوى و نقش عامل اجرایى شخص خامنه اى. اما هم او -که عروسک است- و هم ما -که این نمایش کهنه شده و تکرارى را براى بار چندم مى بینیم،- حواس مان به نخى که روحانى به آن بسته شده است هست و مى دانیم اگر بازیگردان صحنه، اراده کند، و نخ عروسک روحانى را رها کند، او با کله پایین مى آید و یک عروسک دیگر جاى او را پر مى کند.
پس فراموش نکنیم: روحانى عروسک است و نه بیشتر. روحانى را خامنه اى بازى مى دهد، و این یعنى روحانى خود کارى نمى تواند بکند.
*****
قرار بود کنسرت شهرام ناظرى و پسرش در قوچان برگزار شود. به شیوه ى مرسومِ قوه ى قضاییه، ابتدا شایعه ى تعطیل این کنسرت، و بعد واقعیت تعطیل این کنسرت به گوش جامعه رسید، ولى قوه ى قضاییه و دادستان قوچان، این بار دلیلى براى مهر و موم کردن سالن اجرا اقامه کردند که در نوع خود بى نظیر و بى همانند بود:
«نامناسب بودن مکان برگزارى کنسرت، و در شان هنرمندان و مردم نبودن موقعیت سالن!»
البته این اقامه ى دلیل براى خنداندن من و شماى شهروند نیست، بلکه این قوه ى قضاییه و تشکیلات آن است که با اقامه ى چنین دلیل «مسخره»اى به ما مى خندد.
هنرمند گرامى ما، شهرام ناظرى، در اثر فشارهاى روحى که به خاطر این واقعه تحمل کرد، راهى بیمارستان شد، و پسرش حافظ نیز وارد همان جنگ و جدال هاى لفظى همیشگى شد، که نتیجه اش مثل همیشه خواهد بود:
کش پیدا کردن موضوع، برگزارى یک کنسرت در محل نامناسبى دیگر، و خوابیدن غائله به شیوه ى مرسوم.
اما این اتفاق، هر دلیلى داشته مى تواند نوعى اعلان جنگ به روحانى و وزارت ارشاد او باشد. روحانى دو کار مى تواند انجام دهد:
یکم این که مثل همیشه، دو مطلب اینترنتى در باب زشتى پلمب سالن اجرا، و بیان تلاش هایش از طرق قانونى، براى حل این معضل منتشر کردن.
دوم این که عملى خیالى و غیر ممکن را انجام دادن:
اختصاص محلى «کاملا مناسب» براى اجراى کنسرت ناظرى ها، مثلا ورزشگاه ثامن الائمه در مشهد -که ۳۵۰۰۰ نفر گنجایش دارد،- و بر آوردن خواست دادستان قوچان براى رعایت شان هنرمندان و مردم، و از مردم دعوت به حضور در کنسرت مرد بزرگ موسیقى ایران، شهرام ناظرى کردن، و در صورت لزوم، حفاظت از مردم حاضر در استادیوم توسط نیروى انتظامى (اگر وزارتى به نام وزارت کشور، واقعا در اختیار روحانى قرار داشته باشد، و نیروى انتظامى براى امر این وزارت خانه تره خرد کنند!)
اتفاق دوم هرگز نخواهد افتاد، به دلایلى که در ابتداى این مطلب بیان کردیم. ولى ممکن است گفته شود، که شما اهل رسانه، وظیفه ى شهروندى خود را انجام ندادید، و ما نمى دانستیم چگونه مى توانیم این مساله را یکبار براى همیشه حل کنیم، و کنسرت هاى مجوز دار را، در ملوک الطوایفى جمهورى اسلامى، به دستور دولت مرکزى و با پشتیبانى او انجام دهیم.
بارى این شما، و این هم راه حل ما…
از: گویا