یک مقام مطلع خبر از رسیدن خط فقر در جمهوری اسلامی ایران به رقم ۱۵ میلیون ریال داد، میزانی که به گفته کارشناسان حدود شصت تا هفتاد درصد مردم ایران را به عنوان فقیر نسبی در خود فرو میکشد. عاملی که باعث خواهد شد چرخه فقر در ایران ایجاد شود، چرخه ای که فقرا در آن هر روز فقیرتر از روز گذشته خواهند شد.
به گزارش ار اف ای، پس از مدت ها که انتشار بسیاری از آمارهای اقتصادی و اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران ممنوع شده، امروز یکی مقام مطلع از میزان خطر فقر در ایران خبر داد.
یکی از اعضای شورای عالی کار ایران خط فقر در ایران را یک میلیون و نیم عنوان کرد، رقمی که بیشتر توسط بسیاری از کارشناسان اقتصادی از جمله حسین راغفر پیش بینی شده بود.
اولیاء علی‌بیگی٬ عضو شورای عالی کار خط فقر واقعی در ایران را یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان اعلام کرد.
وی در این زمینه گفت:«دولت باید خط فقر واقعی را اعلام کند که براساس آخرین گزارش‌ها این نرخ بیش از یک میلیون و ۵۰۰هزار تومان برآورد شده است.»
او افزود این سطح هزینه برای خانواده‌ای چهار نفره است که شامل هزینه درمان، پوشاک، آموزش و غیره است.
این عضو شورای عالی کار در ادامه اظهار کرده است: «دولت باید به عنوان عضوی از شورای عالی کار کارگرانی را که زیر خط فقر حقوق پرداخت میکنند از پرداخت مالیات معاف کند.»
وی همچنین پیشنهاد کرده «ستاد دستمزد راهکارهای لازم را برای افزایش حقوق و دستمزد واقعی تعیین کرده و دولت نیز از نظر حاکمیتی حق فقر واقعی و منصفانه‌ای تعیین کند.»
اما آیا این راهکارهای ارایه شده از سوی وی برای جبران فاصله بسیار بالای حقوق کارگران و کارمندان که چیزی بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان است کافی است؟
احمد علوی اقتصاددان و استاد دانشگاه در سوئد در این زمینه با تاکید بر ناکافی بودن اقداماتی اینگونه عنوان میکند که حل مشکل اقتصادی و فقیرتر شدن هر روزه جامعه ایرانی با جراحی های کوچک اقتصادی قابل حل نیست و حتی با تصمیم های اقتصادی کلان نیز نمیتوان آن را حل کرد بلکه جمهوری اسلامی ایران باید برای حل مشکلات اینگونه خود دست به یک تصمیم گیری بزرگ سیاسی و حل مشکلات خود با جامعه جهانی بزند.
وی همچنین به بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه گفت: رقم یک و نیم میلیون تومان برای خط فقر، یعنی چیزی حدود شصت تا هفتاد درصد مردم ایران زیر خط فقر زندگی میکنند که این به نوبه خود بدین معنا است که افزایش خطر فقر که محصول فرایندی دراز مدت است پیامدهای بسیار مهمی در اقتصاد ایران خواهد داشت و اقتصاد خانوار کوچک و کوچکتر خواهد شد، این موجب خواهد شد تا خانوار از هزینه در بخش هایی همچون آموزش، درمان و مسایل فرهنگی جلوگیری خودداری خواهد کرد.
عدم هزینه مناسب در این بخش ها بر سطح زندگی و کاریابی تاثیر میگذارد. خانواده ای که بودجه اش کوچک و کوچکتر میشود دچار اختلال میگردد. این خانواده نمی تواند آینده روشنی برای خود و فرزندان خود ترسیم کند و البته تربیت کودکان دچار مشکل خواهد شد.