فرشته ناصحی
خانواده ۵۳ زندانی سیاسی ساکن سالن ۱۰ زندان «رجایی شهر» صبح امروز چهارشنبه ۲۲ شهریورماه در حمایت از فرزندانشان که برخی از آن ها کماکان در اعتصاب غذا به سر می برند، در مقابل این زندان تجمع کردند.
در این تجمع، بین حاضران و نیروی انتظامی مقابل زندان درگیری پیش آمده و گوشی تلفن چند نفر از تجمع کنندگان توسط ماموران حراست زندان ضبط و توقیف شده است.
«علی شیرزاد»، برادر «سعید شیرزاد» که صبح امروز برای ملاقات کابینی با برادرش به زندان رجایی شهر رفته بوده، انتشار خبر شکستن اعتصاب غذای زندانیان سالن ۱۰ زندان رجایی شهر را نادرست خواند و گفت برادرش و بقیه اعتصاب کنندگان کماکان بر سر اعتراض خود پافشاری می کنند.
سعید شیرزاد به همراه ۱۰ تن دیگر از زندانیان سیاسی، در اعتراض به انتقال آن ها از سالن ۱۲ به سالن ۱۰ که گفته می شود به دوربین ها و دستگاه های شنود مجهز شده، ۴۶ روز است در اعتصاب غذای تر به سر می برند.
سعید شیرزاد، عضو «جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان» که از خردادماه سال ۱۳۹۳ در محل کارش در پالایشگاه تبریز بازداشت و به «اوین» منتقل شد، مدتی است به دلیل پی گیری مسایل صنفی زندانیان، به زندان رجایی شهر تبعید شده است. او تاکنون با حکم صادره توسط قاضی «صلواتی»، رییس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب که پنج سال حبس تعزیری بوده، در زندان به سر می برد.
علی شیرزاد می گوید برادرش قبل از این حکم پنج ساله که هم اکنون در حال گذراندن آن است، یک بار دیگر در مردادماه ۱۳۹۱ و زمانی که برای کمک به زلزله زدگان اهر به این شهر رفته بود، به جرم «سفر گروهی و هماهنگ نشده به منطقه زلزله زده» بازداشت و پس از تحمل ۱۹ روز انفرادی، توسط قاضی «یحیی پیرعباسی» به یک سال حبس تعلیقی محکوم شده بود.
او می گوید برادرش کماکان در اعتصاب به سر می برد و خانواده اعتصابیون می خواهند در اعتراض به عدم رسیدگی به درخواست آن ها، در مقابل زندان اوین تجمع کنند: «ناراحتم که هیچ کاری از دستم برنمی آید. تصور نمی کنم وضعیت گوارشی اعتصاب کننده ها بعد از این مدت طولانی دیگر به حالت عادی برگردد. بعد از نزدیک به ۴۴ روز، معده آن ها تحمل آب را ندارد و آن را پس می زند. “محمد نظری” که قدیمی ترین زندانی آن جا است، نمی تواند به راحتی آب بنوشد. آن ها درگیر شرایطی بحرانی هستند که قابل وصف نیست.»
اما مقامات قضایی چندان توجهی به جریان اعتصاب ۱۱ زندانی سالن ۱۰ زندان رجایی شهر نکرده اند. «عباس جعفری دولت آبادی» روز اول شهریورماه به رسانه های داخلی گفته بود قرار نیست آن ها تحت تاثیر اقدامات زندانیان و از جمله اعتصاب غذا قرار بگیرند.
از علی شیرزاد می پرسیم آیا آن ها در این رابطه به مراجع قضایی مراجعه کرده اند؟
می گوید:«به همه جا رفته ایم؛ دادستانی، سازمان زندان ها، واحد بازرسی این سازمان و حتی ریاست جمهوری. شکایت نامه نوشته ایم اما هیچ گونه واکنشی نشان نداده اند. می گویند مقابل اعتصاب غذای زندانیان تسلیم نمی شویم. اما زندانی ها هم مصرند که تا زمانی که به خواسته هایشان نرسند، دست از این اعتراض برندارند.»
اضافه می کند در طول این مدت، هیچ وسیله شخصی به زندانیان نداده اند. دو پیراهن و یک شلوار راحتی، چند بالشت و پتوی سربازی تنها وسایلی بوده که در دسترس زندانی ها قرار گرفته است: «آن ها می گویند باید ما را به سالن ۱۲ برگردانند و تمام وسایل مان را که مصادره کرده یا شکسته اند؛ اعم از یخچال و تلویزیون و لباس ها و کفش ها و پتو و تشک و کتاب ها و همه آن چه که طی این سال ها گردآوری کرده ایم را به ما برگردانند.»
بنا به گفته خانواده زندانیان معترض، سالن ۱۰ شبیه به یک خوابگاه متروکه است وهیچ امکاناتی ندارد. آن جا فاقد آب آشامیدنی و آب گرم برای حمام است و زندانیان هفته ای یک بار با شیلنگ های داخل هواخوری خودشان را شست وشو می کنند. وضعیت بهداشتی ساکنان سالن ۱۰ صفر مطلق است؛ هوا ندارند و پنجره ها را هم با ورقه های فولادی مسدود کرده اند.
علی شیرزاد از نصب دستگاه شنود حتی در سرویس های بهداشتی این سالن می گوید: «من نگران جان برادرم هستم. سلامتی آقای رجایی بر سر اعتصاب های مکرر و عدم درمان مناسب به مخاطره افتاد و به آن حال و روزی افتاده است که می بینیم.»
او می گوید هیچ گونه تلاشی از سوی مقامات زندان برای قانع کردن اعتصاب کنندگان انجام نشده است: «اگر اشتباه نکنم، همان ۱۰ روز اول اعتصاب، آقای “حاجی مرادی”، نماینده دادستان که ناظر بر وضعیت زندان است، به آن جا سر زده و به زندانی ها گفته است دادستانی اطلاعی از این موارد ندارد و گویا آقای “مردانی”، رییس زندان با اراده خودش این کار را کرده است. معاون حاجی مرادی هم گفته است که با اعتصاب غذا کارشان به جایی نمی رسد.»
علی شیرزاد از تشکیل پرونده جدید برای زندانیان اعتصاب کننده حرف می زند: «به جز مساله جان بچه ها که ما را نگران کرده، شنیده ایم از طرف رییس زندان و آقای “کوهندانی”، قاضی اجرای احکام، برای آن ها یک پرونده جدید با اتهام “اخلال در نظم زندان” تشکیل شده است و اگر نتوانیم به نتیجه برسیم، به مدت دو سال و نیم به حبس آن ها اضافه خواهد شد.»
زندانیان اعتصابی از ملاقات حضوری هم محروم شده اند. حتی اگر خانواده ها از دادستانی برای ملاقات حضوری نامه بگیرند، از طرف رییس زندان با این درخواست مخالفت می شود: «ما اجازه ملاقات حضوری نداریم، چه برسد به بردن وسیله. تا پارسال، هر سه تا شش ماه یک بار اعلام می کردند چند دست لباس بیاورید اما همین هم هزار محدودیت داشت. لباس دو لایه، پشمی یا مخمل را نمی پذیرفتند. هزینه می کردیم، بعد قبول نمی کردند و برمی گردانند. آن ها نزدیک به ۲۰۰ میلیون تومان اموال شخصی بچه ها را مصادره کرده اند.»
شیرزاد اما بیش از هر چیز نگران وضعیت سلامتی برادرش است: «برادرم حدود ۱۳ کیلو کاهش وزن داشته است. آب هم که می خورد، معده اش آن را دفع می کند. بقیه زندانی ها هم وضعیت بغرنجی دارند. آن ها همه پوست و استخوان شده اند. انتظار می رود افکار عمومی و جامعه بین المللی در مورد شرایط آن ها از دولت سوال کنند.»
از: ایران وایر