رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع می‌گوید، در ایران بیش از ۳۲ میلیون هکتار بیابان وجود دارد که ۲۰ میلیون آن تحت فرسایش بادی و ۷ میلیون آن از کانونهای بحران بیابان‌زایی است.
به گزارش ایلنا، خداکرم جلالی، رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع می‌گوید، کانونهای بحرانی بیابان‌زایی در ۱۲ استان ایران قرار دارند، اما استان‌های خوزستان، کرمان و سیستان و بلوچستان بیشترین ضعف‌های بحران‌زا را دارند.
به گفته او، منطقه‌ای که با کاهش سفره‌های آب زیرزمینی، کم شدن بارندگی و پوشش گیاهی و همچنین افزایش فرسایش خاک روبروست به سمت بیابانی‌شدن پیش می‌رود.
طبق تعریف عرصه‌های بیابانی، مناطقی که میزان بارندگی در آن‌ها زیر ۱۵۰ میلی‌متر و پوشش گیاهی کمتر از ۵ درصد است اراضی بیابانی محسوب می‌شوند.
بر اساس این تعریف، در ایران ۵/ ۳۲ میلیون هکتار بیابان وجود دارد که ۲۰ میلیون آن تحت فرسایش بادی است و از این مقدار ۷ میلیون هکتار هم از کانونهای بحرانی بیابان‌زای کشور هستند که ۳ میلیون هکتار آن جزو کانونهای بحران درجه یک هستند، گرد و غبار و شن‌های روان تولید می‌کنند و در اولویت اقدام‌‌های بیابان‌زدایی قرار دارند.
جلالی به تعریف کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان‌زدایی اشاره می‌کند و می‌گوید: سرزمین‌های دچار کاهش توان تولید بیولوژیک دچار پدیده بیابان‌زایی هستند و بر این بنیان، حدود ۱۰۰ میلیون هکتار از ایران تحت‌تاثیر بیابان‌زایی قرار دارد.
به گفته رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع، برای فائق آمدن بر مشکل بیابان‌زایی در ایران باید سالانه در برنامه ششم حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰هزار هکتار عملیات بیابان‌زدایی صورت بگیرد.
چالش‌های زیست‌محیطی در جهان مانند تغییر اقلیم، گرمایش کره زمین و کمبود آب زمینه مساعدی برای بیابان‌زایی ایجاد می‌کنند که این مسئله به‌ویژه کشورهایی که بر روی کمربند خشک زمین قرار گرفته‌اند، از جمله ایران را تهدید می‌کند.
از: دویچه وله