حسن صادقی و فاطمه مثنی زوج محبوس در زندانهای رجایی شهر و اوین هستند که در بهمن ماه سال ۱۳۹۱ بدلیل برگزاری مراسم ترحیم برای پدر آقای صادقی که از مخالفان حکومت ایران بود بصورت خانوادگی به همراه دو فرزند ۱۶ و ۱۱ ساله شان دستگیر و درب منزلشان پلمپ شد، در گزارش پیش رو، حاصل تحقیقات میدانی هرانا به آخرین وضعیت این زوج زندانی سیاسی پرداخته شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فاطمه مثنی در بند زنان زندان اوین و شوهرش حسن صادقی در زندان رجایی شهر کرج در حال گذراندن دوران محکومیت ۱۵ ساله خود هستند.
حسن صادقی زندانی سیاسی محبوس در زندان رچایی شهر کرج در حالی شرایط حبس در تبعید را سپری می کند که همسر وی فاطمه مثنی نیز در بند زنان زندان اوین محبوس است، پیشتر این زوج توسط قاضی پیر عباس محاکمه و پس از برکناری او در دادگاه توسط قاضی احمدزاده هرکدام به تحمل ۱۵ سال حبس محکوم و دو فرزندشان بدون سرپرست رها شده اند.
این درحالی است که اموال این خانواده ازجمله محل کسب آقای صادقی و منزل شخصی شان توسط نهاد های دولتی مصادره شده است. آقای صادقی پیشتر در سال ۶۰ و در سن ۱۶ سالگی بازداشت و پس از ۶ سال از زندان آزاد شد، وی در حین بازداشت مورد اشاره مورد ضرب و شتم “ضربات کابل و شلاق” قرار گرفته، شدت ضربات به حدی بوده که قسمتی از سر دچار فرو رفتگی و بروز مشکلات چسمی شده است.
آقای صادقی بعد ها پس از مراجعه به دکتر متوجه بیماری آب مروارید چشمانش شده و مورد مداوا قرار گرفته است.
همانطور که اشاره شد نهایتا وی در بهمن ماه ۹۱ به همراه همسرش برای آخرین بار بازداشت و به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات منتقل شد. آقای صادقی مدعی است در بازجویی ها توسط ماموران وزارت اطلاعات مورد شکنجه قرار گرفته است.
این برخورد ها تاحدی پیشرفت که گزارش شد “به دلیل شدت ضربات یک بار دچار بیهوشی شده و پس از یک ساعت به حالت عادی بازگشته است” وی پس از چهار ماه و نیم تحمل انفرادی به بند ۳۵۰ اوین منتقل و بعد از یک سال با تودیع وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه از زندان آزاد شد.
با شروع درمان آقای صادقی بیماری وی توسط متخصصان “آب سیاه چشم” تشخیص داده شد، آقای صادقی هنوز دوره ی معاینه پزشکی اش را به اتمام نرسانده که در بهمن ماه ۹۴ طی مراجعه جهت ملاقات همسرش در سالن ملاقات زندان اوین بدون آنکه احضاریه ای دریافت کرده باشد جهت اجرای حکم بازداشت شد، وی پس از بازداشت بدون در اختیار داشتن دارو یک هفته را در قرنطینه اوین سپری و به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد.
پیشتر خبرگزاری هرانا در گزارشی تحت عنوان دردهای بی پایان زندانیان رجایی شهر کرج بصورت اجمالی به وضعیت این زندان پرداخته بود.
آقای صادقی پس از مدتی طولانی بدون اجازه درمان و در اختیار داشتن دارو نهایتا به تشخیص پزشک بهداری زندان رجایی شهر وضعیت چشم اش وخیم اعلام و به بیمارستان اعزام شد.
بدلیل تاخیر در اعزام و حاد شدن بیماری “به تشخیص پزشک خطر نابینایی و از بین رفتن عصب چشم” فرصت مداوای دارویی از دست رفته و درمان وی تنها در صورت عمل جراحی مقدور شد.
پس از جراحی حالت ظاهر چشم آقای صادقی گویای صدمات وارد شده است و پزشکان متخصص ملزم نموده اند هر دو ماه یکبار معاینات مربوطه انجام شود تا بیماری تحت کنترل باقی بماند، همسر ایشان فاطمه مثنی نیز در حالی که پیشتر (در کودکی و در سن ۱۳ سالگی) بدون ارتکاب هیچ جرم مشخصی به مدت ۲ سال و نیم در زندان بوده است، حال پس از بازداشت مجدد و محکومیت ۱۵ ساله که با وجود اظهاراتش این اتهامات وارده ” بدون ارائه ادله مشخصی که وجاهت قانونی داشته باشد زده شده”، خود را از گونه اتهام محرزی مبرا میداند.
فاطمه مثنی در دوران تحمل محکومیت اش دچار شکستگی از ناحیه ی پا شده و بدلیل عدم درمان بموقع و وقفه های طولانی مدت حین انجام فیزیوتراپی که توسط پزشک متخصص تجویز شده بود، همچنان از صدمات وارده و درد های طولانی و عذاب به بهبودی نرسیده است.
پیشتر هرانا در گزارشی از وضعیت خانم فاطمه مثتی نوشت “سال گذشته از ناحیه پا در زندان دچار آسیب شده بود با تاخیری دو و نیم ماهه به بیمارستان اعزام و پای وی گچ گرفته شد. وی که پس از بازگشت از بیمارستان از رسیدگی پزشکی کافی برخوردار نبود مدتی بعد افزایش درد در ناحیه پا را به مسئولان بند گزارش کرد که با بی توجهی مسئولان بند و بهداری زندان روبرو شد، نهایتا پس از چند ماه تاخیر و تحمل درد، مرکز درمانی خارج از زندان پارگی مضمن تاندون و قصور مسئولین زندان در اعزام به موقع وی را مورد تایید قرار داد.”