دکتر مصدق پس از قبول نخست‌وزیری و رسیدن به صدارت در شهریورماه ۱۳۳۰ نامه‌ای به شهربانی کل کشور می‌نویسد:«در جراید ایران آنچه راجع به شخص اینجانب نگاشته می‌شود، هر چه نوشته باشند و هر که نوشته باشد، به هیچ وجه نباید مورد اعتراض و تعرض قرار بگیرد.»
این گونه برخورد و با روزنامه‌های مخالف، سیاستی بود که دکتر مصدق تا پایان دوره ۲۸ ماهه زمامداری خود تا کودتای ۲۸مرداد ادامه داد و هیچ عاملی نتوانست او را از این کار منصرف نماید. به طوری که تا روز ۲۸مرداد حدود ۷۰روزنامه و مجله علیه دکترمصدق منتشر می‌شد و به دکتر مصدق حمله می‌کردند و حتی عبارات وقیح و خارج از ادب به کار می‌بردند و آزادانه می‌نوشتند که «دکترمصدق دیکتاتور مطلق‌العنانی است که حاضر است برای پیش بردن مقاصد خود و اعوان و انصارش مملکت را به خاک و خون بکشد، مصدق دیوانه است یا می‌خواهد ملت ایران را مسخره کند، به مصدق پتیاره بگویید مرغ از قفس پرید.»
مخالفین علاوه بر این او را «دیکتاتور، مبتلا به جنون، سیفلیتیک، ضددین می‌خواندند… و خواستار تسلیم او به چوبه‌دار شدند و یا کاریکاتور او را به هر شکل و شمایل سخیفی که می‌خواستند چاپ می‌کردند.»
اما هیچ‌کدام از این قلم‌پرستان به جرم توهین به نخست‌وزیر به زندان نیفتادند و تا روز ۲۸مرداد و بعد از آن به کار خود ادامه دادند.دیگر مخالفین در مجلس و جاهای دیگر «در اعلامیه‌ها و نطق‌های خود مرتب مصدق را خائن، از خدا بی‌خبر، شکنجه‌گر، بی‌وجدان و دیکتاتور می‌خواندند و در مقابل، قدمی بر علیه آنان یا احزاب ایشان برداشته نمی‌شد.» به قول نویسنده‌ای که درباره مصدق کتابی تدوین کرده «تساهل و تسامح در حوزه آزادی‌های سیاسی و رعایت قوانین دموکراتیک در دوران مصدق از چشم‌انداز تاریخ ایران منحصر به فرد بود. در طول زمامداری دولت ملی سعی شد صدای مردم به ایشان بازگردانده شود. اظهارنظر مخالفین محترم شمرده شود، تمرین دموکراسی جدی گرفته شود و طنین و پژواک و پاسخ هر بحث و گفت‌وگویی، آزادانه جریان یابد.»
پ.ن: کاریکاتوری توهین آمیز از دکتر مصدق در روزنامه چلنگر(وابسته به حزب توده)-بهمن ۱۳۳۰
مصدق؛ سال‌های مبارزه و مقاومت، سرهنگ غلامرضا نجاتی، ص۲۶۵.
نیروهای مذهبی بر بستر حرکت نهضت ملی، علی رهنما، انتشارات گام نو، ص ۸۹۸، ۹۷۲ و ۹۷۳
از: سایت باختر امروز