در پی اعتراض شدید سیاسی – اقتصادی مردم آنهم بطور گسترده در اوایل دیماه، همراه با طغیان- بر علیه نحوه سیاست گذاری بین المللی و منطقه ای، عدم رعایت حقوق بشر و توجه به حداقل های حقوق شهروندی.
جنابان «صاحب قدرت بدون منازع و غیر پاسخگو» و اینکه به اقرار خودشان «۷۵ درصد مردم» از عملکردها ناراضی اند و… مجددا تاکید بر ضرورت ریشه کن کردن فساد دارند که ازاین لحاظ نیز هم چون: فرار مغزها، میزان تورم و بی ارزشی پول رایج، دعاوی مطرح در دادگستری، حکومت شعار به جای شعورو….در رده اولین جهانی قرار داریم.
جالبتر اینکه بر طرف نمودن ریشه های فساد را در مقام «واعظ غیر متعظ» زمانبر و ۵ -۶ ساله دانسته وبا صراحت در تنگنای قافیه، عزم جدی خودرا در مدیریت این ضرورت اعلام و بران تاکید داشته و میدارند، که داستان «آی دزد آی دزد» را به اذهان متبادر میسازند.
در این مبحث باید گفت : خشکاندن و محو عوامل فساد با انتقال واقعی قدرت و بر کناری آرام کلیه مسیولین صاحب اختیاری که مدیریت انان چنین محصولی را همراه آورده، عملی میباشد.
همه آنانی که طی بیش از ۳ دهه مسلط بر در آمدهای ارزی، سماوی و قدرت بوده و در همه ارکان کشوردر تمامی ابعاد «اثر بخشی منفی بر مبنای خود محوری، بدون رعایت منافع ملی» داشته اند، در حکم اختاپوسی میمانند که «با معیارهای مادی، انحصار طلبی و مدعی دین داری» در درون تک تک متولیان ریشه دوانده «وچون به خلوت رسیده اند آن کار دیگر میکنند».
تصور همراه باتظاهر به «تعهد و ایدئولژی دین مداری» که «نظام فعلی میراثی در اختیار ماست و نوبت ما آنهم برآمده از الطاف خفیه الهی» در ضمن نبود وحدت مدیریت، نداشتن شرایط احرازمدیریت های ساده چه برسد به مملکت داری، سهم خواهی انانکه در جنگ و جبهه حضور داشته جان بسلامت بردند، تقسیم قدرت میان خودی ها، اعطای امتیازات مادی و معنوی به خانواده های شهدا، تعین سهمیه تحصیلات عالی بدون داشتن استعداد کافی، ارتقاء همین گروه تا تصدی مناصب مدیریتی کلان، تعین صلاحیتها بوسیله شوراهای مختلف، ورود خواص به مجلس و تصویب افزایش مدرک تحصیلی به ازای هر دوره نمایندگی، تعهد را تخصص ندانستن، برکناری دلسوزان مام میهن، ایجاد فرصتهای اشتغال و برخورداری از مزایای انتصاب به مصادر امور، ساز ماندهی گروههای سیاسی فرصت خواه با برنامه برای تشکیل مافیای قدرت و هزاران نکته دیگر از این قبیل، همه و همه بساط فعلی را در تمامی زمینه که به فساد انجامیده، گسترده که «داد اشپزرا نیز در آورده» و باید پرتقال فروش را پیدا کرد.
بیقین تا جنابان در موضع تصمیم گیری یا طرف مشورت و حاضر و ناظردر اطاقهای فکر سیستم میباشند «که مبادا شیرازه گسسته» و از تاک نشان اثری نماند «آش و کاسه» همین است و نهضت ادامه دارد.
این که عزم در اصلاح امور جدی باشد و زمانبر با این جماعت رانت گیر، گروه گرای منحرف و مسلط به زر، زور و اسلحه بیشتر به شوخی میماند.
بطور نمونه متولیان موسسات مالی و اعتباری را میتوان عنوان نمود : که به اقرار خودشان با ورود« مسلحانه تسبیح به دست » به بانک مرکزی، ادامه چپاول سرمایه های ملت را عملی ساختند و نظام نا لایق مدیریت مالی «تحمیل شده به بودجه بیت المال» تسلیم انان شد و بخش اعظم سرمایه اعتماد کنندگان به سیستم بانکی کشور – در بلاتکلیفی مانده و فریادرسی درتامین و تادیه مطالبات آنان نیست.
دیگر عامل این فساد و تباهی، وفور کارمندان زائد «در حکم مرید و مراد متولیان با نفوذ» در درون دستگاههای دولتی و شبه دولتی میباشد «که میزان کار امدی انان ۴۷ دقیقه روز- نفر میباشد» و روز گذشته اعلام شد بالای ۳۰ در صد مراجعه کنندگان به شهرداری ها«بطور نمونه ای از کل سیستم اداری» به دریافت «هدیه حلال!!» مبادرت میورزند.
دوستی میگفت: آنچه برامده از عرق ملی «البته بزعم ایشان» میگوییم، مورد وقوف و آگاهی متصدیان میباشد.
اینان نمیخواهند ترتیب اثر بدهند چون بساط نابخردی و چپاول و فساد را گسترانده اند و از«منظر استمرار منافع فردی و گروهی» نباید ترک یار و دیار نمایند.
بنابراین واعظ و مستمع، همه – دستشان در یک کاسه است و چاقو دسته خود را نمی برد که مبارزه با فساد بریدن دست است…
و غصه سر امدن با این تعارف ها تحقق یافتنی نبوده و نیست و درمانی اساسی آنهم از ریشه میطلبد.