رانتخواران ایرانی به استفاده از شگرد جدیدی متوسل شدند که تا کنون فقط توسط سرویس های جاسوسی و سازمانهای تروریستی بین المللی استفاده می شد و به روش «سرقت هویت زنده» مشهور است.
به دلیل این اشکالات، رانتخواران ایرانی به استفاده از شگرد جدیدی متوسل شدند که تا کنون فقط توسط سرویس های جاسوسی و سازمانهای تروریستی بین المللی استفاده می شد و به روش «سرقت هویت زنده» مشهور است…در پرونده اختلاس سه هزار میلیارد تومانی، نمونه هایی از این روش در فعالیتهای گروه آریا دیده شد
با پیگیری های به عمل آمده توسط دستگاه قضایی و برخی نهادهای مسئول، شگرد جدید مفسدان اقتصادی برای پولشویی و استفاده از رانت ها فاش شد.
به گزارش بازتاب، یکی از مشکلات بزرگ رانتخواران اقتصادی برای تصاحب ثروت هنگفتی که از طریق دلالی و فساد اقتصادی بدست می آورند، پولشویی اموال و خارج کردن آنها از کانالهای تحت نظارت است.
ساده ترین شیوه ای که رانتخوران نسل اول برای حل این مشکل از آن استفاده می کردند، انتقال اموال به نام همسر، فرزندان و سایر اقوام درجه یک و دو خود بود، اما این شیوه با افزایش حجم رانتخواری و بزرگ شدن اموالی که باید پولشویی می شدند، دیگر جواب نمی داد. چرا که اولا حجم اموال بسیار بیشتر از آن بود که به نام چند نفر و حتی ده نفر شود و شک برانگیز نباشد وثانیا با روشن شدن نام بستگان رانتخواران، میزان اموال و اسناد آنان قابل تحقیق بود.
نسل دوم روشهای پولشویی به به کارگیری امین اموال در معاملات توسط رانتخواران و دانه درشتهای اقتصادی و سیاسی مشهور بود. در روش امین اموال، دانه درشتها تعدادی کارگزار مالی را به استخدام خود در می آوردند که در ازای دریافت درصدی از اموال، انجام معاملات تملک شرکتها و کلیه فعالیتهای مالی رابه اسم خود انجام می دادند. استفاده از امین اموال دو مزیت بزرگ داشت که اولی فقدان هرگونه ارتباط نسبی و سببی بین صاحب اموال و امین اموال بود که رهگیری را دشوار می کرد و دوم در خطر نیفتادن بستگان رانتخوار محترم به دلیل نگهداری از اموال وی بود. با این همه روش امین اموال اشکالات بزرگی نیز داشت که مهمترین آنها هزینه زا بودن این اقدام برای پرداخت درصدی به امین اموال بود که گاه تا ۲۰ درصد مجموع اموال تحت پولشویی بالا می رفت و اشکال دوم، امکان خیانت امین اموال به صاحب اموال و تصاحب کردن کل ثروت هنگفت ناشی از رانتخورای بود.
به دلیل این اشکالات، رانتخواران ایرانی به استفاده از شگرد جدیدی متوسل شدند که تا کنون فقط توسط سرویس های جاسوسی و سازمانهای تروریستی بین المللی استفاده می شد و به روش «سرقت هویت زنده» مشهور است.
در این روش، هویت فردی که دارای فعالیت مشخص است، بدون اطلاع وی سرقت شده و معاملات هنگفت با نام وی صورت گرفته و اموال به نام وی سند زده می شود و پس از پولشویی منتقل می گردد.
این عملیات که با استفاده از اوراق شناسایی فرد و جعل امضا صورت می گیرد، موجب می شود که اولا هیچ ردی از رانتخوار اصلی باقی نماند و ثانیا به دلیل عدم اطلاع فرد اصلی، امکان خیانت وی و تصاحب اموال منتفی گردد و ثالثا هزینه بالای امین اموال به هزینه پایین جعل هویت و امضا کاهش یابد.
به دلیل پیچیده بودن این روش که نیاز به هماهنگ کردن مجموعه ای از امکانات اداری و دولتی وجود دارد، حتی بسیاری از شبکه های مافیایی اروپایی و آمریکایی نیز قادر به ایجاد سرویس سرقت هویت زنده نیستند و عمدتا سرویسهای اطلاعاتی و جاسوسی از آن استفاده می کنند که یکی از مشهورترین نمونه های آن، در ترور محبوح، فرمانده فلسطینی توسط موساد با استفاده از هویتهای سرقت شده از اتباع بریتانیایی استفاده شد.
اما در ایران شبکه های مفسدین اقتصادی در حال حاضر به سرعت در حال گسترش سواستفاده از هویتهای سرقت شده برای پولشویی هستند که در پرونده اختلاس سه هزار میلیارد تومانی، نمونه هایی از این روش در فعالیتهای گروه آریا دیده شد.
این گروه بسیاری از اموال به دست آمده حاصل از رانتخواری را در قالب ملک به نام تعدادی از هویتهای سرقت شده منتقل کرده بود و بدون اطلاع افراد، این اموال را پولشویی می کرد که پس از دستگیری اعضای اصلی شبکه و رهگیری پولها، صاحبان بسیاری از املاک که احضار شدند، اظهار کردند اصلا ارتباطی با گروه آریا نداشته و از زدن اموال به اسم خود بی خبر بودند و فرد دیگری امضای آنها را در دفاتر اسناد رسمی جعل می کرده است.
به نظر می رسد سیستم نابسامان بانکی و دفاتر اسناد رسمی و امکان خرید مسئولان مربوطه و جعل، موجب شده است تا مفسدین اقتصادی در ایران بیش از نقاط دیگر جهان از روش سرقت هویت زنده برای پولشویی استفاده کنند که برخورد با آن، نیاز به تجدید نظر در عملکرد دستگاههای مسئول و هوشیاری نهادهای نظارتی دارد.