به تازگی کسانی، ظاهراً تحت عنوان دفاع از قانون اساسی مشروطیت و باطناً به دلایل دیگری که حدسشان مشکل نیست، شروع به سخن پراکنی کرده اند و مضامین زیر را در رسانه های مختلف پخش میکنند:
– قانونی اساسی مشروطیت مترقی است و خونبهای پدران ما در انقلاب مشروطیت است.
– دفاع از این قانون به معنای هواداری از سلطنت و پادشاهی پهلوی نیست.
– دکتر بختیار آخرین نخست وزیر متعهد به این قانون بود، پس پیروانش هم باید به همین راه ادامه بدهند.
انقلاب مشروطیت در زمان خود به معجزه شبیه بود و ما را از عمق چاه عقب ماندگی دوران قاجار به عصر جدید رهنمون شد. ولی آن قانون در شرایط خاصی و زیر فشار مخالفت دربار و ملایان نوشته شد و به همین دلیل نقاط ضعفی در آن راه پیدا کرد که هم شاه و هم شیخ کوشیدند از آن استفاده نمایند.
پرداختن به قانون اساسی مشروطه در این مختصر نمی گنجد، اما بطور کلی می توان یادآور شد که از وضوح کافی برخوردار نبود و کاستی هایی داشت که در حوادث تاریخی بعدی از جمله کودتای ۲۸ مرداد، فرصت سوء استفاده به مستبدان داد.
مضافاً به اینکه مورد دستبرد محمد رضاشاه قرار گرفت و تغییرات مهمی در آن ایجاد شد که برای آزادیخواهان پذیرفته نبود.
پس از براندازی حکومت جمهوری اسلامی می توان توسط مجلس مؤسسان، قانون اساسی جدیدی نگاشت که نقائص آن قبلی را نداشته باشد. از آن پس حرمت قانون اساسی مشروطیت نمادین خواهد بود، به عنوان اولین سند تاریخی آزادیخواهی ایرانیان، ولی نه دستورالعمل کشورداری.
داستان بازگشت به قانون اساسی مشروطه، در حقیقت دفاع از بازگشت سلطنت است و کسانی که گفتم، عمداً میکوشند تا پهلوی طلبی خود را زیر قانون اساسی مشروطیت بپوشانند. تنها کاندیدای آنها هم برای رهبری امروز مبارزه و آیندهُ ایران، رضا پهلوی است و بس. این قانون بهانه ای شده است برای هواداری از سلطنت، بدون اعتراف صریح به این کار و پذیرفتن مسئولیت. باید اینها را سلطنت طلبان شرمنده نام داد.
دکتر بختیار به درستی آخرین نخست وزیر قانون اساسی مشروطیت بود. همان قانونی که شاه در نطق معروف صدای انقلاب شما را… به زیر پانهادن آن اعتراف کرد. تا آن قانون معتبر بود و بختیار سر کار بود، میشد هر تغییری در آن داد و حتی سلطنتش را حذف کرد و جمهوری جای آن نهاد. بختیار هم میخواست کارها با حساب پیش برود، بارها این را به مردم متذکر شد ولی کسی گوش نکرد.
ولی حالا که همهُ آن داستان تمام شده، دلیلی برای بازگشت به گذشته نیست. بخصوص که آخرین نخست وزیر نظام مشروطه هم سالهاست به قتل رسیده. باید کوتاهترین راه را برای رسیدن به هدف برگزید. لازم نیست به گذشته برگردیم، نه با ارجاع دوباره به آن قانون و نه با در میان آوردن بحث سلطنت که مردم ایران به گورش سپرده اند.
۲۰۱۸ Apr 20th Fri – جمعه، ۳۱ فروردین
از: ایران لیبرال