شهلا خلجی، همسر عفیف نعیمی از اعضای سابق گروه رهبری جامعه بهایی در ایران که روز دوشنبه، سوم اردیبهشت ماه به زندان بازگردانده شد در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران گفت که او به دلیل بیماری شدید، تحمل کیفر را ندارد و هر لحظه امکان بروز واقعه‌ای ناگوار وجود دارد.
خانم خلجی به کمپین گفت که حکم آقای نعیمی طبق نظر کمیسیون پزشکی قوه قضاییه متوقف شده بود اما در شرایطی که بیماری او بدتر از گذشته شده او را به زندان رجایی شهر بازگردانده‌اند.
عفیف نعیمی، وحید تیزفهم، فریبا کمال‌آبادی، مهوش ثابت، بهروز توکلی، سعید رضایی و جمال‌الدین خانجانی، اعضای هیات «یاران» گروه رهبری جامعه بهایی ایران هستند که اسفند ۸۶ و اردیبهشت ۸۷ بازداشت و به جاسوسی برای اسراییل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام متهم و از سوی دادگاه انقلاب هرکدام به ۱۰ سال زندان محکوم شده بودند. مقامات قضایی هیچگاه در خصوص این اتهامات شواهدی ارایه نکردند. اعضای گروه رهبری جامعه بهایی طی ماه‌های گذشته با پایان یافتن دوران محکومیت‌شان آزاد شدند اما عفیف نعیمی که به دلیل وضعیت وخیم جسمانی در مرخصی استعلاجی به سر می‌برد و توقف حکم خورده بود روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۷ به زندان رجایی‌شهر بازگردانده شد.
شهلا خلجی، همسر عفیف نعیمی در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران گفت: «بعد از ده سال این اولین بار است که مصاحبه می‌کنیم و این هم به دلیل خاطر مشکلات ما و نگرانی از وضعیت جسمانی همسرم است. همسر من دو مریضی را در طی دوران زندان پیدا کرد. یعنی قبل از این ده سال، یک فرد سالم بود و در زندان به این دو مریضی سخت مبتلا شد. بیماری سنکوپ که هر لحظه امکان بی‌هوش شدن همسر من وجود دارد و هنوز علت این بیماری برای پزشکان مشخص نشده. در طی این مدت که زندان بود چندین بار در زندان بی‌هوش شده بود. دومین عارضه که برای ایشان پیش امد عارضه قلبی هایکوتراپی که ضخیم شدن ماهیچه‌های قلب است. مشکلی که وجود دارد اساسا این است که این دو مریضی هیچ کدام روش درمانی قطعی ندارد و فقط با دارو می‌توان کنترل کرد.»
همسر عفیف نعیمی درباره مرخصی و توقف حکم او به کمپین گفت: «زمانی که مسوولان خطورت این مریضی‌ها را احساس کردند مرخصی دادند. مرحله اول اواخر تیرماه ۹۵ بود که بیرون آمدند ما فکر می‌کردیم برای سه روز مرخصی است و خیلی خوشحال بودیم هر روز که اضافه می‌شد خوشحال بودیم. هفته‌ای یک بار سر می‌زد دادسرا و نامه نوشته بود و بعد از دو ماه و نیم که هربار می‌رفت می‌گفتند هنوز مرخصی هستی. ولی ۷ ماه و نیم گذشت تلفن زدند و گفتند دوران مرخصی خیلی وقت است تمام شده و بیایید نامه را تحویل بگیرید. وقتی رفتیم گفتند ۵ ماه و نیم غیبت داشتید. دی ماه ۹۵ بود که به زندان برگشت و دو ماه را مرخصی و ۵ ماه را توقف حکم محسوب کردند.»
خانم خلجی به کمپین گفت: «مرتبه دوم حدودا ۶ ماه بیرون بودند که همین سال اخیر است که ۴ ماه را توقف حکم و حدودا ۵۰ روز را مرخصی محسوب کردند. این توقف حکم و مرخصی‌ها برای خانواده ما یک علامت است که آنها هم احساس کردند این مشکل، مشکل خاص و خطرناکی است. درواقع همسر من دو بار در دو سال گذشته طبق نظر کمیسیون پزشکی قوه قضاییه به بیرون از زندان آمد و نوع بیماری‌هایش درمان ناپذیر است و فقط باید با دارو و زیرنظر پزشک کنترل شود. در این مدت بیماری‌های او درمان نشده و همچنان خطر وجود دارد. با توجه به درمان نشدن بیماری همسر من انتظار ما این است که مدتی که برای تشخیص بیماری و زیر نظر پزشک در بیرون از زندان گذرانده به عنوان مرخصی استعلاجی در نظر گرفته شود نه توقف حکم. در این صورت می‌تواند آزاد باشد و زیرنظر پزشک بیماری خودش را کنترل کند.»
همسر عفیف نعیمی با اشاره به اینکه توقف حکم از دوران حبس کم نمی‌کند به کمپین گفت: «قانون می‌‌گوید کسی که زندانی است و به بیماری مبتلا می‌شود برای درمان به بیرون از زندان منتقل می‌شود و مدتی که بیرون از زندان و در حال درمان است توقف حکم محسوب می‌شود ولی از دوران حبسش کم نمی‌شود. الان برای همسر من احتمالا ده ماه درنظر می‌گیرند که از محکومیت‌اش را باید در زندان بماند تا تمام شود اما ما می‌خواهیم مرخصی استعلاجی محسوب شود نه توقف حکم. ما به شدت برای مریضی او نگران هستیم. عارضه سنکوپ هر لحظه خطر بی‌هوش شدن همسر من وجود دارد و من نگران هستم که اگر خدای ناکرده در زندان، موقع حمام کردن یا وقتی در اتاق تنها است بی‌هوش شود و سرش جایی برخورد کند ممکن است اتفاق ناگواری رخ بدهد.»
او به کمپین گفت: «ما همه چیز را تحمل می‌کردیم و می‌کنیم اما مساله بیماری و وضعیت همسرم خیلی بدتر است. من فقط منتظر هستم آزاد شود و بیاید منزل و بتوانیم بیماری او را کنترل کنیم. این اواخر که با ما بود دائما این بیماری تشدید شد. با اینکه مراقبت می‌کردیم و مرتبا به بیمارستان رفت و آمد می‌کرد و داروها افزایش پیدا کرده بود اما بیماری شدت پبدا کرده بود. وقتی به این نوع شدت پیدا می‌کند در حالیکه در منزل تحت مراقبت و تحت نظر پزشک است در چنین شرایطی در زندان نگران کننده‌تر است.»
عفیف نعیمی،۵۶ ساله، مدیر کارخان نساجی و پتوبافی بود که بعد از بازداشت و زندانی شدن اش این کارخانه تعطیل شد.
واکنش به سخنان خلاف واقع جواد ظریف در مورد وضعیت بهاییان
شهره خلجی، همسر عفیف نعیمی درباره سخنان اخیر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران مبنی بر اینکه «بهایی بودن در ایران جرم نیست،» به کمپین گفت: «من فکر می‌کنم به عنوان یک جوک باید حساب کرد. نفس اینکه بچه‌های ما حتی دانشگاه نمی‌توانند بروند و فقط به دانشگاه‌های خانگی قانع هستند نشان می‌دهد که وضعیت چلونه است.»
خانم خلجی به کمپین گفت: «به نظر می‌آید این سخنان از سوی آقای ظریف برای پوشش دادن موقعیت خودشان است. مثل سالی که ۷ نفر اعضای گروه یاران که همسر من هم یکی از آنها است را گرفته بودند۲۰ سال حکم زندان دادند. اقای احمدی‌نژاد داشت می‌رفت سازمان ملل و برای همین یک باره صحبت از این شد که این ۲۰ سال به ۱۰ سال کم می‌شود. اما وقتی ایشان از سازمان ملل برگشتند دوباره شده بود ۲۰ سال و بعد با زحمت‌هایی که حقیقتا وکلا کشیدند دوباره حکم سال‌ها بعد برگشت و شد ده سال.»
محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در جلسه شورای روابط خارجی در نیویورک روز چهارم اردبیهشت ماه گفت بهایی بودن در ایران جرم نیست. آقای ظریف همچنین گفت در ایران کسی به دلیل «بهایی بودن و یا اعتقاد نداشتن به خدا» به زندان نمی‌رود.
آقای ظریف با اطمینان پشت تریبون شورای روابط خارجی گفت: «ما مذهب بهاییت را به رسمیت نمی‌شناسیم اما این یک عقیده است. یک نفر می‌تواند اگنوستیک باشد، کسی می‌تواند آیتیست باشد. ما نمی‌رویم آنها را به خاطر آتیست بودن‌شان به زندان بیاندازیم.»
او در ادامه گفت: «این تفاوتی است که باید قایل شوید. اما همچنین بهایی بودن باعث مصونیت کسی در برابر قانون نمی‌شود اگر مرتکب جرم شود.»
محمدجواد ظریف در حالی مدعی شد کسی برای مذهب بهاییت و یا اعتقاد نداشتن به خدا به زندان می‌رود که در حال حاضر بهاییان، نوکیشان مسیحی و کسانی که به دلیل اعتقاد شخصی مطلبی را بر خلاف اعتقادات اسلامی در فضای اجتماعی نوشته‌اند بازداشت و به حکم‌های سنگین محکوم شده‌اند. علاوه بر اینکه بسیاری از بهاییان فقط به دلیل مذهب‌شان شغل خود را از دست داده‌‌اند، محروم از تحصیل شده‌اند، اموالشان مصادره شده و یا حتی کشته شدند. ادعاهای آقای ظریف خلاف آنچه در چهل سال اخیر صورت گرفته را نشان می‌دهد.
با این حال این اولین بار نیست که چنین اظهارات خلاف واقعی درباره بهاییان از سوی مقامات ایرانی ابراز می‌شود. جواد لاریجانی رییس ستاد حقوق بشر در سال ۸۹ در اجلاس شورای حقوق بشر گفت بهاییان مثل بقیه بقیه شهروندان می‌توانند زندگی و تحصیل کنند.
جوادلاریجانی رییس ستاد حقوق بشرقوه قضاییه ایران در اجلاس شورای حقوق بشر در سال ۸۹ به صورت ممتد در خصوص وضعیت بهاییان و دیگر اقلیت‌های دینی در کشور مورد پرسش و انتقاد قرارگرفت، گفت بهاییان مثل بقیه شهروندان می‌توانند زندگی و تحصیل کنند.
او همچنین اول فروردین ۹۳ در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا گفت: «مسئولان هیچگاه به صرف بهایی بودن با پیروان این آیین برخورد نکرده‌اند چراکه طبق قانون اساسی معتقدند هر شهروند ایرانی از حقوقی برخوردار است و نمی‌توان او را از حقوق مصرح در قانون اساسی منع کرد.»
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.