در پی خروج آمریکا از توافق اتمی با کشورمان همچنانکه پیش از آن بسیاری از تحلیلگران پیش‌بینی کرده بودند ترامپ به درخواست‌کشورهای اروپایی «آلمان، بریتانیا و فرانسه» برای ماندن در برجام توجهی نکرد و تحقق وعده‌های انتخاباتی‌اش رابرای جلب رضایت افکار عمومی و موفقیت در دور دوم ریاست خود بر این کشور مقتدر و تصمیم گیر اصلی، مقدم دانست …
تا انجا که « گرنل» سفیر آمریکا در برلین، در توییتی شرکت‌های آلمانی در ایران را به توقف فعالیتهای خود فرا خواندواین موضع‌گیری واکنش تند و انتقادی سیاستمداران آلمانی را به همراه آورد و نماینده آمریکا در کشورشان را به شناختن مرزها دعوت کردند.
در این میان صاحبان صنایع آلمان با توجه به برنامه ریزی ها برای مشارکت در طرحهای اقتصادی ایران که از دیدگاههای متفاوت بنفع هر دو کشور است از خروج آمریکا از برجام ابراز ناراحتی کردند.
«دیترکمپف» از اتحادیه اروپا خواست که به کمک روسیه و چین به اصول برجام پایبند بمانند« فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، گفت که با وجود تصمیم آمریکا، اروپا به توافق اتمی پایبند می‌ماند.
نا گفته پیداست که خروج آمریکا از برجام وضعیت جدیدی را برای ایران به وجود خواهد آورد که به تازگی با همه تفاوت سلیقه ها، درهای خود را به روی برخی شرکت‌های اروپایی گشوده بود.
وضعیت مجهول فعلی -شرکت‌های خارجی را در برابر شرایطی تازه قرار می‌دهد که می‌تواند به ازدست دادن سرمایه و جریمه‌های مالی منتهی گردد.
کارشناسان مسائل اقتصادی، می‌گویند قابل انتظار است که در کوتاه مدت حالتی شبیه « نیمه انجماد” در فعالیتهای تمامی شرکت‌هایی دیده شود که با ایران توافق کرده و در ایران دفتر ی گشوده و فعالیت اصلی پروژه‌شان برای سرمایه‌گذاری شروع نشده است.
طبعا شرکت‌هایی که برای انجام پروژه‌هایی با ایران به توافق رسیده‌اند دامنه پروژه‌هایشان در پی این تصمیم امریکا به دلایل روشن کوچک میشود و شرکت‌هایی که هنوز به توافق نرسیده‌اند در اتخاذ تصمیم تامل مینمایند – زیرا:
“حساسیت سرمایه‌گذاری به ریسک‌های غیر قابل براورد و تشخیص آنهم در آینده نزدیک بیشتر خواهد شد”.
بزرگترین آسیب اقتصادی به دلیل خروج آمریکا از برجام بیشتر به خاطر روابط اقتصادی ایرانمان با سه کشور اروپایی «آلمان، فرانسه و اتریش» است که نقش مهمی در انجام پروژه‌های زیرساختی ایران داشته‌و در شرایط کنونی نیز به فعالیت خود که با منافع ملی وطنمان هماهنگ میباشد ادامه میدهند.
طبعا بر اثر تحریم‌هایی که آمریکا برای شرکت‌های معامله‌کننده با ایران در پی خروج از برجام مقرر می‌کند – از وسعت چنین پروژه‌هایی که افزایش درامد ملی، توسعه زیر بناها و اشتغال افرینی از جمله دست اوردهای انست، بیقین کاسته خواهد شد.
در نبود شرکت‌های اروپایی در ایران کشورهایی چون روسیه و چین نقش اقتصادی مهمی باهمه ویژگیهای منفی از لحاظ کم و کیف، ایفا خواهند کرد و در نتیجه “برندگان اصلی خروج آمریکا از برجام، خواهند بود.
پیش‌بینی میشود که “اقتصاد دلالی” و پولشویی در کشورمان مجدد توسعه یابد،
و در این وادی همه کوشش مجلسیان «با همین کم و کیف » در جهت روشنگری فعالیتهای رانتی باتصویب لوایح ۳ گانه و مقاومتهایی که اخیرا با هدایت گروه تند رو و رانت جو بروز کرد خنثی شود و دفترهای مجازی از جمله در قبرس و امارات و هند بیشتر فعال شوند.
در میان مدت بزرگترین بازنده انجام نشدن توافق اتمی -مردم گرفتار نظام کنونی ایران خواهند بود زیرا بیش از دو سال “پنجره‌ای که رو به اروپا باز شد با صعف تیم اقتصادی دولت و کارشکنیهای گروههای مخالف پیشرفت کشور – از آن استفاده نکردیم – که می‌توانست روی زندگی مردم تاثیر بگذارد و اشتغال افرینی و توسعه صنعت را همرا با روابط بین المللی اصولی با توسعه گردشگری با اینهمه امکانات، فراهم سازد.
در نبود پروژه‌هایی که اشتغال و افزایش تولید ملی ایجاد کنند، اقتصاد ایران وابسته به واردات کالاهای ارزان چینی و کالاهای صنعتی با کیفیت پایین از روسیه خواهد بود که دلالی‌هایی هم در آن میان نصیب افرادو باندهایی در داخل ایران خواهد شد.
اگر “اتحادیه اروپا” از شرکت‌های اروپایی خواستار شرکت در پروژه‌های زیرساختی در ایران حمایت کند، میتوان امیدوار بود که خروج آمریکا از برجام موجب بر هم خوردن توافق اتمی با ایران نشود و گشایش اقتصادی در ایران ادامه یابد.
چنانچه اتحادیه اروپا متفقا اجازه ندهد که خزانه‌داری آمریکا عرض اندامی راکه با چند بانک در گذشته کرد انجام دهد، اعتماد به نفس زیادی به شرکت‌های خودروسازی، انرژی و….می‌دهد که خزانه‌داری آمریکا دیگر حاکم شهر نیست و در این وادی سازمان پرقدرت‌تر دیگری هست که مانع زور گویی است و این برای ایران اهمیت بسیار بالایی دارد
البته بشرطی که در این وانفسای بی سیاستی حکومت غیر پاسخگو و پایدار براحساسات عوام نیازمند معیشت، عمل سوزاندن سمبلیک پرچم امریکا و پاره کردن کاغذی «در حکم برجام » که در واقع خود کشی سیاسی و “خطای راهبردی تاریخی” است با روش منسوخ پو پولیستی«تکرار مرگ برآمریکا» در «پیاده روی های فرمایشی» ادامه نیابد و از ان مهمتر درامد ارزی و ارضی وطنمان را در دیگر کشورهای درگیر مصاف های منطقه ای خاور میانه به هدر ندهد – آنوقت میتوان گفت «برجام فقط امریکا نیست.”