مردم معترض خرمشهر و آبادان از شنبه‌شب و وضعیت زندگی‌شان می‌گویند/۲۰ سال قول داده‌اند و ما هم ۲۰ سال مشکل شوری آب داشته‌ایم اما این یک هفته دیگر اوضاع فجیع بود/ به خاک عادت کرده‌ایم اما آب غیرقابل تحمل است
«می‌دانید یزله چیست؟ مردم حلقه می‌زنند و می‌چرخند و شعرهای آهنگین می‌خوانند. شنبه یزله‌خوانی مردم معترض خرمشهر برای آب بود و تغییر فرماندار. شنبه دیگر تجمع به ناآرامی کشیده شد.» / بعد از قطعی‌های برق در سال ۹۵ و هجوم هرساله ریزگردها، امسال مردم خرمشهر و اهواز و… با مشکلی جدید روبه‌رو بودند؛ مشکلی به نام کم آبی که گرچه برای جنوبی‌ها واژه‌ای آشنا بود ولی امسال به مرز بحرانی رسیده بود. همین مساله در کنار افزایش دمای هوا باعث اعتراض شهروندان خرمشهری و بروز ناآرامی‌هایی در این شهر شد.
آفتاب‌‌نیوز: یزله‌ای که فعال اجتماعی اهل خوزستان از آن می‌گوید را می‌شناسیم، نوحه‌هایش را شنیده‌ایم و دور زدن‌های آن حلقه‌های انسانی را در یِزله برای آب؛ مردم معترض خرمشهر و آبادان از شنبه‌شب و وضعیت زندگی‌شان می‌گویند/۲۰ سال قول داده‌اند و ما هم ۲۰ سال مشکل شوری آب داشته‌ایم اما این یک هفته دیگر اوضاع فجیع بود/ به خاک عادت کرده‌ایم اما آب غیرقابل تحمل استحال و هوای جنگ بارها دیده‌ایم، فقط شاید نمی‌دانستیم که روزی این مراسم آیینی پای آب را به میان می‌کشد. «خانم! شنبه خرمشهر خیلی مظلوم بود.»
به گزارش آفتاب‌‌نیوز؛ دو روز پیش خرمشهر بوده و نخ تسبیح همه بحث‌هایی که شنیده از تاکسی گرفته تا بازار و رستوران مساله آب بوده است. قاسم فعال اجتماعی اهل اهواز است و مقدمات آنچه را ختم شد به ماجرای شنبه خرمشهر دیده است: «آنچه حالا دارید از رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی می‌شنوید تنها بر سر خود خرمشهر است. کمی آن طرف‌تر از شهر وضعیت روستاها بسیار بدتر است. دام و کشاورزی‌شان رو به نابودی است. آب شور نخل‌ها را می‌خشکاند و خب این وضعیت غیرمترقبه نبوده، سال‌ها است که فعالان محیط زیست در مورد پیشروی آب دریا و نفوذش به کارون هشدار می‌دهند.» می‌گوید که روز شنبه متنی میان مردم دست به دست می‌گشت که برای تجمع اعتراضی ساعت ۹ شب بیرون بیایند اما شاید خیلی‌ها پیش‌بینی پرتاب سنگ و درگیری را نمی‌کردند. قاسم می‌گوید: «وقتی آموزش درستی در میان نیست و نهادهای فرهنگی هیچ محتوای قابل توجهی تولید نکرده‌اند، وقتی به نهادهای مدنی و مردمی اجازه فعالیت داده نشود نباید انتظار داشت که همه آدم‌ها جوری مطالبات‌شان را بیان کنند که انگار اتفاقی نیفتاده. این مردم فقط آب می‌خواهند، آبی که شور نباشد.»
خرمشهر: فقط خسته‌ایم
مردم آبادان و خرمشهر وقتی در مورد بوی آب صحبت می‌کنند، یک «عذر می‌خواهم» هم می‌گذارند اول جمله چون می‌خواهند بگویند که آب بوی «فاضلاب» می‌دهد و به نظرشان ممکن است شنیدن واقعیت هر روزه زندگی آنها برای شمای دور از خوزستان ناخوشایند باشد: «ما با این آب حمام هم نمی‌توانیم بکنیم. آب شور است و عذر می‌خواهم، بوی فاضلاب می‌دهد.» آقای نوری ۴۳ ساله است و زمان جنگ را به همراه خانوادهاش در بندر امام گذرانده و بعد از هشت سال به شهرش بازگشته. شنبه شب در خانه‌اش در شهرکی در فاصله یک کیلومتری خرمشهر گذرانده و تجمع را از نزدیک ندیده اما طعم آب دیگر چیزی نیست که با یک کیلومتر فاصله از شهر نچشیده باشد: خب با این آب نمی‌توانیم زندگی کنیم، آب دریا از این بهتر است. تجمع‌ها تا قبل آن شب همه آرام بود اما خب مردم هم مشکلات زیادی دارند، بیکاری زیاد است، به مردم فشار آمده و خسته‌اند حالا شاید در این میان یک کسانی هم سوءاستفاده کنند.»
قبل از اینکه به دنیا بیاید پدر و مادرش شهر را ترک کرده‌اند، برایش تعریف کرده‌اند که پل را زده بودند و ناچار شناکنان خودشان را رسانده‌اند به مسیری که بتوانند از خرمشهر دور شوند: «وقتی برگشتیم خرمشهر یک شهر خراب بود و یک مسجد جامع، حالا ۲۸ سال است که اینجا هستم و سال‌ها است که آب خوردن را می‌خریم اما این روزهای اخیر به خاطر ترکیدگی لوله آب اینقدر شور شده. » محمد ۳۳ ساله و ساکن خرمشهر است و در تجمع روز شنبه حضور داشته و فکر می‌کند کسانی که اسلحه در دست داشتند از میان مردم عادی نبوده‌اند: «به چشم خودم دیدم که به سمت نیروی انتظامی شلیک شد و یک سری موتورسوار به سمت موزه دفاع مقدس و چند بانک رفتند و آتش راه انداختند. مردم نگذاشتند بروند سمت سینما. » محمد روی قول مسوولان برای برگشتن شرایط آب به حالت عادی تا نیمه تیرماه با جدیت حساب باز کرده. می‌گوید رفقای خودش در کار لوله‌کشی و جوشکاری مشغول به کارند و به چشم دیده است که توی گرما دارند تلاش خودشان را می‌کنند تا مشکل حل شود: «مطمئنم مشکل حل می‌شود تا ۱۵ تیر همه‌چیز درست می‌شود.»
آبادان: به خاک عادت کرده‌ایم اما آب غیرقابل تحمل است
«۲۰ سال است که قول داده‌اند و ما هم ۲۰ سال مشکل شوری آب داشته‌ایم. اما این یک هفته دیگر اوضاع فجیع بود. توی این گرما که نمی‌توانی حمام نروی اما خب عذر می‌خواهم، آب بوی فاضلاب می‌دهد.» در تمام روزهای گذشته مشکل آب هم برای خرمشهر بوده و هم آبادان. مردم آبادان هم مثل همسایه‌های‌شان تجمع کردند، اعتراض کردند اما حالا در خبرها و شبکه‌های اجتماعی می‌بینند که در آن سوی پل اعتراض‌ها به ناآرامی کشیده شده است: «شما اینستاگرام را که باز کنید غیر از خرمشهر چیزی نمی‌بینید.» فواد در بازار آبادان کاسبی می‌کند و مثل مردم خرمشهر روزها را تا نیمه تیر می‌شمارد تا ببیند وعده آب سالم عملی می‌شود یا نه: « توی آبادان هم صف آب داریم. باید در صف باید تا دبه‌های ۲۰ لیتری تحویل بگیری. این دبه‌ها قبلا هزار و ۵۰۰ تومان بودند، دیشب عمویم دو تا بیست لیتری گرفت ۲۰ هزار تومان.» فواد زمان جنگ را همراه خانوادهاش در بوشهر سر کرده و سال ۷۰ به آبادان برگشته و فکر می‌کند که تا همین امروز هم وضعیت شهر آنقدری که باید تغییری نداشته است: «ما البته به اینها عادت کرده‌ایم. به گرما عادت کرده‌ایم، به خاک عادت کرده‌ایم، حتی به آب بد هم عادت کرده‌ایم اما الان دیگر وضعیت آب غیرقابل تحمل شده. شما تهران هستید دیگر نه؟ آن آبی که ما باهاش حمام می‌کنیم را اگر به صورتت بزنی، عذر می‌خواهم حتما بالا می‌آوری.»
فرخ ۴۴ ساله هم سال ۷۰ دوباره به آبادان برگشته است. اول باید با شرایط شهر بازمانده از جنگ سر می‌کردند و بعد با وضعیت آب: «وقتی برگشتیم شهر خیلی خلوت بود، آن اوایل انگار اصلا حالت شهرنشینی نداشت تا بعد مردم کم‌کم آمدند و بیشتر تغییرات این سال‌ها را هم خود مردم انجام داده‌اند.» معلم ساکن آبادان سال‌ها است که در خانه‌اش دستگاه تصفیه آب دارد اما در یک هفته گذشته زور دستگاه هم به آبی که در لوله‌های جاری بود، نرسید. آبادان آرام است و فرخ خبرهای خرمشهر را از این و آن شنیده. نمی‌داند مشکل آب واقعا کی حل می‌شود آیا باید روی قول‌ها حساب کند یا نه، فقط می‌گوید هر روز صبح که دست و صورتش را می‌شوید چشم‌هایش می‌سوزند.
شنبه خرمشهر مظلوم‌تر از همیشه بود
هدا کریمی، فعال اجتماعی و سیاسی اهل خرمشهر است. شنبه شب همراه جمعی از خبرنگاران در تجمع بوده تا ببیند اوضاع از چه قرار است اما اوضاع بی‌قرارتر از آن بوده که بتواند توصیف دقیقی از آنچه واقعا رخ داده، داشته باشد: «من فقط می‌گویم که انگ نزنید. من نمی‌توانم بگویم کسانی که اسلحه در دست داشتند متعلق به گروهک خاصی بودند. آن کسانی که من دیدم شبیه آدم‌هایی بودند که بلد نبودند وقتی خشمگین هستند مطالبات‌شان را چگونه بیان کنند.»
فعال اجتماعی خرمشهری می‌گوید که پررنگ بودن مشکل آب و فاضلاب این شهر روی تمامی مسائل دیگر سایه انداخته: «جلسه می‌گذاریم که در مورد مسائل فرهنگی حرف بزنیم، با مسوولان در مورد موضوعات اجتماعی گفت‌وگو کنیم اما ته همه صحبت‌های‌مان می‌رسد به عذر می‌خواهم بحث فاضلاب. سال‌ها قبل پایان بازسازی خرمشهر را اعلام کردند اما هنوز بوی فاضلاب زیر دماغ‌مان است.» کریمی نگران است، نگرانی‌اش را پنهان نمی‌کند. از شنبه به بعد نگرانی‌اش مردم خرمشهر هستند که ممکن است خواسته‌های بحق‌شان در سایه ناآرامی به وجود آمده گم شود: «مردم چیزی نمی‌خواستند، مردم فقط تشنه بودند. همه ما شنبه شرمنده خرمشهر شدیم. همه این سال‌ها مردم آب خوردن را خریده‌اند، بیکاری دیده‌اند، هوای بد و گرد و خاک را تحمل کرده‌اند و وعده شنیده‌اند. به این مردم انگ نزنید.ببینید کسی که اعتراض دارد چطور زندگی می‌کند. ببینید آن روستایی باید چه کند که با این آب حتی لباس هم نمی‌تواند بشوید.» صدای زن پشت تلفن می‌لرزد: «خانم! شنبه خرمشهر خیلی مظلوم بود.»
همه این سال‌ها مردم آب خوردن را خریده‌اند، بیکاری دیده‌اند، هوای بد و گرد و خاک را تحمل کرده‌اند و وعده شنیده‌اند. به این مردم انگ نزنید. حتی اگر شلیکی شده اول ببینید کسی که اسلحه در دست داشته چند سالش است، چطور زندگی می‌کند. ببینید آن روستایی باید چه کند که با این آب حتی لباس هم نمی‌تواند بشوید. صدای زن پشت تلفن می‌لرزد: «خانم! شنبه خرمشهر خیلی مظلوم بود.»
غلامرضا شریفی، استاندار خوزستان: مطالبات خرمشهری‌ها بحق بوده
«غلامرضا شریعتی»، استاندار خوزستان معتقد است که این ناآرامی‌ها نتیجه شیطنت افرادی است که قصد فاصله انداختن بین مردم و مسوولان را دارند و بر موج «کم آبی» سوار شده‌اند. وی همچنین از اقدامات انجام شده برای حل بحران کم‌آبی می‌گوید و وعده می‌دهد که طی ۲ هفته آینده، مشکل کم‌آبی استان خوزستان برای همیشه حل شده و به تاریخ بپیوندد. گفت‌وگوی وی با «اعتماد» را در زیر می‌خوانید:
آقای شریعتی، چند هفته‌ای است که شاهد ایجاد ناآرامی‌هایی در استان و به‌خصوص خرمشهر هستیم؛ ناآرامی‌هایی که به دنبال کمبود آب شرب به وجود آمده است. اما مسوولان مدعی‌اند که این تجمعات و ناآرامی‌ها ارتباط چندانی به مشکل آب ندارد و از سوی جریان‌های معاند و… هدایت می‌شود. شما به عنوان استاندار خوزستان، چه نظری در مورد این ناآرامی‌ها دارید و اینکه ریشه آن را در کجا می‌بینید؟
واقعیت این است که مساله‌ای که در آبادان و خرمشهر پیش آمد متاثر از مسائل آب و هوایی و اقلیمی و البته انباشت مشکلات از قبل بوده که ما را هم متاثر و متاسف کرده است. بنده هم به عنوان یکی از همین مردم؛ مشکلات و مسائل آنها را درک می‌کنم. روی همین اصل هم هست که از مدت‌ها قبل اقداماتی را آغاز کرده‌ایم و به آن سرعت داده‌ایم و اقداماتی را هم تازه شروع کرده‌ایم تا بتوانیم وضعیت پایدارتری را برای زندگی مردم ایجاد کنیم و به سمتی برویم که به تدریج شاهد چنین نوساناتی نباشیم.
یعنی قبول دارید که مطالبه مردم بحق بوده است؟
بله. دقیقا. این غیرقابل انکار است که آنچه مردم مطالبه کرده و می‌کنند، مطالبه‌ای بحق بوده و هست. آب مایه حیات برای هر موجود زنده‌ای است و اولین حق طبیعی آنها است. به همین علت هم من از ابتدای پذیرش مسوولیتم برای حل مساله و مشکل آب و فاضلاب خوزستان هم وقت زیادی گذاشته‌ام و هم به اتفاق سایر مسوولان استانی، تلاش‌های بسیار زیادی را انجام داده‌ایم. یعنی معتقد بوده و هستم که اگر من در طول مدت تصدی خود در این سمت بتوانم این مساله مهم را به سرانجامی برسانم، فکر می‌کنم آنچه به عنوان استاندار خوزستان باید انجام می‌دادم را، در حد توان و بضاعتم انجام داده‌ام. اگرچه سایر حوزه‌ها هم مهم و در دستور کار است اما این مساله یکی از مسائل زیرساختی است و شرط اصلی زیست و ادامه زندگی در این استان محسوب می‌شود. به همین علت بر این مساله تاکید داشتم. روی همین اصل اقدامات خوبی در این زمینه انجام شده و ان‌شاءالله به حل این معضل امیدوار و خوشبینیم.
خب چه کرده‌اید که به آینده و حل این مشکل حیاتی خوشبینید؟
در اسفند ۹۵ بعد از اینکه مساله ریزگردها اتفاق افتاد و برق قطع شد، رییس‌جمهور به این استان سفر کردند، من پیرو صحبت‌های قبلی‌ام با رییس‌جمهور در آن سفر هم به ایشان عرض کردم که مشکل اصلی استان، مساله آب و فاضلاب است و از ایشان خواهش کردم که برای حل این مساله دستور ویژه‌ای بدهند. استان هم استان بزرگی است. در این استان عمده آب شرب از آب‌های سطحی و جاری تامین می‌شود چرا که رودخانه‌های بزرگی دارد. درحالی که در بسیاری از نقاط کشور آب شرب، از منابع زیرزمینی تامین می‌شود. خب این کار هزینه سنگینی داشت. حداقل برای حل مساله آب و فاضلاب خوزستان ما حدودا ۱۸ هزار میلیارد تومان برای افق ۱۴۲۵ تا ۳۰ و یازده هزار میلیارد تومان تا افق ۱۴۱۵تا۲۰ نیاز داشتیم که رقم قابل ملاحظه‌ای بود. از سویی حدود سال ۹۰ خط غدیر یک افتتاح شده بود که تاحدودی آب خرمشهر و آبادان را تامین می‌کرد اما کافی نبود. با تمام این تفاصیل خوشبختانه رییس‌جمهور در آن سفر تعهد و دستور دادند که این کار انجام شود. بعد از آن و در فروردین ماه ۹۶ مصوبه‌ای برای حل ۵ مساله زیرساختی استان یعنی، مساله آب و فاضلاب، ریزگردها، برق، فاز دوم ۵۵۰ هزار هکتاری و مساله حقابه تالاب‌ها به تصویب رسید. و از همین جا بود که کار عملا استارت خورد. در واقع بعد از این مصوبه بود که یک‌مرتبه در طرح «غدیر» اعتباری که اعتبار اختصاص داده شده برای آن از ۷۵ میلیارد تومان (مصوب ۱۳۹۵ که ۶۶ میلیارد تومان آن تخصیص پیدا کرده‌بود)، به حدودا ۹۰۰ میلیارد تومان افزایش پیدا کرد و همین مساله باعث شد تا در سال ۹۶ ما موفق شدیم در ۱۰ ماه، ۹۵ تا ۱۰۰ کیلومتر خط لوله دو هزار (خط لوله‌ای به قطر دو متر) را تکمیل کنیم و امیدواریم تا دو هفته آینده خط غدیر ۲ هم که آب آن از کرخه تامین می‌شود، وارد مدار شود و کلا مشکل آب مردم آبادان و خرمشهر و شادگان و تمامی مناطق اطراف آن حل شود.
در طول این مدت، تصاویری از خط لوله آب اصلی شکسته شده‌ای در فضای مجازی منتشر می‌شود که گفته می‌شود خط لوله انتقال آب از کارون به عراق است. واقعا این ادعا درست است؟
به هیچ‌وجه. ما نه به کویت آب می‌دهیم نه به قطر و نه به عراق و نه به هیچ کشور دیگر. معتقدیم که خودمان بیشتر از همه به آب نیاز داریم. البته در گذشته صحبت‌هایی مطرح بوده ولی فقط درحد طرح‌های روی کاغذ بوده و هیچگاه عملیاتی نشده است. این لوله‌ای هم که تصویرش پخش می‌شود، انتهای خط لوله غدیر یک است که شیر هوای آن را شکسته‌اند و افرادی سودجو می‌گویند این خط، آب به عراق می‌فرستاده است. الان ۲ روز است که این خط تعمیر شده و دوباره به حالت اولیه برگشته است. در نتیجه این ادعاها به هیچ عنوان صحت ندارد و اغتشاش‌ها و حاشیه‌های مطرح شده، از سوی افرادی مطرح می‌شود که می‌خواهند بین مردم و مسوولان و نظام اختلاف بیندازند و نظام را تضعیف کنند.
تنبلی و سستی در انجام کار مردم را برنمی‌تابیم
غلامرضا شرفی، نماینده آبادان نیز در یادداشتی نوشت: هرگونه رفتار قهری که به نافرمانی‌های مدنی یا نابهنجاری‌های رفتاری اجتماعی منجر شود، به هیچ‌وجه مورد تایید ما نیست. ما نظام‌مان را دوست داریم اما اهمال‌کاری و تنبلی و سستی مسوولان در به سرانجام نرساندن کارها را هم برنمی‌تابیم. مردم ما ۱۳ سال است که در رنج بی‌آبی یا آب بدبو و متعفن و کدر به سر می‌برند و متاسفانه فریادشان هم به هیچ جا نرسیده در حالی که به تمام مسوولان هم گفته شده. بنده در ۱۵ ماه گذشته چندین جلسه داشتم و چندین نامه برای تک به تک مسوولان نوشتم اما متاسفانه آن‌طور که باید و شاید پای کار نیامدند تا امروز که دیگر کارد به استخوان مردم رسیده. ۱۵ روز قبل مدیرعامل آب و برق خوزستان قول داد که با رهاسازی آب از سدهای گتوند و دز جلوی پیشروی آب دریا گرفته شود. طبق این قول قرار بوده ۲۰۰ متر مکعب آب در ثانیه به سمت بهمنشیر رهاسازی شود. مهلت ۵ الی ۷ روزهای هم برای این کار به من اعلام کردند. من ساعت ۱۱ شب شنبه از آبادان به تهران آمدم و متاسفانه، ۱۰ روز از این وعده گذشته و دیروز، سنگینی آب حدود ۲۰ هزار بود در حالی که سنگینی کمتر از ۲ هزار، آن هم بعد از فرآیند تصفیه قابل شرب است.
این آب را دام نمی‌تواند بخورد. به دلیل بالا بودن نمک، حتی به درد مصارف صنعتی هم نمی‌خورد چون خورندگی در دستگاه‌ها ایجاد می‌کند. وقتی سنگینی آب ۱۷ هزار و ۲۰ هزار باشد، هر فرآیند تصفیه‌ای هم روی آن انجام دهند، سنگینی آب را به کمتر از ۸ هزار و ۹ هزار و ۱۰ هزار نمی‌توانند برسانند. به هیچ‌وجه نمی‌شود این آب را به صورت بزنی چون چشم دچار سوزش می‌شود. با این آب وضو نمی‌توانی بگیری. این آب را که در دهان غرغره می‌کنی، دچار تهوع می‌شوی. گرما در آبادان هم که کمتر از ۵۰ درجه نیست و قطعا دستگاه‌هایی که با آب کار کند دچار مشکل خواهد شد. البته کولر آبی در خوزستان، به خصوص آبادان و خرمشهر هیچ مصرفی ندارد اما قطعا هر دستگاه خنک‌کننده که از این آب استفاده کند حتما دچار مشکل می‌شود. این آب تمام دستگاه‌های تصفیه خانگی را خراب کرده و شهروندان آبادانی، هر کدام متحمل خسارت ۶۰۰ – ۵۰۰ هزار تومانی خرابی دستگاه‌های تصفیه خانگی شده‌اند. علی القاعده سازمان آبفا برای فروش این آب شوری که در لوله‌های مصرف خانگی در حال پمپاژ است نباید هیچ بهایی لحاظ کند و این اولین خواسته‌ای بوده که ما در شورای اداری و تامین استان مطرح کردیم. جبران خسارات وارده به مردم در خصوص دستگاه‌های تصفیه خانگی هم باید کارشناسی شود و اگر مسوولان پای کار بیایند و جبران خسارات کنند مایه دلگرمی و امیدواری مردم خواهد بود.
حتی همان وعده استاندار خوزستان و وزارت نیرو درباره حل مشکل تا ۱۵ تیر هم جای بحث دارد چرا که قول دادند خط ۲ غدیر با ظرفیت ۳۰ هزار متر مکعب در روز بر حجم آب مصرفی که قبلا ۱۰۰ هزار متر مکعب بوده و در سال‌های گذشته هم به هیچ‌وجه تامین نشد، افزوده شده و حجم ۱۳۰ الی ۱۴۰ هزار متر مکعبی را تامین کند که حتی این مقدار هم مصرف کل شهرستان آبادان را جوابگو نخواهد بود و من این نکته را همین امروز یادآور می‌شوم. چرا که شبکه‌های آبرسان شهری و در واقع، لوله‌کشی‌های داخل شهر دچار فرسودگی است و ما پرت آب داریم و متاسفانه به دلیل وسعت شهرستان، با افت فشار آب هم روبه‌رو هستیم. پیشنهاد ما افزایش حجم آب تحویلی به آبادان به حداقل ۱۷۰ هزار مترمکعب در روز است که در غیر این‌صورت باز با مشکلاتی در برخی نقاط شهرستان مواجه خواهیم بود. در هر صورت چاره‌ای جز صبر و البته اعتراضات مدنی نداریم که مسوولان خدای ناکرده زمان لازم را برای تحقق وعده‌ها از دست ندهند، بلکه با تمام توان پای کار بیایند و بهانه بودجه و مشکلات نیاورند و ان‌شاءالله این‌بار سنگین را از دوش مردم بردارند. مردم مرزنشین، سربازان و فداکاران بی‌جیره و مواجب این نظام هستند که در این گرما و با همه سختی و مخاطرات، حفظ مرزها و کیان و ناموس کشور اسلامی‌شان را بر آسایش و آرامش خودشان ترجیح می‌دهند. به جاست که مسوولان ما هم احساس مسوولیت کنند و با این بزرگواری مردم کریمانه برخورد کنند و پای کار بیایند و تمام توان‌شان را شبانه‌روز برای مرتفع کردن مشکلات مردم خرج کنند. اما مردم ما هم این هشیاری و بزرگواری و صبر را دارند که به هیچ‌وجه خودشان را از سفره انقلاب و این نظام مقدس جدا نمی‌کنند. اگر خدای ناکرده رفتار نابهنجاری دیده می‌شود، ما این رفتار را به حساب آن سوءاستفاده گرانی می‌گذاریم که مترصد فرصت سوئی هستند که بیایند و زهر خودشان را بر پیکر این انقلاب و مردم بریزند. مردم ما، دوستی غیر از مسوولان نظام و این نظام مقدس ندارند. درست است که بعضی مسوولان به وظیفه خودشان عمل نمی‌کنند یا خدای ناکرده غفلت کرده‌اند اما به هر صورت، ما روش‌های اخلاقی، مدنی و اجتماعی برای رساندن صدای اعتراضات‌مان به گوش مسوولان داریم که هیچ یک از این روش‌ها، نابهنجاری‌های اتفاق افتاده را شامل نمی‌شود.
مردمی که در شهر آبادان بیش از ۴ هزار و ۳۰۰ شهید برای حفظ مرزها می‌دهند، قطعا راضی به رفتارهای خدای ناکرده سبکسرانه نیستند. اعتراض می‌کنند و ناراحتی‌شان را در ملأعام اعلام می‌کنند اما به هیچ‌وجه حیات و حیثیت کشور را به مخاطره نخواهند انداخت.
منبع: روزنامه اعتماد