حسین وصال: تقدیم به نسرین ستوده

از: حسین وصال

اگرچه باغم و با ناله می نوشتندت  –  چو نور ماه که در هاله می نوشتندت

ببرگ گل به نسیم سحر به شبنم شب – به روی غنچه ی الاله می نوشتندت

به دشتهای پر ازسبزه و به دامن کوه – به روی برگ گل ولاله می نوشتندت

تواز کدام تباری که درشریعت عش – به ذ کر صل علی ا له می نوشتندت

تو در حصارو ولیکن به بام ازادی – به رغم هیا ت د جا له می نوشتندت

بظاهرارچه نحیفی ولی بقدرت عشق – چوشیر بیشه ی بنگا له می نوشتندت

جوانه ای وجوانی ولی به دفتر گل – به قدر عا قل صد ساله می نوشتندت

چنان ستوده وخوبی که چون گل نسرین – به شبنم سحر و ژا له می نوشتندت