در روز یکشنبه ۲۲ مهر سال ۱۳۹۷ خبرگزاری تسنیم مجددا در گزارشی مستند تحت عنوان ” سیستان و بلوچستان رکورددار بازماندگان از تحصیل کشور” می نویسد تعداد رو به افزون بازماندگان از تحصیل به‌دلیل کمبودهای عمقی، تاریخی و جدی شاخص‌های زندگی در استانی مثل سیستان و بلوچستان عواقب سختی دارد؛ عواقبی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و گاهی امنیتی. گزارش می افزاید حدود ۵۰ درصد کل کودکان بازمانده از تحصیل در سطح کشور متعلق به سیستان و بلوچستان و عمدتا منطقه بلوچستان هستند. علیم یارمحمدی نماینده مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی می‌گوید: تمام آمار کودکان بازمانده از تحصیل مربوط به بخش بلوچستان بوده (از جنوب زاهدان تا چابهار) و در منطقه سیستان چنین آماری وجود ندارد
افزایش ۴۲ درصدی بودجه سپاه پاسداران در بودجه سال ۱۳۹۷ در حالی صورت گرفت که بودجه آموزشی سیستان و بلوچستان کاهش پیدا کرد. نماینده مردم سراوان و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس مشکلات آموزشی استان سیستان و بلوچستان را مرتبط به حوزه‌های سخت‌افزاری یا عمرانی دانسته و گفته است از همین رو در بودجه ۹۷ آموزش و پرورش نه تنها اعتبار بالاتری برای بهبود وضعیت آموزشی استان سیستان و بلوچستان تخصیص نداده‌اند بلکه همان اعتبار را نیز کاهش داده‌اند. این در حالی است که بر طبق گفته معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش اعتبارات استانی آموزش و پرورش در سال ۹۷ در کل کشور نسبت به مصوب سال ۹۶، ده درصد رشد داشته است.
حال سوال اساسی اینجاست چرا علیرغم افزایش بودجه نظامی کشور و بخصوص افزایش ۴۲ درصدی بودجه سپاه پاسداران در سال ۹۷ و بخصوص افزایش بودجه آموزشی کل کشور، و علیرغم اینکه بلوچستان محرومترین استان کشور از نظر بسیاری از شاخص های توسعه انسانی و اقتصادی و به ویژه آموزش و بازماندگی بیش از ۱۲۰ هزار کودک از تحصیل در بلوچستان، بودجه تحصیلی در منطقه بلوچستان (و نه سیستان که عمدتا شیعه مذهب هستند) عامدانه کاهش می یابد. به گزارش خبرگزاری مجلس شورای اسلامی نماینده مردم خاش از فقدان “عدالت آموزشی” و پسرفت روند تحصیل در بلوچستان در دوران نظام جمهوری اسلامی ابراز نگرانی می کند.
محمد نعیم امینی فرد، نماینده مردم ایرانشهر در مجلس شورای اسلامی و رئیس مجمع نمایندگان استان نسبت به وضعیت فضا‌های آموزشی سیستان و بلوچستان در مرکز و جنوب استان گلایه‌های بسیاری را دارد و در این رابطه می‌گوید: دهها بار به وزرای مختلف آموزش و پرورش تذکر دادیم، اما سازمان برنامه و بودجه توجهی ندارد و سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس نیز عدالت را در توزیع اعتبارات رعایت نمی‌کند.
در صورتی که عدالت و انصاف و دادوری حکم می کند بودجه آموزشی بلوچستان باید در مقایسه با بقیه نقاط ایران افزایش چشمگیری داشته باشد. اما صدافسوس که این ظلم و ستمگری عامدانه برای نابودی یک نسل با شدت راهبردی بیشتری ادامه دارد. این یعنی فلاکت یک نسل از طریق سیاست های تبعیض آمیز تعمدی اما به شیوه سلبی. متاسفانه رسانه های فارسی زبان در مقابل آنچه که آن را بحق می توان “نسل کشی فرهنگی” تعبیر کرد، سکوت اختیار کرده اند. در کنار ناداری و فقر گسترده، سوء تغذیه فراگیر و نرخ بالای ترک تحصیل به دلیل فقر، هیچ واژه دیگری جز “تبعیض سیستماتیک و هدفمند” نمی تواند نابرابری در دسترسی به امکانات آموزشی و فرصت‌های یادگیری برای فرزندان بلوچ را توجیه و یا توضیح بدهد که حاصل عملی آن نابودی یک نسل است، آن هم در قرن بیست و یکم که جمهوری اسلامی افتخار می کند کمک های مالی فراوانی به شیعیان جنوب لبنان، عراق و یمن و افغانستان و آفریقا و غیره می کند. و اگر بلوچ کوچکترین اعتراضی به این بیعدالتی های آشکار اما شدیدا آزاردهنده و ویرانگر داشته باشد، بعنوان معاند، اشرار، وهابی، مزدور اجانب و تجزیه طلب و دهها انگ دیگر متهم و بیرحمانه سرکوب می شود.
عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
مهر ماه سال ۱۳۹۷