نامه استمداد زندانی فرهنگی کرد محمد علی آگوشی از سازمانهای حقوق بشر و مجامع بین المللی جهت ارسال به سازمانهای حقوق بشری و انتشار در اختیار “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران” قرار داده شده است. متن نامه استمداد به قرار زیر می باشد:
آیا تا کی نقض حقوق انسانی در کشور ایران باید ادامه داشته باشد؟
اینجانب آگوشی اهل پیرانشهر فرهنگی بازنشسته که مدتی ۴ سال است در زندان ارومیه اسیر می باشم . در سال ۸۸ از سوی دادگاه نظامی ارومیه به جرم کرد بودن و فعال مدنی و به اتهام ارتباط با اقلیم کردستان به اعدام محکوم شدم چون حکم صادره خلاف قانون و اصول انسانی بوده شدیدا به آن اعتراض کردم در نتیجه شعبۀ ۳۱ دیوان عالی کشور حکم صادره را نقض و پرونده جهت اعاده دادرسی عادلانه به شعبۀ هم عرض دادسرای عمومی نظامی ارسال و اعاده گردید شعبۀ هم عرض هم بدون توجه به مستندات دیوان ضمن نقض اعدام حکم ۱۰ سال تبعید در زندان زاهدان را صادر نمود.
با توجه به نوع اتهام تفهیمی مجازات محارب (نفی بلد) که خلاف نص قرآن و قانون اساسی و عرف بین المللی بوده در اصل، مجددا به رای صادره اعتراض نمودم و پرونده برای بار دوم به شعبۀ ۳۱ دیوان فرستاده شد و دیوان تحت فشار دادستان و سایر عوامل حکم صادره را تایید کرد و جهت اجرا به دادسرای ارومیه ارجاع کرده است.
نظر به اینکه عیال وار بوده و دارای ۵ فرزند می باشم و مادر ۷۷ ساله و علیل می باشم. اجرای حکم تنها از نظر روحی و سایر موارد به ضرر خانواده ام می باشد و در حقیقت آنها مجازات می شوند و آخرین جمله ای که از مادرم شنیده ام ” … گفته سلام با تبعیدت شاید هرگز تو را دیگر نتوانم ببینم ” این جمله موجب آزار روحی بنده گردیده چون مسافت دور و هزینه های کمرشکن با توجه به بحران اقتصادی کشور اعضای خانواده ام هرگز نمی توانند به ملاقاتم بیایند.
از مجامع بین المللی و نهادهای حقوق بشری سازمان ملل و حقوق بشر کشورهای اسلامی و مجامع اروپایی استمداد می طلبم. جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار داده و از اجرای این تبعید که آثار منفی آن تنها موجب آزار خانواده و وابستگان می باشد چلوگیری شود و حکم تبعید از پرونده ام برداشته شود و مثل سایر زندانیان از حقوق شهروندی و مزایای یک زندانی برخوردار گردم.
لازم به ذکر است قاضی صادر کننده رای فرموده در کل هم از نظر شرعی محارب نیست اما حکم مضاعف و محارب بر متهم تحمیل می شود.
عاجزانه تقاضا دارم به خاطر آه مادر پیرم از همه راه ها و منافذ حقوقی و قانونی به داد خانواده ام برسند و جای سئوال این است چرا من بی گناه فدای غرض ورزی و عقده و ستیزه جویی نقضان حقوق بشری که می بایست خانواده ام هم به آتش من بسوزند چرا و به کدامین گناه؟
فرهنگی زندانی محمد علی آگوشی
زندان ارومیه
اردیبهشت ۱۳۹۱