«روز یکشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۸، ماموران وزارت اطلاعات به همراهی تعداد زیادی مامور از نیروی انتظامی، اداره نظارت بر اماکن عمومی، دادستانی کاشان و اداره بهداشت به منازل دو تن از بهاییان شهرستان قمصر به نام‌های “ناصر صفری” و “مهشید منجذب” یورش بردند و پس از بازرسی و ضبط کتاب‌های مذهبی و بعضی وسایل خانه‌های آن‌ها، به انبارهای منازلشان رفتند و کلیه وسایل داخل انبار را که شامل وسایل گلاب‌گیری و تهیه عرقیجات سنتی بود، تخلیه و به چهار نیسان منتقل و ضبط کردند.»
این‌ها را یکی از ساکنان بهایی روستای مازگان از توابع قمصر کاشان به «ایرانوایر» می‌گوید.
به گفته این فرد، عرقیجات و سرکه‌های این دو خانواده را باعنوان مشروبات الکلی ضبط کرده‌اند: «از انبار منزل خانم منجذب، ۷۰ گالن و از انبار آقای صفری، حدود ۶۰ گالن عرقیجات و دو دستگاه دیگ گلاب‌گیری بردند. حتی شیشه‌های خالی را هم ضبط کردند. آن‌ها محصولات سرکه را هم برچسب مشروب الکلی زدند. سه روز قبل دادگاه آقای صفری در کاشان به اتهام تولید و نگهداری مشروبات الکلی برگزار شد که دادگاه به دلیل نبودن شواهد کافی در پرونده، نامبرده را از اتهام وارده تبرئه کرد.»
مازگان یکی از روستاهایی است که اکثر ساکنان آن را پیروان آیین بهایی تشکیل می‌دهند. ماموران به همراه یکی از کسانی که در قمصر کاشان بازداشت کرده بودند، راهی این روستای بهایی‌نشین شدند: «ماموران به همراه ناصر صفری از قمصر به روستای مازگان که همه ساکنانش بهایی هستند، رفته و در آن جا کلیه وسایل گلاب‌گیری روستاییان، شامل هشت دیگ و وسایل جنبی گلاب‌گیری را از جا کنده و با ماشین برده‌اند. سپس انبارها را با شیشه‌های گلاب‌ها و عرقیات آماده توقیف و پلمپ کرده‌اند. پس از سه روز، ماموران دوباره به روستا بازگشته و پلمپ انبار خانم منجذب را شکسته و عرقیجات و گلاب‌های درون انبار را با خود برده‌اند.»
اسامی روستاییان بهایی که انبارها و وسایل گلاب‌گیری آن‌ها توقیف شده، عبارتند از: «افشین بیانی»، «شهرام احسانی»، «فیضالله منجذب»، «عباس شهیدی»، «حشمتالله احسانی»، «حشمتالله منجذب»، «منوچهر بنیادیان» و «مهشید منجذب».
به گفته این شهروند ساکن مازگان، ماموران روستاییان را تهدید کرده‌اند که از هر گونه خبررسانی در این مورد خودداری کنند.
بنا به گفته این شهروند بهایی، در روستای مازگان ۲۶ خانواده زندگی می‌کنند که همه آن‌ها به جز یک خانواده، بهایی هستند:«این خانواده چند سال پیش از سوی دولت در یک خانه مصادره‌ای ساکن شده است ولی در کنار سکنه بهایی روستا به خوبی و بدون مشکل زندگی می‌کند.»
او می‌گوید: «از گذشته، کسب و کار اصلی بهاییان روستای مازگان، کشاورزی، گلاب‌گیری و تهیه عرقیات بوده است که بعضی‌ها مثل مهشید منجذب و ناصر صفری با خانواده‌هایشان در قمصر زندگی می‌کنند ولی برای کشاورزی و گلاب‌گیری در رفت و آمد به روستا هستند.»
شهرستان قمصر در استان اصفهان، در دره‌ای در جنوب کاشان واقع شده است. قمصر به کیفیت گل «محمدی» و اعتبار گلاب خود مشهور است به طوری که از این شهر به عنوان «پایتخت گلاب ایران» نام می‌برند.
هر سال از اواسط اردیبهشت تا اوایل خرداد، فصل گلاب‌گیری است و در این تاریخ، گروه‌های مختلفی از مردم و گردش‌گران برای تماشای مراسم گلاب‌گیری و خرید گلاب و عرقیات به این منطقه سفر می‌کنند.
روستای مازگان در سه کیلومتری شهرستان قمصر قرار دارد. این روستای کوچک به دلیل طبیعت بکر و دست نخورده‌اش، همیشه مورد توجه توریست‌ها و گردش‌گران بوده است. شاید دلیل اصلی برخورد امنیتی با روستاییان بهایی و ضبط وسایل کارشان در این زمان، جلوگیری از ارتباط توریست‌ها و گردش‌گران با آن‌ها و ممانعت از فروش گلاب و عرقیات‌شان بوده است.
پیش از انقلاب ۱۳۵۷، تعداد زیادی از بهاییان در کنار دیگر شهروندان، در بسیاری از روستاهای ایران زندگی می‌کردند. حتی بعضی از این مناطق به دلیل کثرت جمعیت بهاییان، به روستاهای بهایی‌نشین معروف بودند. پس از استقرار جمهوری اسلامی، بسیاری از این روستاها خراب و یا ساکنان آن‌ها مجبور به ترک زادگاههای خود شدند؛ از جمله روستای «سِیسان» در آذربایجان شرقی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با هجوم نیروهای حکومتی، کلیه خانه‌ها، املاک و مزارع دو هزار و۷۰۰ سکنه بهایی آن تخریب و روستاییان مجبور به ترک روستا شدند. پس از این واقعه، زمین روستا در اختیار سپاه پاسداران قرار گرفت و تبدیل به پادگان نظامی شد.
با گذشت ۴۰ سال، هنوز روستاهایی در ایران هستند که بهاییان با وجود انواع آزار و فشارهای وارده، مانند تخریب و سوزاندن منازلشان (روستای «ایول» در مازندران) یا مصادره اموال و بازداشتشان، (روستای «کتا» در کهگیلویه و بویراحمد) در آن‌ها زندگی می‌کنند.
«روشن کوه» از توابع ساری، «زیرک» از توابع «بشرویه» فردوس در استان خراسان جنوبی و مازگان در استان اصفهان از جمله روستاهای بهایی نشین هستند.
اما سکنه روستای مازگان یا «مازگون» آن طور که ساکنان آن تعریف می‌کنند، حدود ۱۵۰ سال است که بهایی هستند. پس از این که شیخ «علیاکبر مازگانی»، معروف به «شیخ مازگان»، امام جماعت و مجتهد روستا به آیین بهایی ایمان می‌آورد، ساکنان روستا از طریق او با بهاییت آشنا و همگی بهایی می‌شوند. شیخ مازگان در سال ۱۸۷۰ میلادی به اتهام پیروی از بهاییت در کاشان اعدام شد. روستاییان مازگان از آن زمان همیشه به شکل‌های مختلف مورد ظلم و ستم حاکمان محلی یا متعصبان مذهبی قرار داشتهاند. اما پس از انقلاب اسلامی، آزار و فشار از سوی حاکمیت و محلی‌ها بر آن‌ها افزایش یافت. بهاییان مازگان از نظر اقتصادی مورد تحریم قرار گرفتند و گاه از فروش نان به آن‌ها ممانعت می‌شد. حتی مینیبوسها آن‌ها را برای رفتن به کاشان سوار نمی‌کردند. محل‌هایی که متعلق به بهاییان روستا بودند، مانند مدرسه یا دفتر امور مذهبی آن‌ها، همه مصادره شدهاند.
اهالی روستای مازگان برای امرار معاش به دلیل وضعیت جغرافیایی منطقه، همیشه به پرورش گل محمدی، کشاورزی، گلاب‌گیری و تولید عرقیات سنتی مشغول بوده‌اند. اما در همان ماه‌های اولیه پس از استقرار جمهوری اسلامی، از سوی ماموران از گلاب‌گیری و تولید عرقیات منع شدند. پس از مدتی به دستور آیت‌الله «حسینعلی منتظری» که در آن زمان نماینده وقت «روح‌الله خمینی» در اصفهان بود، اجازه بهره‌برداری از گلاب و عرقیات سنتی به آن‌ها داده شد. در سال‌های اخیر، درآمد حاصل از تولید و فروش عرقیات، گلاب و خشکبار تنها وسیله امرار معاش بهاییان مازگان بوده است. ولی آن‌ها اجازه پخش و عرضه محصولات‌شان را در بازار ندارند و فقط به طور خصوصی به بهایی‌های کاشان، اصفهان و شهرهای نزدیک می‌فروشند.
از: ایران وایر