افراد، شخصیت واقعی خود را در لایه های تودرتو پنهان می‌کنند؛ حفظ سِمَت بر کیفیت عملکرد مدیران اولویت پیدا می‌کند؛ …
عصر ایران- دکتر محمود سریع القلم استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی ” ۳۰ ویژگی جوامعی را که در آن رقابت کمیاب است” چنین برشمرد:
۱-افراد اول دیگران را تمجید می‌کنند، بعد شاید تحلیل کنند؛
۲-صنعت تملق ناخواسته تسرّی پیدا می‌کند؛
۳-مناسبات فردی بر سیستم سازی اولویت پیدا می‌کند؛
۴-افراد واژه هایی را استفاده می‌کنند که صاحبان سِمَت خوششان بیاید؛
۵-حفظ سِمَت بر کیفیت عملکرد مدیران اولویت پیدا می‌کند؛
۶-در ناخودآگاهِ افراد، راستگو نبودن حالت عادی پیدا می‌کند؛
۷-کسانی که توانایی، تخصص و شخصیت دارند به حاشیه رانده می‌شوند؛
۸-دستیابی به سِمَت بسیار سهل می‌شود ؛
۹-رؤیا پردازی و تخیلات جای تحلیل های مبتنی بر Fact را می‌گیرند؛
۱۰-افراد می‌آموزند ۱۰ درصد حقیقت را بگویند، ۹۰ درصد تزیین کنند؛
۱۱-حیله گری برای رسیدن به پول و سِمَت بسیار فعال می‌شود؛
۱۲-افراد می‌آموزند با واژه ها، حداقل برای مدتی میتوانند دیگران را فریب دهند؛
۱۳-دسترسی به رانت بسیار راحت می‌شود؛
۱۴-فی البداهه بودن (Arbitrariness) قاعده می‌شود؛
۱۵-پیشبینی رفتار و افکار واقعی افراد، ناممکن می‌شود؛
۱۶-افراد در طول یک روز بنا به ضرورت و نوع مخاطبین، چند بار جهان بینی عوض می‌کنند؛
۱۷-وفای به عهد، معنای خود را از دست می‌دهد؛
۱۸-افراد، شخصیت واقعی خود را در لایه های تودرتو پنهان می‌کنند؛
۱۹-افراد در توجیهِ طرح هایی که کارآمدی ندارند، حرفه ای می‌شوند؛
۲۰-برنامه ریزی با موانع جدی روبرو می‌شود؛
۲۱-به سختی می‌شود روی قول، سخن و دیدگاه افراد حساب کرد؛
۲۲-عمده نوآوری ها در حفظ سِمَت خود را نشان می‌دهند؛
۲۳-مسئولیت و اعتبار اظهار نظر کردن به شدت کاهش پیدا می‌کند؛
۲۴-موضوع کارآمدی صرفاً در سخنرانی ها و همایش ها بحث می‌شود؛
۲۵-اهمیت ثانیه، دقیقه و زمان به حداقل خود می‌رسند؛
۲۶-کار جّدی و درازمدت، بسیار سخت می‌شود؛
۲۷-افراد خورجینی از شخصیت‌های مختلف در اختیار دارند که به تناسب شرایط، از شخصیت مناسب استفاده می‌کنند؛
۲۸-ارتقاء افراد عمدتاً با سنجش میزان ارادت آنها، تعیین می‌شود؛
۲۹-کشورهای دیگر و بنگاه های خارجی به سختی بتوانند با این جامعه به توافقِ پایدار برسند؛
۳۰-جامعه و کشور به تدریج، اثرگذاری و مزیت نسبی خود را در سطح بین المللی از دست می‌دهند.