هادی خرسندی: چرا اسرائیل می‌خواهد جوجه‌های جمهوری اسلامی را بشمارد؟

با شنیدن این حرف بود که رهبر جمهوری اسلامی و رئیس جمهوری و رؤسای قوای سه گانه و سرداران سپاه و نیروهای امنیتی، هیچ‌یک از خجالت آب نشدند. هیچ حرفی هم نزدند، جز این که پرسیدند «کیو می‌گه؟ کیو می‌گه؟»

با رفتن اوباما و ظهور عالیجناب ترامپ، ایرانیان ناسیونالیستی که قند فارسی در دل‌شان آب میشد، کنجکاو بودند ببینند رئیس جمهوری تازه چطور نوروز را به ایرانی ها تبریک می‌گوید. گمانه‌زنی می‌شد که ترامپ بگوید «چاکر همه ایرانیاش. عیدتون مبارک، دمب‌تونم سه چارک!»، اما خوشبختانه این یکی توی خط فارسی زدن نبود و به‌خیر گذشت.

حالا فارسی حرف زدن یا ترجمه‌خوانی اوباما از ادبیات ما، مناسبتی می‌داشت و محملی به زیبائی نوروز، توجیه‌اش می‌کرد. دمش گرم و یادش به‌خیر که با همین شیرین‌زبانی‌ها سر ما شیره می‌مالید و با حکومت لاس می‌زد. اما این که یک‌کاره وزیر خارجه اسرائیل در مجمع عمومی سازمان ملل، شروع کند به فارسی حرف زدن، چرت آدم پاره می‌شود. نه عید است، نه سیزده به‌در، نه چهارشنبه سوری، نه سالگرد ارتحال که تبریک بطلبد.

تازه اوباما در فضای نوروزی شعرهای دل‌انگیز «دوباره می‌سازمت وطن» و «باز کن پنجره را» و «بنی آدم….. » می‌خواند، نه اینکه بخواهد ضرب‌المثل‌ کنایی بگوید و کرُکُری بخواند. آقای اسرائیل کاتز، ضمن حمله‌هایی که به جمهوری اسلامی کرده، یکهو درآمده که «جوجه را آخر پاییز میشمرن»! آخر مگر مرض داری آقاجان؟ چرا قال چاق می‌کنی؟ نمی‌دانی اینها منتظر بهانه‌اند که تعزیه راه بیندازند؟

من اینجا کاری به دعواهای سیاسی و اختلافات جمهوری اسلامی با اسرائیل ندارم، ولی آقای محترم! آخر این حرف است تو می‌زنی؟ جمهوری اسلامی را نمی‌شناسی؟ آن‌ها که همین جوری، بی‌دنگ می‌دنگند و بی‌ساز می‌رقصند. آن‌ها هر حرفی را هر جور دلشان بخواهد ترجمه می‌کنند و جواب می‌دهند و کاری به نیت گوینده ندارند. همین مانده که از فردا، امام جمعه‌ها شروع کنند به جواب دادن! (رسم است که اول آنها شروع می‌کنند، تا بعداً بزرگترها وارد شوند.)

امام جمعه دارقوز آباد:

«ما اجازه نخواهیم داد که رژیم صهیونیستی، نگاه چپ به جوجه‌های ما بکند و بخواهد آنها را بشمارد.»

امام جمعه شهرک احمد خمینی:

«رهبر معظم اگر فرمان بدهند ما اهالی شهرک احمد خمینی بیست و چهارساعته می‌رویم جوجه‌های اسرائیل را می‌شمریم برمی‌گردیم.»

به دنبالش نیروی امنیتی تمام مرغداری‌های کشور را زیر نظر می‌گیرند و به همه آنها دستور می‌دهند تا آخر پاییز فلان مبلغ به حساب سپاه پاسداران واریز کنند. چرا؟ بیخودی! یک بهانه‌ای‌ست که آنها را تیغ بزنند. متعاقباً، صاحبان چند مرغداری را به اتهام همکاری با اسرائیل دستگیر می‌کنند، که البته وقتی پول را به حساب بریزند، آزاد می‌شوند.

حالا نوبت کرکری خواندن یکی از سرداران سپاه است:

«رژیم صهیونیستی خیالش جمع باشد که تا آخر پاییز کشوری به نام اسرائیل روی کره زمین نخواهد بود تا فرصت شمردن جوجه‌ها را داشته باشد. پس لطفاً زودتر بشمارند، کار داریم.»

یک هفته بعد، در تمام شهرستان‌ها تظاهرات اجباری عظیمی از سوی اتحادیه مرغداران و جوجه‌کشان سراسری برگزار می‌شود که مثل دسته‌های بزرگ سینه زنی محرم، در خیابان‌ها راه می‌افتند، اما به جای نوحه‌های عزاداری عاشورا، به آهنگ «جیک جیک جوجه لری» سینه می‌زنند.

سرانجام، نوبت به بالا بالاها می‌رسد.

رئیس جمهوری:

«شانس آورد نتانیاهو خودش امسال به سازمان ملل نیامد، وگرنه همان جا می‌گرفتم جوجه‌های خودش را جلو چشم همه می‌شمردم.»

و بالاخره رهبر معظم:

« …. یک نکته دیگری که بنده امروز می‌خواستم بگویم راجع به تهدید رژیم صهیونیستی است درباره شمردن جوجه‌های ما (الله اکبر حاضران) خیال می‌کنند جوجه‌های ما یکی دوتاست.(صلوات). ضرب‌العجل هم تعیین کرده‌اند آخر پاییز، ولی نگفته‌اند صبح یا بعد از ظهر. (خنده حاضران) جوجه‌های ما اصلاً یک جا نمی‌ایستند که کسی بتواند آنها را بشمارد. مرتب وول می‌خورند و جابه‌جا می‌شوند. (الله اکبر حاضران) دایم با نرمش قهرمانانه جا خالی می‌دهند. از سوریه تا یمن و قم و بورکینافاسو جولان می‌دهند. مهم این است که ما باید مواظب عوامل نفوذی صهیونیزم باشیم که رخنه نکنند و تعداد دقیق جوجه‌های ما را نتوانند بشمرند.» (حاضران: غلط می‌کنن «….» می‌خورن، جوجه ما رو بشمرن!)

به دنبال تذکر مقام معظم رهبری، دادستانی انقلاب اعلام می‌کند: «مأموران هشیار و جان بر کف حکومت اسلامی در یکی از مرغداری‌ها، چند جوجه مظنون را که با جیک جیک خود، تعداد جوجه‌ها را به اسرائیل خبر می‌دادند، دستگیر، و قرار شده دوباره به تخم مرغ بازگردانده شوند.»

روز بعدش سخنگوی قوه قضائیه این خبر را تکذیب کرده و اعلام می‌کند که چند نفر در رابطه با ساختن این جوک و دست انداختن نظام، دستگیر شده‌اند و قرار است با آن‌ها به‌شدت برخورد شود.