خبرنگاران رسانه‌ها خارجی برخلاف همکاران‌شان در ایران، می‌توانند با خانواده‌های ۵۴ روزنامه‌نگار و شهروند وب‌نگار زندانی که اکثریت آنها پس از انتخابات مورد اعتراض خرداد ۱۳۸۸ زندانی شده‌اند و بخشی دیگر از سال‌های نخست دوره اول ریاست جمهوری احمدی نژاد در زندان بسر می‌برند، گفت و گو کنند. این فرصتی یگانه است تا جامعه جهانی مطلع شود که در این کشور سال‌هاست که شهروندانی تنها برای استفاده از حق بنیادین کسب و انتقال اطلاعات به دیگر شهروندان زندانی می‌شوند.
در حالی که دسترسی به اینترنت در ایران، جز برای سایت‌های نزدیک به نظر رهبر جمهوری اسلامی،قطع شده است و سایت‌های مسوولان نظام هم مسدود شده‌اند. و خفقان بر رسانه‌ها حاکم شده است، مقامات حکومتی، ترساندن روزنامه‌نگاران خارجی را که برای پوشش انتخابات به ایران می‌روند،در دستور روز خود قرار داده‌اند.
۷ خرداد۱۳۹۲ محمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از وزارت اطلاعات خواست که در باره خبرنگاران خارجی « دستگاه‌های امنیتی و نظارتی دقت کنند و به ما اعلام کنند و ما هم به آنها مجوز ورود به ایران و فعالیت خبری می‌دهیم.» در تاریخ ۲۸ اردیبهشت مدیر رسانه های خارجی این وزارتخانه اعلام کرده بود که «بیش از ۲۰۰ خبرنگار خارجی از ۱۰۵ رسانه و ۲۶ کشور برای پوشش انتخابات ریاست جمهوری درخواست روادید کرده‌اند»
از سال‌ها پیش، کمیته‌ای متشکل از نمایندگان وزارت‌خانه‌‌های، اطلاعات، امور خارجه، کشور و فرهنگ و ارشاد اسلامی برای صدور روادید و ورود خبرنگاران خارجی به کشور تصمیم می‌گیرند.هدف اعلام علنی درخواست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ترساندن و منصرف کردن خبرنگاران خارجی است برای رفتن به ایران و یا هشدار به آنها که اگر می‌آیند، از خطوط رسمی ترسیم شده از سوی رژیم نباید خارج نشوند.
در زمانی که خبرگزاری‌های خارجی مستقر در کشور نمی‌توانند موضوع‌های حساس را پوشش خبری دهند و مجبور به پذیرش « روزنامه‌نگاران» هستند که از سوی وزارت اطلاعات به آنها تحمیل می‌شود. اطلاع رسانی از سرکوبی که بر سر روزنامه‌نگاران و جامعه مدنی ایران آوار شده است از سوی خبرنگاران خارجی اهمیتی دو چندان دارد.
«ما امیدواریم که روزنامه‌نگاران خارجی که به ایران سفر می‌کنند، از فرصت انتخابات برای مطلع کردن جهان از سرکوب آزادی‌های بنیادین و به ویژه آزادی اطلاع رسانی در ایران استفاده کنند.
«خبرنگاران رسانه‌ها خارجی برخلاف همکاران‌شان در ایران، می‌توانند با خانواده‌های ۵۴ روزنامه‌نگار و شهروند وب‌نگار زندانی که اکثریت آنها پس از انتخابات مورد اعتراض خرداد ۱۳۸۸ زندانی شده‌اند و بخشی دیگر از سال‌های نخست دوره اول ریاست جمهوری احمدی نژاد در زندان بسر می‌برند، گفت و گو کنند. این فرصتی یگانه است تا جامعه جهانی مطلع شود که در این کشور سال‌هاست که شهروندانی تنها برای استفاده از حق بنیادین کسب و انتقال اطلاعات به دیگر شهروندان زندانی می‌شوند.
دو نامزد انتخابات گذشته میرحسین موسوی نخست وزیر سابق جمهوری اسلامی، کاندیدای انتخابات مخدوش ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ و صاحب امتیاز روزنامه ی توقیف شده کلمه سبز، همسرش زهرا رهنورد، روشنفکر و نویسنده و مهدی کروبی رئیس سابق مجلس شورای اسلامی جمهوری اسلامی، صاحب امتیاز روزنامه توقیف شده اعتماد ملی، از تاریخ ۵ اسفند ۱۳۸۹، در بازداشت خانگی بسر می‌برند و از همه حقوق خود محروم شده‌اند. مسوولان جمهوری اسلامی بارها در مجامع جهانی اعلام کرده‌اند، «آنها آزاد هستند» اگر گفته آنها درست است، روزنامه‌نگاران خارجی می‌توانند با آنها دیدار و حرف‌های آنها را نیز بشوند.»
جنگ قدرت جناح‌ها در راس نظام و تنش‌های تهران با جامعه جهانی،سایه ترس و تهدید را بر این انتخابات حاکم کرده است.تنها از تاریخ ۲۹ اردیبهشت تا ۶ خرداد، ۹ روزنامه، بهار، تابناک، حزب‌الله، کیهان، وطن امروز، شهروند، ایران، هفت صبح، مردم‌سالاری از سوی هیات نظارت بر مطبوعات، بازوی سانسور وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی، تذکر دریافت کردند. بنا بر قانون رسانه‌ها تذکر، نخستین مرحله برای توقیف و تشکیل پرونده قضایی برای یک رسانه است. سایت روزنامه مردم سالاری متعلق به مصطفی کواکبیان یکی از نامزدان انتخاباتی که از سوی شورای نگبهان رد صلاحیت شده بود، و دو سایت دیگر نزدیک به اصول‌گرایان ایبنا نیوز و صراط نیوز، نیز به فهرست سایت‌های مسدود شده از سوی کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه، پیوستند.
شما به یکی کشورهای دشمن اینترنت وارد شده‌اید
رژیم در نظر دارد همه‌ی روزنامه‌نگاران خارجی در هتل بین‌المللی لاله مستقر کند. بدون شک آنها در آنجا به اینترنت دسترسی دارند،اما این هتل تحت کنترل کامل مسوولان امنیتی است. در آخرین گزارش سازمان، ایران یکی از ۵ کشورهای دشمن اینترنت است. گزارشگران بدون مرز، از همه روزنامه‌نگاران خارجی که به ایران سفر می‌کنند می‌خواهد برای حفظ امنیت خود و شهروندان ایرانی به موارد زیر توجه کنند:
پیش از ورود به کشور
در صورت امکان با خود رایانه‌ای تازه ببرید. و یا رایانه‌ی خود را با حذف کامل نرم‌افزارها نصب مجدد سیستم عامل تازه کنید.
سعی کنید در حد امکان از بردن پرونده‌های اضافه که برای کارتان الزامی نیستند خوداری کنید و یا فایل‌های خود را با PGP و یا نرم‌افزار ساده‌تری چون TrueCrypt رمزنگاری کنید.
سیستم خود را پیش از ورود به کشور به روز کنید و در محل تا حد ممکن از نصب پرونده‌های به روز کننده سیستم حتا اگر ویندوز از شما بخواهد، خوداری کنید.
دیوار آتشین رایانه خود را فعال کنید تا از دستیابی غیر مجاز به سیستم رایانه جلوگیری کند –
آنتی ویروس خود را با آخرین فهرست و تعاریف ویروس‌ها به روز کنید –
رایانه و تلفن همراه خود را با کلمه عبور حفاظت کنید. این امر ورود غیر مجاز را به آنها را ناممکن می‌کند – سخت دیسک خود را رمز گزاری کنید. توجه کنید که حفاظت از رایانه با کلمه عبور به تنهایی و بدون رمزگذاری سخت دیسک کافی نیست! می‌توانید برای سیستم عامل ویندوز از Bit locker یا TrueCrypt استفاده کنید و برای سیستم عامل OS X ابزار رمزگذاری چون FileVault را فعال کنید.
حتماً وی پی ان (VPN -Virtual Private Network ) -بر روی رایانه خود نصب کنید. استفاده از وی پی ان، ردیابی، رصد و دستبرد به ارتباطات شما را سخت‌تر می‌کند. این امکان یاریگر شما برای دور زدن مسدود سازی سایت‌ها نیز هست. سعی کنید وی پی ان را پیش از سفر خود بر رایانه یا امکان دیگر کمکی (کلید USP) نصب کنید. وی پی آن شما نباید «رسمی» یعنی کنترل شده از سوی رژیم باشد. در ایران دسترسی به سایت‌هایی که وی پی ان، در اخیتار کاربران قرار می‌دهند، بسیار دشوار است.
موارد امنیتی که در محل باید رعایت کرد
بر روی هیچ لینک ارسال شده از سوی افراد ناشناس کلیک نکنید
-نرم افزاری‌هایی را که نمی‌شناسید بارگذاری نکنید
در شبکه‌های اجتماعی درخواست دوستی افرادی را که نمی‌شناسید، نپذیرید
-پیش از باز کردن ای میل به شکل نظام‌مند ارسال کننده آن را شناسایی کنید
-همیشه و در هر حالت از وی پی آن خود استفاده کنید
امنیت خود را به هنگام اتصال به اینترنت با پروتکل HTTPS تضمین کنید. استفاده از این پروتکل تضمینی برای امنیت کلمه‌های عبور شما بر روی اینترنت است.
از نرم‌افزار اسکایپ برای انتقال داده‌ها استفاده نکنید. بنا بر استفاده‌ی عمومی از این نرم‌افزار، بسیاری از بدافزارها آن را نشانه گرفته‌اند. توجه داشته باشید که امنیت و محرمانه بودن مکالمات بر روی اسکایپ تضمین شده نیست.
در ایران دستبرد زدن به ای میل و دریافت آن در میانه راه امری رایج است. تا جای که می‌توانید ای میل‌های خود را رمزنگاری کنید. شما می‌توانید از PGP برای کدگذاری داده‌های ای میل و از نرم‌افزار pdgin و پروتکل OTR برای رمزنگاری چت‌های خود استفاده کنید.
توجه کنید ارسال یک ای میل رمزنگاری شده بر روی اینترنت قابل مشاهده است! اگر رژیم نمی‌تواند به محتوای ای میل رمزنگاری شده دست یابد، اما می‌تواند ارسال کننده و دریافت‌کننده آنرا شناسایی کند. زمانی که ای میل ارسال می‌کنید به وضعیت حساس دریافت‌کننده آن در ایران توجه داشته باشید.
برای خود یک یا چند ای میل ناشناس بدون ارتباط با رسانه خود، درست کنید و تنها از این ای میل‌ها استفاده کنید. اینگونه ای میل شما در میان دریایی از ای میل‌های ارسال و یا دریافت شده در ایران گم می‌شود. شما می‌توانید محتوای ای میل‌های ارسالی خود را به آدرس یکی از دوستان خود یا آدرس میلی مشترک ارسال کنید تا همکار و یا یکی از نزدیکان شما آنرا به آدرس مورد نظر در داخل ارسال کند. اینگونه از طریق کنترل ای میل‌های شما نمی‌توانند به دریافت‌کننده‌ای میل در داخل دست یابند.
درصورت کاهش شدید سرعت اینترنت و یا قطع کامل آن
کاهش سرعت و اختلال و یا قطع کامل اینترنت در آستانه‌ی رخ‌دادهای مهم و یا تظاهرات‌ها در ایران امر رایجی‌ست. شما می‌توانید به نوشتن و یا فیلم‌برداری ادامه دهید، اما داده‌ها خود را رمزنگاری کرده و بر روی کلید USB ضبط کنید. کلید USB راحت‌تر از رایانه قابلیت جابجایی دارد.
برای انتقال داده‌ها به رسانه خود در فکر اتصال ماهواره‌ای باشید. توجه کنید که ارسال ماهواره‌ای به سادگی قابل ردگیری است. در این وضعیت نباید مدت زیادی در مکانی ثابت بمانید. محل خود را دائماً تغییر دهید. اگر می‌خواهید فایل‌هایی با حجم بزرگ انتقال دهید، از نرم افزارهای که فایل را به چند بخش تقسیم می‌کنند، استفاده کنید و این کار را در چند نوبت انجام دهید.
تلفن همراه
تلفن همراه شما وسیله‌ای‌ست که دارنده و ارسال کننده حجم بزرگی از اطلاعات است. دو اپراتور اصلی تلفن همراه در ایران شرکت مخابرات و ایرانسل هر دو در مالکیت و اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار دارند. افزون بر این، داده‌های ارسال شده و دریافت شده تلفن یا اسمارت‌فو‌ن‌ها، و بخشی عمده‌ای از اطلاعات شما بر روی سیم کارت و حافظه داخلی و کارت حافظه نگاهداری می‌شود.
— اگر تلفن همراه شما این امکان را دارد، حتما بر روی ان کلمه عبور نصب کنید. همه‌ی سیم کارت‌ها دارای یک کد PIN خودکار هستند،برای سخت‌تر کردن ردیابی آنرا تغییر دهید و از کد سیم کارت خود استفاده کنید.
اگر تلفن شما با سیستم عامل آندروئید کار می‌کند، اپلیکشن‌های زیادی برای رمزگذاری و محافظت از داده‌ها و سیم کارت و مکالمات و… وجود دارند، از این میان می‌توانید از Guardian Project و Whispersys استفاده کنید.
ردیاب جغرافیایی تلفن خود را برای قرارهای حساس غیر فعال کنید. اما فراموش نکنید محل و زمان رفت و آمد خود را به دوستان و همکاران‌تان اطلاع دهید.
-در صورت امکان همیشه تاریخچه مرورگر خود را پاک کنید
اگر نمی‌خواهید و یا نمی‌توانید از تلفن خود جدا شوید پیش از رفتن به محل قرارهای حساس باطری آنرا جدا کنید. حتا بدون سیم کارت تلفن سیگنال‌هایی ارسال می‌کند که از طریق آنتن‌های انتقال دهنده، و به ویژه با نرم‌افزارهای IMSI catchers این سیگنال‌ها می‌توانند رصد و ردیابی شوند و به شناسایی سیم کارت و دارنده آن منجر شود. یادآوری کنیم که باتری ایفون را نمی‌توان جدا کرد.