با دیدن این تیتر یا شنیدن این خبر منتشر شده در همین امروز چه احساسی بشما دست میدهد؟؟ عمق فاجعه انسانی و معادل همین «تعداد نفرات» دغدغه معاش و ناامید از آینده و بتبع آن افسردگی، آزردگی روح و روان، افت همه ارزشها و معیارها…
چنین پنداری بالتبع ناتوانی مفرط و اشتباهات مکرر نظام را در اداره این ملک و ملت بطول ۴ دهه، عامل و علت اساسی دانسته، نادانی عاملان این خیانت با این همه ذخائر ارضی و ارزی برخلاف آنچه تا امروز در بوق و کرنا کرده اند را به ذهن میاورد.
این جماعت مطیع اوامر مشغول حیف و میل سر مایه های ایرانمان، خروج امریکا از برجام را عامل اصلی دانسته و با صدای بلند در کوس و کرنا و دشمن را عامل نابسامانی های برآمده از بی تدبیری خود در این زمانه که همه عملکردها پایدار برعلم و آگاهیست میشمرند.
مستولیان بر مام میهنمان، با نهایت گستاخی آنهم در راس، از سامان کامل همه امور با حداکثر امکان دم میزنند و عوام گرفتار معاش با دسترسی به همین وسایل ارتباط جمعی انبوه می پرسند کدامین داعیه درست است…؟
بعنوان نمونه باید گفت: اشغال سفارت و دادن بهانه برای هجوم عراقیان تحت فر ماندهی صدام به ایران، اعلام شرایط فوق العاده تا پایان این کشتار نا بخردانه اهالی ۲ کشور مسلمان همسایه صاحبان نفت و معتقد به مذهب شیعه بدست یکدیگر، نوشیدن جام زهر و شروع ترمیم خرابی های خودخواسته ناشی از بی درایتی و ندیدن عواقب این نگاه آنهم به قیمت از دست رفتن زیر ساختها و سر مایه های ملی، از همه دردناکتر نابودی صدها هزار انسان بی گناه آنهم در سنین نوجوانی با غلبه احساسات وطن دوستی، ورود سپاه به عرصه اقتصاد، ناتوانی در انتصاب بهترین ها به مناصب امور و درب را برهمان پاشنه چرخاندن، دشمن پنداری و ترک ارتباطات بین المللی، تعین سهمیه های مختلف با دهها عنوان در مسیر اعطای امتیازات شغلی و تحصیلی به آنانکه از بهره هوشی مناسب بر خوردار نشده و با اطمینان به ورودشان به سیستم اداری و علمی نیاز به تعمق و مطالعه را در خود ایجاد ننموده اند و…..عامل اصلی نیازمند نگه داشتن مردمان این سر زمین است.
انتشار خبر کمکهای معیشتی با تعریف نشدن چگونگی ها که برآمده از شتاب تبلیغاتی ناگفته مانده، وعده ای موقت با اهدافی مشخص بشمار میرود و نا توانی در اجرای ان را بسرعت شاهد خواهیم بود و بر صفرا می افزاید.
۶۰ میلیون یعنی بیش از ۷۵ در صد جمعیت ایرانی را دست به دهان، نیازمند و مصرف کننده این عایدات!! و در انتظار کمکها نقدی و جنسی و گوش بفر مان نگه داشتن با تهدید به قطع و تحدید حرمتها و کشاندن به پای صنوقهای رای و موکول شدن ادامه برخورداری از این مساعدت «به شرکت در رای» انهم به هرکس که سیستم صلاح بداند بعد از تایید «شورای سالمند ناتوان در اداره امور شخصی با نام نگهبان» میتواند هدفی اصلی تعریف شود.
مطرح گنندگان این پروژه عجیب ناخوداگاه آنهم: «همزمان با زاد روز فرخنده پیام آور راستی و درستی با پنداری نیک که مجموعه دست اندر کاران از این موهبت ها و تذکرات بی بهره مانده اند و شادباش این روز»… نفی کلیه تبلیغات و آنچه بعنوان تمهید در اداره کشور بطول ۴ دهه ادعا شده را به اثبات رساندند.
ادعای مکرر توزیع عادلانه در آمدها و امکانات کشور و اعلام بی نیازی مادی مردمان، تقویت ایمان، صداقت، دلسوزی، اعتماد به نفس، خلاقیت، نوآوری، پیشرفت و توسعه و پرششگری در تمامی نقاط این خطه نکاتیست بر خلاف این برنامه.
توصیه اینکه متولیان نابخرد عرصه میهن را، در اختیار پاک اندیشان وطن دوست، خیرخواه، متخصص بگذارند و اقرار کنند ناتوان در سازماندهی با اندیشه هائی بدین گونه که چنین دست آوردی همراه آورده – بوده اند.
این جماعت فاقد صلاحیت، فرصت طلب – رانت جو و اهل ارتباطات نا معقول، بهتر آنکه عطای خدمت گذاری را با همین کم و کیف و با تعریف خود به لقایش ببخشند و قبل از نابودی تتمه روحیات انسانی مردمانمان، ترک مسند نمایند.
البته با تعهد تضمین سلامت آنان برای حضور در دادگاه صالح و عادل برای رسیدگی به چگونگی حضورشان در عرصه مدیریتی که در اجرا از اولین تعاریف آ ن بدور مانده اند.
تا دیر نشده و فرصتی با توجه به تامل، صبر، ایمان واقعی و متانت ایرانیان پاک اندیش اهورائی با امید به اینده مانده، زمان اندک موجود را غنیمت شمرید که فردا دیر است و مطمئن باشید که جبر زمانه چنین خواهد کرد.