همسر نرگس محمدی خبر می‌دهد که این زندانی سیاسی را بدون حکم، به اجبار و با خشونت فیزیکی به زنجان منتقل کرده‌اند. نرگس محمدی پس از انتقال به زنجان نامه‌ای چهارصفحه‌ای نوشته است.
نرگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر که در زندان اوین تحصن کرده بود، چهارشنبه ۴ دی به زندان زنجان منتقل شد. صبح پنجشنبه همسر او در توییتر خبر داد که این انتقال با “ضرب و شتم و اجبار” توام بوده است.
تقی رحمانی در کانال تلگرامی خود و در توییتر نوشت، همسرش با “تبعید اجباری” و بدون ابلاغ حکم به زنجان مخالف بوده و ماموران امنیتی و رئیس زندان به اعتراض او با “وحشی‌گری” پاسخ داده‌اند: «رئیس زندان چند بار نرگس محمدی را به دیوار کوبیده و در جریان درگیری ماموران، دست‌های نرگس زخمی و همراه خون‌ریزی بوده است.»
دیروز نرگس محمدی با ضرب و شتم و اجبار به زندان زنجان فرستاده شده است.
حتی رئیس زندان اوین چند بار نرگس محمدی را به دیوار کوبیده است.در جریان درگیری ماموران دستان نرگس زخمی و همراه خون ریزی بوده است.
این انتقال نبوده بلکه تبعید همراه با ضرب و شتم بوده است.
خانم محمدی از شنبه ۳۰ آذر همراه با چهار زندانی دیگر، در همبستگی با خانواده‌های آسیب دیده از سیل و زلزله و اعتراضات آبان ماه، در دفتر زندان اوین تحصن کرده بود. این تحصن که قرار بود تا پنجشنبه ۵ دی، مصادف با چهلم جان‌باختگان اعتراضات اخیر ادامه یابد، ابتدا با پنج نفر شروع شد و سپس سه زندانی دیگر به آن پیوستند. مسئولان زندان اوین تحصن‌کنندگان را ممنوع الملاقات کرده و حق تماس تلفنی را از آنها گرفتند.
نامه نرگس محمدی
نرگس محمدی در نامه چهار صفحه‌ای که پس از تبعید به زندان زنجان نوشته، جزئیات ضرب و شتم خود توسط ضیایی، رئیس زندان اوین را شرح داده و آورده است: «برای بریدن صدای من نظام جمهوری اسلامی ایران از هیچ اقدام خشونت‌آمیز، از زندان و حبس‌های طولانی تا ندیدن فرزندانم و حتی قطع تماس‌های تلفنی و نشنیدن صدایشان و ضرب و شتم و تبعید و توهین و حتک حرمت دریغ نمی کند. سوم دی‌ماه [۱۳۹۸] برای من روز نکبت خشونت عریان مردان امنیتی و زندان علیه من بود.»
خانم محمدی نوشته: «آنچه در این بند عمومی در میان زنان متهم و مجرم عادی [غیرسیاسی] و با تن پر از کبودی و زخم و درد من را سرپانگه داشته عشقم به ملت سربلند و رنج کشیده سرزمینم و آرمان عدالت و آزادی است.»
این فعال حقوق بشر تاکید کرده “تا لحظه دم فرو بستن ابدی از گفتن حق و از فریاد بر سر ظلم و حمایت از عدالت‌جویان و آزادی‌خواهان و تحقق صلح پایدار دست برنخواهم داشت”.
او در بخش دیگری از نامه‌اش می‌نویسد: «جمهوری اسلامی ایران هرآنچه من داشته‌ام از من ربوده و غارت کرده است. اما قلبم در سینه به یغمای مردان قدرت‌پرست ظالم درنخواهد آمد و با فریاد مادران جگرسوخته و مردان آزادی‌خواه و جوانان پرشور سرزمینم خواهد تپید و فریادم را قدرت خواهد بخشید.»
#نرگس_محمدی از زندان تبعیدی زنجان:
«برای بریدن صدای من نظام جمهوری اسلامی ایران از هیچ اقدام خشونت‌آمیز، از زندان و حبس‌های طولانی تا ندیدن فرزندانم و حتی قطع تماس‌های تلفنی و نشنیدن صدایشان و ضرب و شتم و تبعید و توهین و حتک حرمت دریغ نمی کند….
نرگس محمدی، مادر دو فرزند، به آمبولی ریه و فلج عضلانی مبتلاست. او به اتهام تشکیل گروه لگام (کارزار لغو گام به گام اعدام) و “تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی و اقدام علیه امنیت ملی” به ۱۰ سال حبس قطعی محکوم شده و در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان اوین است.
این فعال مدنی که شش سال و هشت‌ماه از محکومیت ۱۰ ساله خود را گذرانده، طبق قانون می‌تواند به صورت مشروط آزاد شود، اما محمود بهزادی‌راد، وکیل مدافع او چند روز قبل اعلام کرد که با وجود موافقت وزارت اطلاعات، دادستانی تهران با آزادی یا مرخصی خانم محمدی مخالفت کرده است.
تقی رحمانی، فعال سیاسی که خود ۱۴ سال در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده، هفت سال است همسرش را ندیده و با فرزندانش در فرانسه زندگی می‌کند.
از: دویچه وله