سخنرانی همایون مهمنش در مراسم یادبود هادی جفرودی – ماینتس آلمان، ۱۴ دیماه ۱۳۹۸ برابر ۴ ژانویه ۲۰۲۰
هادی جفرودی، دوست عزیز ما
هادی معتقد و متعهد بود. صادق و صمیمی بود. در عقیده اش راسخ بود. کوشا و فداکار بود. قانع بود. خوشرو بود. هیچگاه به فکر جنجال برای مطرح کردن خود نبود. متواضع و با فرهنگ بود. از کسی بد نمیگفت. در بحث ها آرام بود و تندی نشان نمیداد. او یک روشنفکر، مبارز با هدف و از همه مهمتر، یک انسان بود.
هدفش بهبود زندگی عموم و بویژه مردم زحمتکش بود. او تمام عمر در این راه مبارزه کرد. ۸ سال در زندان شاه بسر برد و شکنجه هائی را متحمل شد. اما قدمی عقب ننشست، همچنان به اهداف خویش وفادار ماند و به مبارزه اش برای آزادی و عدالت اجتماعی ادامه داد.
با این ویژگی ها اگر هادی در ایران در جایی مناسب قرار میگرفت بدون تردید میتوانست سرمنشا خدماتی به مراتب بیشتر به مردم و کشور باشد. اما نه دیکتاتوری پیشین و نه دیکتاتوری کنونی امکان تاثیر گذاری در جامعه را به بسیاری از انسانهای از خودگذشته چون هادی جفرودی ندادند.
بیش از ۴۰ سال است که در ایران با نظامی روبروئیم که کارش تنها استثمار انسان از انسان نیست بلکه کشتار انسان از انسان است. در این شرائط مبارزه با استثمار انسان از انسان در مقایسه با خواست عاجل تر احترام به جان و کرامت انسان فرعی میشود.
تجربه مبارزات مردم دنیا نشان میدهد که عدالت اجتماعی در فقدان آزادی، اگر بوجود هم بیاید، پایدار نیست. همچنین نشان میدهد که تحقق همه اهداف انسانی و محو نابرابری ها به یکباره عملی نیست. هر جا که جنبش ها خواستند یکباره به مدینه فاضله دست یابند شکست خوردند. بر عکس آن جریاناتی موفق بوده اند که هر بار حل مهمترین و اساسی ترین نابسامانیها را هدف قرار داده و پس از رفع آن، به سراغ نابسامانی های دیگر رفته اند.
مهمترین مانع آزادی، عدالت و رفاه در کشور ما امروز حکومتی است که هیچگونه آزادی و حقی برای مردم قائل نیست و معترضی یه اقدامات خود را همچنان کشتار میکند. در این شرائط وظیفه روشنفکران و انسانهای آگاه کشور کوشش و همراهی با مردم برای برداشتن مهمترین مانع استقرار آزادی، حق حاکمیت ملت و رعایت و تضمین حقوق انسانی و شهروندی است تا شرائطی حاکم شود که امکان طرح و پیشبرد اهداف عالی‌تر فراهم گردد. امری که یک روشنفکر مبارز مانند هادی نیز به آن واقف بود.
میدانیم که مبارزه برای تحقق این اهداف بدون رفرانس تاریخی مشکل است. خوشبختانه در تاریخ معاصر ایران بدنبال نهضت مشروطه، دکتر محمد مصدق با مبارزات خود برای آزادی، دموکراسی و حاکمیت ملت، نماد و رفرانس تاریخی لازم را فراهم آورده است. هادی نیز به عنوان یک روشنفکر معتقد بود که در شرائط کنونی تنها روش درست برای نجات از دیکتاتوری مذهبی راهی است که مصدق برای تحقق استقلال، آزادی، دموکراسی و حفظ تمامیت ارضی ایران ترسیم کرده است.
راه مصدق برای روشنفکران دموکرات و جمهوریخواه ایران بویژه از آنجا اهمیت دارد که ایران امروز در حال گذار از نظام تمامیت خواه جمهوری اسلامی است و جامعه به یک آلترناتیو سیاسی و فکری روشن و شناخته شده نیاز دارد. ما آلترناتیوهای زیادی نداریم. فقط میتوانیم بین راه مصدق یعنی استقلال، آزادی و دموکراسی و یا استقرار یک دیکتاتوری جدید همراه با وابستگی و ادامه چپاول کشور انتخاب کنیم. اگر اهمیت این لحظه را در نیابیم، فردا میتواند خیلی دیر باشد.
یاد هادی جفرودی گرامی باد
همایون مهمنش