با توجه به جوّ ملتهب و مغشوش پیش آمده در کشور و متعاقباً مصائب جانبی اش مرور برخی نکات حول محور کرونا شاید بی فایده نباشد
– نکته اول، اسم ویروس هر چه بوده واقعاً مرحبا داشته که عمدتاً خط سیرش را از شهر ووهان یعنی شیکاگوی چین، ترمینال حمل و نقل کشور و تقریبا وسط مناطق استراتژیک ِ پکن، شانگهای، گوانگجو، هنگ کنگ و ماکائو در دهانه کمربند ابریشم شروع کرده و تا قم مقدسه پیش رفته اما به هند و پاکستان کاری نداشته، دو کشوری که حدود یک و نیم میلیارد نفر جمعیت دارند و وضعیت بهداشتی شان بنظر از ایران بهتر نیست
(از بنگلادش، نپال، میانمار، تاجیکستان، قرقیزستان، قزاقستان که انها هم با چین مرز خاکی دارند فاکتور گرفتم)
– نکته دوم، حین بحبوحه اپیدمی، ابرشهرهایی مانند پکن و شانگهای آلودگی ویروسی بالایی نداشته اند و در شهرهای بزرگی مانند چونگ کینگ و هوانگانگ و جیانگشی که در مجاورت ووهان واقع شده اند نیز موارد ابتلا معدود بوده است ولی قم با هزاران کیلومتر فاصله، سریعاً تحت الشعاع ویروس قرار گرفته است! (ووهان مرکز استان هوبئی است و قرنطینه اش بعد از اصطلاحاً قرمز شدن وضعیت انجام شد نه قبلش)
بدینسان میشود گفت که درایت ِ کرونای ِ تاجدار برای انتخاب مسیر از فتحِ ووهان تا مهد ِ سوهان (قم) بسی ستودنی است
– نکته سوم، در شرایط عادی تعداد امریکاییها در چین یا چینیها در امریکا آنهم مقارن با جشنهای سال نوی چینی بسیار بیشتر از تعداد ایرانیان در چین یا چینیها در ایران است با اینحال چطور کرونا فوراً به ایران رسیده یا از ایران به چین رفته اما با چند ماه تاخیر تازه آمریکا را درنوردیده است (چین و امریکا هرکدام جمعیت شان چند برابر ایران است، محدودیت قانونی تردد مانند ایرانیان نداشته اند، حجم بالای مبادلات)
– نکته چهارم، آمار جهانی مرگ و میر در مبتلایان به کرونا تاکنون حدود ۴ هزار نفر بوده در حالیکه سرماخوردگی در امریکا طی یک فصل گذشته بیش از ۱۶ هزار مرگ در پی داشته یعنی چهار برابر مرگ و میر کرونا در سراسر جهان آنهم فقط در یک کشور.
– نکته پنجم، مطابق آمار مذکور، احتمال شیوع سرماخوردگی خیلی بیشتر از کروناست زیرا تعداد مبتلایان به کرونا در جهان بعد از چندین ماه اپیدمی، حدود صد هزار نفر شده درحالیکه مبتلایان به سرماخوردگی در امریکا طی یک فصل،لااقل سی میلیون نفر بوده است. باید در نظر داشت که سرماخوردگی دارای واکسن و داروی مشخص بوده اما کرونای جدید فاقد داروی مشخص و واکسن است پس طبعا این مقایسه میتواند سوال برانگیز باشد
(بمزاح میگویند نمیشود همیشه به آمار تکیه کرد زیرا احتمالِ ایرانی بودن در جهان کمتر از یک درصد بود ولی شد)
– نکته ششم، شبکه تلویزیونی آساهی ژاپن در ماه قبل ادعا کرده بود که چند هزار نفری که در فصل گذشته در امریکا بعلت سرماخوردگی جان باخته اند احتمالا مبتلا به کرونا بوده اند (خاستگاه اولیه)
بر اساس گزارش فوق و گمانه زنیهای تابعه، کرونا میتواند اولین بار در زمان مسابقات ارتش‌های جهان (سیزم) در ووهان چین (مهرماه) منتشر شده باشد. البته فعلا امریکا هیچ واکنشی در رد یا قبول این ادعا بروز نداده فلذا باعث گسترش تئوریهای رنگارنگ شده است.
– نکته هفتم، قضیه ایران و حکایت ورود کرونا به دیار سوهان قابل تامل است زیرا قم اصولا فرودگاه ندارد، پس مقصد همه مسافران چه با پرواز ماهان و چه با لوفتانزا، فرودگاه بین المللی تهران است با این حال چطور کرونا مسیر صد کیلومتری تا قم را بدون هیچ ارتباطی با دیگران کاملا غیرفعال بوده اما فوراً با رسیدن به قم شروع به تاراج کرده است؟
– نکته هشتم، اخیراً نماینده تام الاختیار وزیر بهداشت در گیلان گفته: اینکه ما بخواهیم هر فوتی را به کرونا ربط بدهیم درست نیست چون در هر ساعت ۵۰ نفر با علل مختلف در ایران فوت می کنند و همه مبتلا به کرونا نیستند یا نبوده اند به چه معناست؟
– نکته نهم، برخی میگویند وقتی کسی کرونایی شد گویی خانواده و نزدیکانش منتظر مرگ او هستند تا از ریشه کنیِ ویروس در خانواده محترم مطمئن شوند. با این اصل میشود فهمید که چرا غالباً متوفیان کرونایی فامیل و وابسته ی چندانی نداشته اند که ناقل بیماری شده یا حتی عزادار باشند. البته منطقی است چون مرگ کرونایی مانند رای گیری برای رنگ لاک ناخن، عکس کنار برج ایفل یا خورشت قورمه سبزی با ترشی لیته نیست که کسی به اشتراک بگذارد
– نکته دهم، اگر مقصود حاکمان از تشدید جوّ کرونایی، تقلید از هنر ِ سان تزو برای رفع تحریمها باشد یحتمل کارآمد نیست زیرا “ادراک تهدید”، “شناخت نامتقارن ها” و “سرعت عمل بالا” جزو پایه های اساسی این طرح هستند که غالباً در کشور ما نایاب اند چون اینجا چین نیست
– نکته یازدهم، بنظر میرسد همگام با برنامه های جهانی، آنقدر که آثار روانی، سیاسی و امنیتی ِ ویروس مهم است جنبه پزشکی اش اهمیت ندارد، وگرنه رقابت لحظه ای تنگاتنگ مسولان برای اعلام ابتلا به کرونا از مردم کوچه و بازار پیشی نمیگرفت همان مردم حداکثری که با حقوق ِ زیر خط فقری شرمنده زن و بچه شان شده اند و روزی هزار بار می میرند
– نکته دوازده، اگر بجای کرونا بیماری دیگر مانند ابولا یا زیکا اپیدمی میشد بازهم مسولان و اعضای دولت محترم همینقدر در ابتلا به آن ساعی می بودند؟
– نکته سیزده، وقتی وزیر و مدیر مملکتی با آنهمه محافظ و خودروی خصوصی و ارتباط استریل باین سادگی مبتلا شده، تکلیف کارگری که با اتوبوس تردد میکند، سر خیابان می ایستد تا شاید یک لقمه نان بخورد چیست؟
– نکته چهاردهم، در سه ماهه اخیر همزمان با اپیدمی کرونا چرا هلال احمر بدون رئیس بوده؟ عمدی یا سهوی؟ چه کسی می بایست سازماندهی میکرده؟
– نکته پانزدهم، با اینهمه اخطار سمعی و بصری اعلان شده، حجم روزافزون ابتلای مسئولین به کرونا میتواند مبین این باشد که سران کشور حتی به اخطارها و توصیه های همکاران خودشان اعتنایی ندارند پس چرا انتظار دارند که مردم عادی بهداشتی بوده و خانه نشین باشند؟
در پایان اگر از تحلیل شرایط کرونایی فعلی جهان که خودش داستان صد من کاغذ است چشم بپوشیم در مورد میهن اسلامی میشود پرسید که:
آیا جناب دکتر حسن روحانی، رئیس دولت خدوم و رئیس مدبّر ِ شورای امنیت ملی با چهل سال سابقه امنیتی نکات مذکور را نمیداند؟ یا میداند اما برنامه این نیست؟ اگر بیخبر بوده چطور عضو ارشد شورای امنیت ملی شده؟ اگر خبر دارد پس برای تحقق ِ چه هدفی نیازمند ِ وجود جامعه ای مضطرب، ملتهب، گرسنه و قرنطینه جلوی مانیتور و تلویزیون با هدیه ی صد گیگی شده؟ اصولا آیا تامین امنیت روانی جامعه به شورای امنیت ملی و دولت مربوط هست یا نیست؟
ظاهراً تداوم استراتژی ِ “بحران تا بحران” و ” سنگر به سنگر” خاطرخواهان بیشماری دارد!
امیرعلی متولی
منابع:
پنج میلیون چینی در امریکا
http://www.xinhuanet.com/english/2018-05/03/c_137152030.htm
گزارش شبکه آساهی
همه فوتی ها کرونایی نیست
آمار امروز کرونا
https://www.worldometers.info/coronavirus/
سی میلیون مبتلا در امریکا
https://www.cdc.gov/flu/about/burden/preliminary-in-season-estimates.htm
هلال احمر سه ماه بدون رئیس