همه بر میگرده به ارنستو …
دستام میلرزه
پاهام بیشتر
دلم ریخته پایین
بی مجنون
این گره خیال باز شدن نداره
همه بر میگرده به ارنستو
چش ازم بر نمیداره
توی قاب روی دیوار
بگه بمون می مونم
در بند…
عشق عمومی شعر از: ژیلا کرم زاده مکوندی
در شرایطی که ویروس کرونا چون خوره به جان مردم ایران و جهان افتاده و جان هزاران نفر را در ایران و جهان گرفته است و الویت بسیاری از کشورها هنوز محافظت مردم از ابتلا به این بیماری است و امکاناتی برای تأمین سلامتی و گذران زندگی مردم فراهم کرده اند، حکومت اسلامی ایران نه تنها محافظت از جان و سلامتی اکثریت مردم و بخصوص فرودستان جامعه را به سخره گرفته، بلکه فعالان را نیز در شرایطی به مراتب سخت تر قرار داده است و دمی از سرکوب، احضار، احکام ناعادلانه و بازداشت و فراخواندن زندانیان به زندان دست نمی کشد.
در شرایطی که قرار بود زندانیان را هرچند موقت از زندان ها آزاد کنند تا همه گیری کرونا کنترل شود، بسیاری از زندانیان سیاسی را آزاد نکردند و آن تعداد معدود را هم یک به یک به زندان فرا می‌خوانند. گفته شده تعدادی از زندانیان در زندان های مختلف ایران به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند یا در معرض خطر جدی ابتلا به این ویروس کشنده قرار دارند. در چنین شرایط فاجعه باری، حکومت عامدانه فعالان سیاسی و خانواده‌های آن‌ها را در درون و بیرون زندان ها در معرض ابتلا به این بیماری و زیر فشار شدید قرار می‌دهد تا صدای اعتراض مردم را خاموش کند. در این شرایط چندین و چند نفر از زندانیان سیاسی به زندان بازگردانده و تعدادی بازداشت شدند، چندین نفر برای اجرای حکم اعدام برده شدند و احکام جدیدی برای فعالان سیاسی و اجتماعی صادر شده است که به ذکر چند نمونه اخیر آن می پردازیم. لازم به ذکر است در طی همین مدت کوتاه، احکام جدید دیگری برای سایر فعالان صادر شده و بازداشت هایی صورت گرفته که به برخی از موارد نیز در بیانیه قبلی به تاریخ ۲۴ اردیبهشت پرداختیم. بی تردید سرکوب ادامه دار و سیستماتیک حکومت اسلامی ایران بسیار بیشتر از این موارد و خشونت های دولتی بسیار عمیق‌تر و فاجعه بارتر است. با این وجود، ایستادگی و مبارزه مردم در برابر این خشونت ها و بی‌عدالتی‌ها بی‌وقفه و شجاعانه در درون زندان ها و بیرون از زندان ها ادامه دارد و «جنبش های مستقل» قوی‌تر و با مطالباتی روشن‌تر از گذشته، در شهرهای مختلف در حرکت هستند تا به این بی‌عدالتی‌ها پایان دهند.
- بنا به گزارشی از خبرگزاری هرانا در ۲۰ اردیبهشت؛ پیام درفشان، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر توسط دادگاه انقلاب کرج به ۲ سال حبس تعزیری و ۲ سال محرومیت از وکالت محکوم شد. ایشان در ۹ شهریور ۱۳۹۷ در منزل آرش کیخسروی، وکیل دادگستری و موکل خود بازداشت و مدتی بعد با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. پیام درفشان پرونده بسیاری از زندانیان سیاسی را به عهده داشته است.
بنا به گزارشی از خبرگزاری هرانا در ۲۱ اردیبهشت؛ به نقل از ایلنا، احمد نوریان، سخنگوی ناجا اعلام کرد؛ «برابر اعلام پلیس نظارت بر اماکن عمومی در نیمه اول ماه رمضان، از ۹۷ هزار و ۶۳۷ واحد صنفی بازدید به عمل آمد که در پی آن ۳ هزار و ۴۳۸ واحد صنفی پلمپ شد و در این رابطه تعدادی از اماکن با تشکیل پرونده به مراجع قضایی ارجاع شدند.».
بنا به گزارشی از سازمان عفو بین الملل در ۲۳ اردیبهشت؛ مسئولان جمهوری اسلامی باید هر چه سریعتر واقعیت درباره سرنوشت و محل نگهداری چهار زندانی محکوم به اعدام زندان های اهواز و ارومیه را روشن کنند. حسین سیلاوی، علی خسرجی و ناصر خفاجیان از اقلیت عرب زبان خوزستان سه زندانی شیبان اهواز در ۱۲ فروردین و هدایت عبدالله پور از اقلیت کرد در ۲۰ اردیبهشت به مکان های نامعلومی منتقل شده اند.
بنا به گزارشی از خبرگزاری هرانا در ۲۳ اردیبهشت؛ ناصر اشجاری ماهری در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب در ۱۶ اردیبهشت در دادگاه بدوی به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. ناصر اشجاری در ۱۸ دی ۱۳۹۵ بازداشت و به مدت ۴۴ روز در زندان اوین بود و تا انجام مراحل دادرسی با وثیقه آزاد شد.
بنا به گزارشی از خبرگزاری هرانا در ۲۴ اردیبهشت؛ جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات آتنا دائمی، فعال حقوق کودکان و کنشگر مدنی در ۲۴ اردیبهشت در دادگاه انقلاب برگزار شد. آتنا دائمی از ۲۹ مهر ۱۳۹۳ تا ۲۶ بهمن ۱۳۹۴ در زندان بود و با وثیقه آزاد شد و از آذر ۱۳۹۵ برای گذراندن محکومیت قبلی در زندان اوین در حبس است. آتنا دائمی به همراه گلرخ ابراهیمی ایرایی در پرونده جدیدی در ۳ مهر ۱۳۹۸ هر یک به سه سال و هفت ماه حبس دیگر محکوم شده بودند. گلرخ ابراهیمی ایرایی نیز هم‌اکنون در زندان قرچک ورامین محبوس است و گفته شده که وضعیت سلامتی‌هر دوی آن‌ها و بسیاری دیگر از زندانیان در زندان های مختلف ایران در معرض خطر جدی است.
بنا به گزارشی از خبرگزاری هرانا در ۲۵ اردیبهشت؛ ژیلا کرم زاده مکوندی، فعال مدنی به صورت غیابی و بدون تشکیل جلسه دادرسی توسط دادگاه انقلاب تهران به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد. ژیلا کرم زاده مکوندی به همراه راحله راحمی پور فعال حقوق بشر در تاریخ ۲۱ آبان ۹۸، توسط نیروهای امنیتی در پارک لاله تهران بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شدند. پس از بازداشت ماموران به منزل آن‌ها رفتند و پس از تفتیش منازل، برخی از وسایل شخصی آن‌ها از جمله تلفن همراه، تبلت را ضبط کردند. آن‌ها پس از مدتی با قرار وثیقه تا انجام مراحل دادرسی آزاد شدند.
ژیلا کرم زاده مکوندی، شاعر و از همراهان ما در مادران پارک لاله ایران است. وی در سال ۱۳۸۸ به دلیل همدردی با مادران داغدار و همراهی با مادران پارک لاله، به دو سال حبس تعزیری و دو سال حبس تعلیقی برای مدت ۵ سال محکوم شد. وی را پس از چندین بار بازداشت موقت فردی و جمعی همراه دیگر مادران پارک لاله، در ۶ دی ۱۳۹۰ برای اجرای محکومیت ناعادلانه اش بازداشت کردند و در شهریور ۱۳۹۲ از زندان اوین آزاد شد.
بنا به گزارش هایی از خبرگزاری هرانا در ۲۴، ۲۵ و ۲۶ اردیبهشت؛ در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ ده شهروند بهایی در شیراز در مجموع به ۵۷ سال حبس محکوم شدند. شهریار عطریان، نوید بازماندگان، بهاره قادری و نورا پورمردایان هر کدام به ۶ سال حبس، نیلوفر حکیمی به ۸ سال حبس و احسان الله محبوب راه وفا به ۱ سال حبس، الهه سمیع زاده و سودابه حقیقت نیز هر یک به ۶ سال حبس محکوم شدند. دو شهروند بهایی دیگر به نام های سهیلا حقیقت و شهناز ثابت نیز هر یک به ۶ سال حبس محکوم شدند.
بنا به گزارشی از هرانا در ۲۶ اردیبهشت؛ حکم جلب مژگان کاوسی، مترجم، محقق، از باورمندان به آیین یارسان و یکی از بازداشت شدگان اعتراضات آبان ۹۸، توسط اجرای احکام شهرستان نوشهر صادر شد. محکومت وی در دادگاه تجدید نظر ۶ سال و ۴ ماه حبس تعزیری شده است.
- بنا به گزارشی از بیدارزنی؛ در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۹ جلوه جواهری، فروع سمیعی نیا و کاوه مظفری جهت تفهیم اتهام «تبلیغ علیه نظام» به شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای عمومی رشت احضار شدند. آن‌ها در ۵ دی ۱۳۹۸ در مراسم چهلم نوید بهبودی از کشته شدگان آبان ۱۳۹۸، توسط دادسرای صومعه سرا بازداشت و پس از ۲۰ روز با قرار وثیقه آزاد شده بودند.
بنا به گزارشی از شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در ۲۹ اردیبهشت؛ هیات مدیره انجمن صنفی معلمان خراسان در دادگاه تجدید نظر به ۲۵ سال زندان محکوم شد. محمدرضا رمضان زاده ۸ سال، حسین رمضان پور ۴ سال، سعید حق پرست، علی فروتن، حسن جواهری، مصطفی رباطی، حمیدرضا رجایی هر کدام به ۳۲ ماه زندان محکوم شدند. پیش تر محمدرضا رمضان زاده به ۲ سال حبس و تحمل ۷۴ ضربه شلاق، حسین رمضان پور به تحمل ۷۴ ضربه شلاق و حمیدرضا رجایی به ۶ ماه حبس تعلیقی محکوم شده بودند.
بنا به چند گزارش از خبرگزاری هرانا در ۲۸ و ۲۹ اردیبهشت؛ ۱) یاسر امینی آذر، فعال صنفی معلمان شهر مهاباد بازداشت و جهت تحمل حبس راهی زندان شد. وی پیشتر توسط دادگاه انقلاب مهاباد به تحمل ۱۵ ماه حبس محکوم شده بود. ۲) جلسه دادگاه کیوان صمیمی، سردبیر ایران فردا و از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر در روز ۲۹ اردیبهشت برگزار شد. کیوان صمیمی پیشتر به صورت غیابی در همین شعبه به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده بود که پس از وارد شناخته شدن اعتراض وی به نحوه دادرسی، وقت رسیدگی دادگاه به وقت دیگری موکول شده بود. ۳) علیرضا جاپلقی، عکاس و پارکوکار اهل تهران بازداشت شد. وی در روزهای اخیر با انتشار عکس و ویدئوهایی با عنوان «طلوع تهران» در فضای مجازی در حال بوسیدن دختری بر فراز یکی از ساختمان‌های بلند شهر خبرساز شد. ۴) پلیس امنیت عمومی فرماندهی انتظامی گیلان از بازداشت یک شهروند زن در رشت خبر داد. ۵) یک زندانی در زندان ارومیه که پیشتر بابت اتهام به «قتل» به اعدام محکوم شده بود، در خطر اجرای حکم اعدام قرار دارد. در این گزارش آمده است که سیروان احمدپور هشت سال پیش در جریان یک تصادف منجر به فوت یک شهروند به اتهام «قتل عمد» بازداشت شده است. ۶) یک زندانی در محمودآباد که بابت اتهام «قتل» به اعدام محکوم شده بود، در خطر اجرای حکم قرار داد. این جوان ۲۳ ساله، از ۵ سال پیش در زندان است.
بنا به گزارشی از خبرگزاری هرانا در ۳۰ اردیبهشت؛ فرمانده انتظامی استان لرستان از پلمپ ۲۸۴ واحد صنفی و بازداشت ۴۶ شهروند در لرستان به دلیل روزه خواری خبر داده است.
ما مادران پارک لاله ایران، این خشونت ها، جنایت ها و بی‌عدالتی‌ها را به شدت محکوم می‌کنیم و خواهان: ۱) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲) لغو قانون شکنجه و مجازات اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه هایی علنی و عادلانه هستیم. ما هم چنین اعتقاد عمیق داریم که این خواسته ها با اتحاد و همبستگی و مبارزات پیگیر ما دادخواهان به دست خواهد آمد و تردیدی نیست که برای رسیدن به این خواسته ها باید برای رسیدن به ۴) آزادی بیان و اندیشه، ۵) حق داشتن تجمع و اعتصاب و تشکل و احزاب مستقل، ۶) رفع هرگونه تبعیض و ۷) جدایی دین ازحکومت نیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بی عدالتی ها را در ساختار حکومت و قوانین آزادی ستیز و تبعیض آمیز حکومت اسلامی ایران می دانیم.
مادران پارک لاله ایران
۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۹