نسرین ستوده
پاریس، ژنو، ۱۶ اکتبر ۲۰۲۰ (۲۵ مهر ۱۳۹۹) ـ برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران فراخوان خود به دولت‌مردان ایران برای آزادی فوری نسرین ستوده، وکیل حقوق بشری و مدافع حقوق بشر سرشناس و برنده‌ی جایزه‌ی نیک زیستن [نوبل آلترناتیو] سال ۲۰۲۰ و جایزه‌ی ساخاروف سال ۲۰۱۲ را تکرار کردند. وضع سلامتی او در پی اعتصاب غذای ۴۶ روزه و بستری شدن در بیمارستان رو به وخامت رفته است.
جان نسرین ستوده که از ۱۳ ژوئن ۲۰۱۸ (۲۳ خرداد ۱۳۹۷) در اوین زندانی است اکنون به‌شدت در خطر است.
وضع سلامتی خانم ستوده پس از اعتصاب غذای او که در تاریخ ۱۱ آگوست ۲۰۲۰ (۲۱ مرداد ۱۳۹۹) با خواست آزادی فوری مدافعان حقوق بشر و زندانیان سیاسی آغاز کرده بود بدتر شده است. خانم ستوده روز ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۰ (۲۹ شهریور ۱۳۹۹) از زندان اوین به بیمارستان طالقانی تهران منتقل و به علت مشکلات قلبی ناشی از اعتصاب غذا در بخش مراقبت‌های ویژه قلب بستری شد. خانم ستوده را در تاریخ ۲۳ سپتامبر (۲ مهر ۱۳۹۹) به زندان اوین بازگرداندند و او از مراقبت پزشکی محروم ماند. وی روز ۲۵ سپتامبر (۴ مهر) به علت وخامت شدید وضعیت سلامتی به اعتصاب غذای خود پایان داد.
روز ۱۳ اکتبر (۲۴ مهر)، رضا خندان، همسر خانم ستوده، اعلام کرد که وضع بد سلامتی خانم ستوده به احتمال زیاد ناشی از تاخیر در تامین مراقبت پزشکی است و او در بیمارستان در معرض کووید ۱۹ قرار گرفته است، زیرا آزمایش کورونای شش تن از ماموران زندان همراه او مثبت اعلام شده است. خانم ستوده به‌خاطر شرایط بد جسمی از جمله آسیب‌پذیرترین اشخاص در معرض کووید ۱۹ است و او در صورت ابتلا دچار عوارض شدیدی خواهد شد. در عین حال، پزشکان زندان از این که او را با آن وضع زود به زندان برگردانده بودند، تعجب خود را ابراز کرده‌اند و برخی پزشکان بیرون زندان که بعضی از اطلاعات پزشکی مربوط به او را مورد بررسی قرار داده‌اند، این اقدام را «تلاش عمدی برای به خطر انداختن زندگی او» تلقی کرده‌اند.
برنامه‌ی نظارت و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران به‌شدت نگران وضع سلامتی خانم ستوده هستند که در نتیجه‌ی کوتاهی آشکار دولت‌مردان ایران بدتر شده است، و دولت‌مردان ایران را به آزادی فوری و بدون‌قیدوشرط خانم ستوده فرا می‌خوانند.
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر در روز ۹ اکتبر ۲۰۲۰ در بیانیه‌ای از آزادی مدافع حقوق بشر نرگس محمدی استقبال کرد و خواهان آزادی همه مدافعان حقوق بشر زندانی در ایران شد. در آن بیانیه، آلیس موخوه، رئیس فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، و عبدالکریم لاهیجی، رئیس افتخاری فدراسیون، اعلام کردند:
«ما از آزادی نرگس محمدی خوشحال هستیم، به‌ویژه در بحبوحه‌ی بیماری دنیاگیر کووید ۱۹ که در زندان‌های ایران شیوع پیدا کرده و جان مدافعان حقوق بشر زندانی را به خطر انداخته است.»
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر در سال ۱۹۹۷ به صورت برنامه‌ی مشترک فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه ایجاد شد. هدف این برنامه مداخله در موارد سرکوب مدافعان حقوق بشر، جلوگیری از این سرکوب و چاره جویی در باره آن است. سازمان جهانی مبارزه با شکنجه و فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر هر دو از اعضای ProtectDefenders.eu هستند که سازو‌کار مدافعان حقوق بشر در اتحادیه‌ی اروپاست و جامعه‌ی مدنی بین‌المللی آن را برپا کرده است.
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، در پی بسته شدن جمعیت ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر (تاسیس ۱۳۵۶) در ایران در سال ۱۳۶۰ و تبعید رهبران آن به خارج، در فروردین ۱۳۶۲ در پاریس تاسیس شد. جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران پیگیرانه نقض حقوق بشر در ایران را افشا و علیه آن مبارزه کرده است. کانون این فعالیت‌ها به‌ویژه الغای مجازات اعدام در ایران، حقوق زنان، زندانیان سیاسی و عقیدتی و اقلیت‌های قومی و دینی،آزادی بیان،گردهمایی و تشکل و موضوع‌های دیگر، بوده است. جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در سال ۱۹۸۶ به عضویت فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر در آمد.