حماسه آفرینان گمنام این دوران تیره و توانفرسای شیوع بیماری کرونا پرستارانی هستند که دراین بیدادهراس افکن ومرگ زای کرونا وبی توجهی مسئولین نسبت به سلامتی ومعیشت مردم در حرفه دشوار وپر مسئولیت خود حتی تا سرحد مرگ همچنان به مسئولیت ووظیفه خود عمل میکنند، پرستاران فداکار باتمام خستگی مفرط وغم ازدست دادن همکارانشان همچنلن استواروظیفه خطیر خودرا انجام میدهند، بعضی ازاین فرزندان زحمتکش میهن هفته‌ها وحتی ماههاست که از بیمارستان خارج نشده واعضای خانواده و حتی فرزندان خودرا ملاقات نکرده‌اند.
تهاجم عالمگیر ویروس کرونا باسرعت بشریت را غافلگیر کرد ومرگ ونیستی را درجهان گستراند، این مهمان ناخوانده افزون براینکه سلامتی وجان انسانهاراتهدید میکند بلکه عامل بحران اقتصادی عمیقی شده وبدیهیست در کشورهائ توسعه نیافته وفقیر این بحران عمیقترخواهد بود ومردم فقیررا به فلاکت بیشتری خواهد کشاند.
بحران کرونا معیاری شد برای شناخت میزان مسئولیت رژیمها و نهادهای وابسته دربرابر حفظ سلامتی ووضعیت معیشت مردم، مقامات رژیم بی کفایتی وبی مسئولیتی خودرا دربرابر یورش کرونا، یعنی شیوع ومهاروعدم یاری رسانی به اقشار آسیب پذیر نشان داد‌ند، در آغاز شیوع این بیماری عده‌ای از ملایان چمدان‌های خودرا بستند وبا هوپیما راهی جزایر کیش وقشم وماهشهر شدند و به مردم برای رفع بلای کرونا توسل به دعاوواستتغفار وزیارت رارهنمود میدادند، اما پزشکان وپرستاران دراین روزها که همچنان به تعداد بیماران افزوده میشود بیاری هموطنان بیمارخود شتافته وبوظیفه مردمی خود بیش از گذشته عمل کردند
نکاتی چند پیرامون خدمات و مشکلات پرستاران
اولین مدرسه پرستاری درایران در سال۱۲۹۴در ارومیه تاسیس شد که فقط چهار فارغ التحصیل داشت همچنین در سال ۱۲۹۵ در تبریز و۱۳۰۷ در همدان و سال۱۳۱۱ در کرمانشاه نیز مدارس تربیت پرستار آغاز بکار کردند، اولین مدرسه پرستاری شبانه روزی درسال ۱۳۱۵ بوسیله دکتر جهانشاه صالح درتهران تاسیس شد. در سالهای بعد با ایجاد بیمارستانها، مدارس پرستاری بیشتری در تهران و شهرهای بزرگ تاسیس شدند وهزاران پرستار دراین مدارس تربیت شدند
اکنون حدود ۱۵۰ هزار پرستار در ایران مشغول به کار هستند در حالی که سیستم بهداشتی کشور به حدود ۵۰ هزارپرستار دیگر نیازدارد درایران برای هر ۱۲ تخت یک پرستار در حالی که در اروپا وامریکا برای هر ۳ تخت یک پرستار وجود دارد از این رو پرستاران ناچارندچندین برابر توان خود کار کنند تا خلا ناشی از این کمبود را جبران کنند در حالی که ۵۰ هزار لیسانس پرستاری در کشور بیکارند.
پرستاران برخلاف دیکر کارمندان و کارکنان بخش دولتی یا خصوصی ساعات کار مشخص ومعینی ندارند زیرا بیماران شبانه روز به مراقبت نیاز دارند از این رو کار آنان به شکل شیفتی و نوبتی است و تغییر ساعات کار مشکلاتی را در برنامه ریزیهای زندگی خضوصی آنان ایجاد میکند.
میزان درآمد و دستمزد پرستاران معادل زحمات و مسئولیت آنان نیست بطوری که در مقایسه با همکاران خود دراروپا با در نظر داشت نسبت هزینه‌های زندگی در مقایسه بین کشورها پرستاران در اروپا ۳ برابر و در امارات ۱۰ برابر همکاران خود درایران درآمد دارند و حتی میزان حقوق پرستاران در ترکیه و سوریه از پرستاران ایران بیشتراست.
بیماران چون در شرایط نامساعدی بسر میبرند و اغلب درد دارند ازاین رو زودرنج و پرتوقع هستند و یا از نظر روحی شرایط مناسبی ندارند اما پرستاران با بردباری و شکیبائی این نوع برخوردها را تحمل میکنند.
تبعیض زیادی از نظر درآمد بین کادر درمانی وجود دارد بطوری که درآمد پزشکان بین ۵۰ تا ۳۰۰ برابر درآمد پرستاران است
پرستارانی که در بخشهای روانی کار میکنند دشواریهای خاص خود را دارند زیرا بیماران روانی برای درمان و انجام کارهای ضروری خود با پرستاران همکاری لازم راندارند و موجب زحمات و مشکلات بیشتر پرستاران میشوند.
در بروز سیل و زلزله و دیگر آسیبهای طبیعی پرستاران جزو اولین گروههائی هستند که بیاری مردم میشتابند.
پرستاران به مقتضای شغلی بیش از سایر اقشار جامعه در معرض ابتلا به بیماریهای خطرناکی مانند ایدز، هپاتیت و کرونا قرار دارند.
از دیگر مشکلات پرستاران فشارها و کنترل از سوی حراست بیمارستانها در مورد رعایت حجاب است پرستاران که همواره با دستان خود کار میکنند در حین کار نمیتوانند مرتبا مراقب حجاب خود باشند از این رو بارها مورد تذکر و توبیخ حراست قرار میگیرند. برطیق نظرسنجی از پرستاران ۹۷ درصد نه از شغل خود بلکه از شرایط و مقررات و ازدیاد کار و کمبود درآمد ناراضی‌اند و به مین دلیل سالانه ۷۰۰ پرستار از ایران مهاجرت کرده و راهی کشورهای اروپا، امریکا، کانادا و امارات و حتی تر کیه میشوند و طبق گفته وزیر بهداری وضعیت پرستاران در مصر و ترکیه از ایران بهتر است.
پرستاران تاکنون چندین بار به همراه معلمان برای کسب مطالبات عادلانه خود تظاهرات اعتراضی در برابر مجلس یرپا کرده‌اند اما جمهوری اسلامی تاکنون اعتنائی به خواسته‌های دادخواهانه این قشر زحمتکش نداشته است.
در چنین شرایطی که که کرونا به جامعه بشری تحمیل کرده است بار اصلی آن بر دوش پرستاران است از آغاز شیوع کرونا تا مردادماه ۱۲۵ پرستار در راه خدمت به همنوع خود براثر سرایت کرونا جان باخته‌اند اما دریغ از بزرگداشت خدمات این فداکاریها و توجه به خواسته‌های آنان در جامعه ای که مداحان لمپن و فرصت طلب که با شوهای خود خرافات را اشاعه میدهند و درآمد یک شب آنان برابر درآمد یک ماه پرستاران جان برکف است لقب “حماسه آفرین” شایسته این فرزندان زحمتکش و متعهد مردم است و جایگاه پرستاران جان باخته در کنار پرستارانی که در راه آزادی اعدام شدند یعنی خواهران شهلا و نسرین کعبی و سوزان نیک زاد قرار دارد یاد ونام‌شان ماندگار.
یداله بلدی
از: گویا