خبرگزاری هرانا – بهاره سلیمانی، شهروند ساکن تهران با گذشت ۳۹ روز از زمان دستگیری کماکان به صورت بلاتکلیف در بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شود. خانم سلیمانی از بیماری ریوی رنج می‌برد و نیاز مبرم به دارو و مراقبت پزشکی دارد. او از زمان بازداشت تنها توانسته چند تماس کوتاه با خانواده خود داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۳ آذرماه ۱۳۹۹، بهاره سلیمانی، شهروند ساکن تهران با گذشت ۳۹ روز از زمان دستگیری کماکان به صورت بلاتکلیف در بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شود.
خانم سلیمانی از زمان بازداشت تاکنون تنها ۳ بار موفق به برقراری تماس‌های کوتاه یک دقیقه‌ای با خانواده خود شده است. او از بیماری ریوی رنج می‌برد و نیاز مبرم به دارو و مراقبت پزشکی دارد. خانواده ایشان از بابت پرونده‌سازی و وضعیت سلامتی او در نگرانی بسر می‌برند.
بهاره سلیمانی پیشتر در تاریخ ۲۵ مهرماه امسال توسط مامورانی که خود را از پلیس امنیت معرفی کرده بودند، بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. نیروهای امنیتی در حین بازداشت اقدام به تفتیش منزل پدر و مادر این شهروند کردند و پس از آن به منزل خانم سلیمانی در تهران رفته و آنجا را نیز تفتیش کردند. در جریان این بازرسی‌ها تعدادی از وسایل شخصی خانم سلیمانی و خانواده‌اش ازجمله کامپیوتر، تلفن همراه، کتاب، سی‌دی و فلاپی را توسط ماموران ضبط شده است.
پیشتر یک منبع مطلع از چگونگی بازداشت بهاره سلیمانی به هرانا گفت: «پدر بهاره سلیمانی از بیماری قلبی و ریوی (در اثر شیمایی شدن در ارتش در زمان جنگ) رنج می‌برد و در مدت دو ساعت تفتیش منزل وضعیت جسمی‌اش وخیم‌تر شد. ماموران پس از صورت جلسه اموال شخصی به خانواده بهاره سلیمانی گفتند صبح یکشنبه ۲۷ مهر به دادسرای شعبه ۲ قدوسی اوین مراجعه کنید. اما در مراجعه خانواده به آنها گفتند که تا مشخص شدن وضعیت اجازه ملاقات و تماس تلفنی با وی را ندارید و تنها به این بسنده کرده‌اند که دختر شما در بخش امنیت و سلول انفرادی زندانی است. بهاره سلیمانی شاغل در بخش درمانی بوده و طی هشت ماه اخیر در اثر ارتباط با بیماران کرونایی دچار آسیب دیدگی ریه شده و نیاز به دارو دارد.»
بهاره سلیمانی، ۴۳ ساله و شهروند ساکن تهران است.
تا زمان تنظیم این گزارش از دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست.