از ما نیست که بر ماست!
در گلستان
دیگر سرود عندلیبان
به گوش نمی رسد.
برگ گل ها
کفن هزاردستان شده است.
حالا ما مانده ایم
با خشمی نهفته در سینه
با کوهی از غم
با دریائی از اشک
و نگاهی مات به دور دست ها.
روزی
پیش از تیرگی آسمان
و نیرنگ و تزویر جانیان
ناصرخسرو گفته بود:
« از ماست که بر ماست!»
امروز صدای خفته
در گلوی جان باختگان را می شنوم
که فریاد می زنند:
«از ما نیست که بر ماست!»
«از آنهاست که بر ماست!»
آری از آنهاست که بر نِداست.
از آنهاست که بر پویاست.
از آنهاست که بر دُرساست.
از آنهاست که
جوانه های نشکفته پرپر شدند.
از آنهاست که
جواد ۱۵ ساله
خالد ۱۶ ساله
حسام ۱۷ ساله
و… و…
در میان ما نیستند.
از آنهاست که اریک
و کانون گرم خانواده اش
در آسمان تهران ذره ذره شده
خاکستر شدند.
این آسمان تیره و تاریک
این سقف خونین
این خونابه دریا
« از آنهاست که بر ماست!»
زهرا شمس
ژانویه ۲۰۲۱
در ژانویه ۲۰۲۰( دیماه ۱۳۹۸)، در حادثه هواپیمای اوکراینی ۱۷۶ نفر بر اثر شلیک موشک توسط سپاه پاسداران و تروریست های اسلامی چون بارانی از گل های رنگینِ پرپر شده به زمین ریختند. من این قطعه را سال گذشته به یاد اریک لیندبری، پدر، مادر و برادر ۷ ساله اش که جزو قربانیان این جنایت بودند، نوشتم. اریک و برادرش دانش آموزان دبستان بَری سِترا در اُکشبریا- سوئد بودند.