جمهوری اسلامی تجمع اعتراضی کارگران مجتمع ذوب مس خاتون آباد از توابع شهرک با بک، را در ۴ بهمن ماه سال ۱۳۸۲ به گلوله بست. کارگران برعلیه سیاست اخراج سازی کارفرما که قصد داشت از حضور کارگران قراردادی در محل کار جلوگیری کند، تجمع و اعتراض نمودند. با گسترش خبر کشته و زخمی شدن کارگران، دامنه اعتراضات کارگری به سراسر شهر بابک کشیده شد و پلیس ضد شورش رژیم اسلامی از زمین و هوا معترضین را به گلوله بست. در این حادثه چهار تن به اسامی مومنی، مهدوی، ریاحی و جاویدی، و یک دانش آموز به نام پور امینی جان خود را از دست دادند.
این ددمنشی را دولت اصلاحات سیاسی حامی سرمایه داران به این خاطر مرتکب شد که جلو مبارزه ناگزیر طبقه کارگر را بر علیه خصوصی سازی ها، تعطیلی مراکز تولیدی و خدماتی به قول خودشان غیر سود ده و اخراج سازی ها و محروم نمودن ۸۰ درصد طبقه کارگر از مزایای همین قانون کار ارتجاعی شان را بگیرد.
این فاجعه خاتون آباد وظایف جدی تری را جلو روی کارگران ایران گذاشت. طبقه کارگر با وجود اینکه حق متشکل شدن و اعتصاب را ندارد، اما در طول این سال ها ما هر روز شاهد اعتراضات و اعتصابات کارگری برای کسب خواستها و مطالباتشان بوده ایم. کارگران با مبارزه بر علیه دشمن طبقاتی خود آرزوی “جزیره آرامش” را برای سرمایه داران و دولت ضد کارگران شان غیر ممکن کرده اند. در ادامه این حمله وحشیانه رژیم به کارگران خاتون آباد ما شاهد تشکیل کمیته های فعالین کارگری، سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه بودیم.
جمهوری اسلامی از همان اوایل سر کارآمدنش با بحرانهای اقتصادی – سیاسی فزاینده ای روبرو بوده است، برای غلبه بر شرایطی که با آن روبرو است و تشدید مبارزه طبقاتی کارگران و فعال شدن آن در صحنه تحولات سیاسی سعی نموده از همه ابزار سرکوب، علیه جنبش طبقاتی کارگران استفاده کند تا شاید بتواند مانع پیشروی این جنبش گردد. تورم و گرانی و فقر و فلاکتی که کارگران و زحمتکشان با آن دست و پنجه نرم میکنند، آنها را از مبارزه هر روزه بر علیه نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی ناگریز نموده است. در این میان مبارزات چشمگیر کارگران نیشکر هفت تپه در چند دوره که با اعتصابات سازمانیافته چند ماهه برعلیه بیکار سازی ها، حقوقهای معوقه، طرحهای پیمانی، خصوصی سازیها و اختلاسگرانی همچون اسدبیگی و رستمی که از حمایت کامل دولت برخوردار هستند، نه تنها خواب راحت را از چشم این مزدوران سرمایه ربوده، بلکه فضای سیاسی جامعه را در تداوم مبارزه طبقاتی کارگران به نفع جنبش کارگری تغییر داده است. کارگران نیشکر هفت تپه با بازسازی سندیکای خود و ایجاد شورای کارگری و دادن شعار “نان ، کار ، آزادی و مدیریت شورایی” و سازمان دادن خود بخصوص از طریق کارگران آگاه و پیشرو با شور و مشورت هر روزه به این نتیجه رسیدند که از طریق شورا خود اداره کارخانه را بعهده بگیرند. کارگران نیشکر هفت تپه در طول مبارزات و اعتصابات خود با اعتماد به نفس و اتکاء به نیروی طبقاتی خود نه فقط بر کسب مطالبات و خواستهای خود که در واقع مطالبات بخشهای دیگر طبقه کارگر هم هست، پافشاری نموده اند بلکه ترفندها و توطئه های رژِیم و مزدوران وابسته به آنها را هم افشاء نموده اند. آنها با اتکاء به ابزار تشکیلاتی خود “سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه” در افشای تشکلهای زرد کارگری از جمله شوراهای اسلامی بر آمدند.
مبارزات کارگران نیشکر از آن درجه از آگاهی و سازمانیابی برخوردار بوده و هست، هر بار که به اعتراض و اعتصاب دست زده و ادامه داده اند، قویتر و مصمم تر و متشکل تر بر خواستها و مطالبات خود پافشاری نموده و به افشاگری فاسدین و اختلاسگران و مزدوران خودفروخته به نام کارگر(رضا رخشان و فریدون نیکوفرد) پرداخته اند. آنها دولت را وادار نمودند که به پرونده اختلاسگران در دادگاه رسیدگی شود. در طول اعتصاب زمانیکه تعدادی از کارگران را بازداشت میکنند، محجوب رئیس خانه کارگر و این مزدور سرمایه از طرف دیگر تلاش نمود تعدادی از کارگران را به مجلس ببرد. در واقع این فشار از پائین و از طریق تداوم اعتصاب بود که جمهوری اسلامی را وادار نمود که نیروی کارگران را در مجلس به رسمیت بشناساند. در طول آخرین اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و تاثیرات این اعتصاب بر فضای جامعه بخشهای دیگری از جنبش کارگری همچون کارگران عسلویه، قشم، اهواز، پارس جنوبی و پتروشیمی و نفت و فولاد اهواز و هپکو و شهرداری ها بر علیه طرحهای پیمانکاری و حقوقهای معوقه دست به اعتصاب زدند، صاحبان سرمایه و دولت از ترس همه گیر شدن مبارزات کارگران ناچار شدند به بخشی از این مطالبات کارگران پاسخ دهند.
اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و انعکاس مبارزات آنها بدرجه ای اتحاد و همبستگی بین جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی ایجاد نموده است، که ادامه این حمایتها هنوز بقوت خود باقی است. اعتصابات و اعتراضات نیشکر هفت تپه و مطالبات جنبش کارگری ایران در سطح بین اللمی منعکس شده، در این راستا جنبش کارگری بارها حمایت گرفته و رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی نه تنها محکوم شده، بلکه مبارزه و استقامت کارگران نیشکر هفت تپه چهره جهانی بخود گرفته است.
درچند روز گذشته کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز ضمن اعتراض به شورای اسلامی کار، از ایجاد این تشکل که دست ساز کارفرما و دولت است ممانعت نمودند. آنها در حالیکه عوامل اداره کار و مدیریت شرکت در حال آماده سازی خود برای انتخابات بودند که با سیل جمعیت کارگران معترض و مخالف مواجه شدند و با ایستادگی و اتحاد قبل از شروع توطئه موفق شدند جلوی آن را گرفته و عوامل اجرایی اداره کار را از شرکت بیرون کنند. کارگران خواهان ایجاد تشکل مستقل خود شدند.
از فاجعه خاتون آباد هفده سال می گذرد، در طول این سالها جنبش کارگری با مبارزات درخشان و چشمگیر خود وارد فاز جدیدی شده است، نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی را به چالش کشیده، اتحاد و همبستگی طبقاتی قویتر و گسترده تر و سطح آگاهی کارگران و توده های مردم ارتقاء یافته است. اعتصاب و اعتراضات برحق کارگران نیشکر هفت تپه بدرستی حقانیت مبارزاتی کارگران خاتون آباد را تا به امروز اثبات نموده، و طی مبارزات خود نشان داده که مبارزات کارگران در هر نقطه از کشور تنها مختص به یک منطقه و یا یک بخش و صنعت نیست، بلکه جنبش کارگری و منافع طبقاتی کارگران و مبارزه و جانباختنشان در مقابل سرکوب مزدوران سرمایه در طبقه نهادینه شده است، بهمین دلیل مطالبات و خواستهای کارگران خاتون آباد که جان عزیزشان را در راه آن از دست دادند، خواست و مطالبات میلیونها کارگر و خانواده کارگری است که در پیکر واحد جنبش کارگری تجلی یافته اند. کارگران نیشکر هفت تپه با عزمی راسخ و آگاه به منافع طبقاتی شان تا کنون کشتار کارگران خاتون آباد را بی جواب نگذاشته اند، و مبارزه بی امانشان را ” از خاتون آباد تا نیشکر هفت تپه ” در کنار بخشهای دیگر جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی تا برچیدن نظام سرمایه داری سرکوبگر جمهوری اسلامی ادامه خواهند داد.
گرامی باد یاد جان باخته گان معدن مس خاتون آباد
زنده باد کارگران هفت تپه و سندیکای مستقلشان
رمز پیروزی طبقه کارگر در اتحاد طبقاتی است
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در خارج از کشور
بهمن ۱۳۹۹