نسرین ستوده، وکیل ایرانی، جایزه النور روزولت برای پیشبرد حقوق بشر در جهان را در سال ۲۰۲۰ دریافت کرد.
جف کافمن کارگردان، تهیه کننده، و نویسنده مستند «نسرین»، در یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست از دولت بایدن خواسته است آزادی نسرین ستوده و صدها زندانی سیاسی دیگر را در دستور کار تعامل با ایران قرار دهد.
کافمن می‌گوید نسرین ستوده، وکیل و فعال حقوق بشر، که اغلب از او به عنوان «نلسون ماندلای ایران» یاد می شود، دوباره از عزیزان خود دور شده و به بندهای شلوغ زندان بازگردانده شده است. ستوده که تابستان سال ۲۰۱۸ در جریان دفاع از زنان معترض به حجاب اجباری بازداشت شده بود، این ماه برای مدت کوتاهی مرخصی درمانی گرفته بود؛ اما این مرخصی به ناگاه در روز ۱۹ ژانویه لغو شد. همان روز حکومت حساب‌های بانکی خانواده اش را مسدود کرد. رضا خندان، همسر نسرین، عصر آن روز، به همراه دخترش مهراوه و پسرش نیما، او را به زندان قرچک برگرداند.
رژیم‌های سرکوبگر از بی رحمی فردی برای مجازات مخالفان‌شان استفاده می کنند. من [کافمن] این افتخار را داشتم که در جریان کارگردانی و تولید مستندی درباره زندگی نسرین در سال ۲۰۱۶ او و خانواده اش را بشناسم. نسرین ۵۷ سال پیش در خانواده ای محافظه کار به دنیا آمد. او به عنوان یک وکیل با دفاع مداوم از اقلیت های مذهبی، کودکان، روزنامه نگاران، هنرمندان، زنان، تظاهر کنندگان صلح جو و افراد محکوم به اعدام خود را در خطر انداخت.
ستوده ماه اوت گذشته برای جلب توجه افکار عمومی به شرایط غیر بهداشتی زندان در ایران به ۴۶ روز اعتصاب غذا دست زد.
نسرین مانند نلسون ماندلا نشان داده است که صداهای مصمم را حتی پشت دیوارهای زندان نمی توان ساکت کرد.
نسرین از مشکل قلبی رنج می برد و به کووید-۱۹ مبتلا شد. او در سایه فشارهای جهانی در ۸ ژانویه سه روز مرخصی استعلاجی از زندان گرفت که برای ادامه درمان چند روزی تمدید شد.
نسرین ستوده یک روز پیش از مراسم تحلیف ریاست جمهوری جو بایدن و معاونت ریاست جمهوری کامالا هریس به زندان بازگردانده شد. حکومت ایران سابقه‌ای طولانی در استفاده از زندانیان به عنوان مهره بازی دارد. بایدن به درستی سیاست دولت قبلی آمریکا در برابر ایران را «شکست خطرناک» توصیف کرد. اکنون زمان ابقای توافق هسته ای ایران، ایجاد سطحی از اعتماد و فشار برای حقوق بشر است.
نسرین پس از بازداشت در نامه ای به من [کافمن] و مارسیا راس، تهیه کننده فیلم، گفت: «من این نامه را از زندان می فرستم، اما ترجیح می دهم درباره آزادی حرف بزنم. پس بگذارید با شما در باره رویاهایم و راه هایی که رفته ام و هنوز نرفته ام صحبت کنم. هیچ حکومتی نمی تواند از سر دشمنی مانع رابطه انسانی میان افراد شود. زمان آن است که تاریخ را پشت سر بگذاریم و به پیش رو نگاه کنیم. برای همین وقتی سیاستمداران خصومت نشان می دهند، ما لازم است واژگان عشق و احترام را بیش از همیشه بشنویم.»
درخواست فوری برای آزادی نسرین ستوده و صدها زندانی سیاسی خشونت پرهیز دیگر قرار دادن کشورهای ما در برابر یکدیگر نیست. این گامی حیاتی به سوی احترام متقابل و همکاری است. همان طور که نسرین گفته است، اکنون زمان تکیه بر دوستی‌هایمان و قدم برداشتن به سوی همدیگر است.
از: صدای آمریکا