«رضا محمد حسینی»، زندانی سیاسی محبوس در زندان «رجایی‌شهر» در یک فایل صوتی که به طور اختصاصی در اختیار «ایران‌وایر» قرار گرفته، از انتقال دوباره «عبدالرسول مرتضوی» به بند قرنطینه این زندان خبر داده است.
او و تعدادی دیگر از هم‌بندان مرتضوی در بیانیه‌ای خواستار توجه مردم و وجدان‌های بیدار به وضعیت این زندانی سیاسی شده‌اند.
عبدالرسول مرتضوی جانباز جنگ ایران و عراق است. او حالا نه تنها حامی حکومت نیست بلکه به دلیل انتقاد و با اتهام تشکیل یک گروه اینترنتی به نام «جانبازان وطن»، به ۱۱سال زندان محکوم شده است. بارها زندان وی را عوض کرده‌اند و حالا در رجایی‌شهر روزگار می‌گذراند. مرتضوی به تازگی در نامه‌ای به «علی خامنه‌ای»، انتقاداتش را مطرح کرده اما بعد از انتشار این نامه، دوباره به بند قرنطینه غیر بهداشتی زندان رجایی‌شهر منتقل شده است.
تعدادی از هم‌بندیان او اما در بیانیه‌ای خواستار رسیدگی به وضعیت وی هستند. متن کامل این بیانیه را در زیر بخوانید:
«جمهوری اسلامی باید برود؛ همین امروز، نه فردا. عبدالرسول مرتضوی، جانباز میهن در خرداد ۱۳۹۸ مقابل چشمان همسرش توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در اصفهان زندانی شد و مثل تمام آزادی‌خواهان، بدون محاکمه علنی و عادلانه به اتهام تشکیل گروه “جانبازان وطن” و صرفا به دلیل انتقاد و حق طلبی، به تحمل ۱۱ سال حبس محکوم شد. از آن پس به زندان اوین و سپس به رجایی‌شهر، یعنی شکنجه‌گاهی دورتر تبعید شد بدون این که پای مصنوعی‌اش را به او تحویل دهند و امکان ملاقات و حتی تماس تلفنی با همسرش، بانو “زهرا ناظوری” که او نیز در بهمن ۱۳۹۹ به دلیل دفاع از حقوق خود و همسرش، به اتهام واهی توهین به خامنه‌ای به دو سال حبس محکوم شده بود را داشته باشد.
پس از آن که تمام نوروز امسال را در سلول‌های مخوف و شکنجه‌گاه‌هایی که یکی از دیگری بدتر هستند، محبوس بود، به بند۴ سالن ۱۰منتقل شد اما هم‌چنان از حقوق بدیهی خویش هم‌چون دریافت پا و ملاقات با همسرش محروم بود. بنابراین در اعتراض به جرم مکرر علیه خویش و تمام مردمش، به مصوب همه این جنایات و ستم‌گری‌ها، اقدام به نوشتن نامه انتقادی به علی خامنه‌ای نمود. به همین دلیل و بعد از انتشار نامه مذکور، وی را با فریب و دروغ، به بهانه تحویل پای مصنوعی از بند خارج کرده و دگر بار به قرنطینه غیراستاندارد که در آن‌جا نه تفکیک جرایم و نه بهداشت رعایت می‌شود، تبعید شد بدون این که تفهیم اتهام صورت گرفته باشد.
تعدادی از هم‌بندیان او به این اعمال ضد انسانی و غیر قانونی اعتراض کردند اما مسوولان زندان طبق معمول تقصیر را به عهده نهادهای بالاتر انداخته و از پاسخ قانونی خودداری کردند.
اینک ما نگران وضع جسمی هم‌بند و هم‌نوع‌مان در آن اوضاع نامطلوب هستیم و از تمام وجدان‌های بیدار می‌خواهیم نسبت به این ستم‌گری بی تفاوت نباشند چنان‌چه آقای عبدالرسول مرتضوی در برابر ستم‌هایی که به مردم و میهنش شد، خاموش نماند.
و اولین نامه‌اش چنین بود: به خیالت سال‌ها است در زندان بمانم و پشیمان شوم و همسرم را به خاطر عدم همکاری با حکومت و تن ندادن به اعترافات دروغین به زندان افکندید تا شکسته شوم اما تلاشت بی‌فایده بود. آقا جمهوری اسلامی باید برود؛ همین امروز، نه فردا.»
از : ایران وایر