آیا ظهور رضاشاه نقطه عطفی در توسعه مدنی ایران در قرن چهاردهم خورشیدی بود یا عاملی بازدارنده در مقابل آزادیخواهی مشروطهطلبان؟ و چرا اندیشه جمهوریخواهی آن دوران عمری کوتاه داشت و به خودکامگی منجر شد؟ محمد امینی، پژوهشگر تاریخ ایران و نویسنده باور دارد که «برای انجام این پروژههای مدرنسازی به یک سرپرستی جدی نیازمند بودیم و این سرپرستی قدرتمند را دولت رضاشاه بوجود آورد» و «این جمهوری که در آن هنگام در ایران مطرح شد در برابر دمکراسی بود، یعنی جمهوری دمکراتیک نبود».
از: بی بی سی