در حال حاضر سالانه ۱۵ میلیارد درخت می‌میرند
از همه جای کره زمین صدای دعوت به درختکاری به گوش می‌رسد. از احیای جنگل‌های آمازون گرفته تا کاشت درخت به یاد درگذشتگان؛ اما آیا این جنبش درخت کاری فایده‌ای برای نجات سیاره خواهد داشت و یا کاشتن سالانه ۸ میلیارد درخت می‌تواند بر آب‌وهوای زمین تأثیر بگذارد؟ در حال حاضر تقریباً ۸ میلیارد نفر روی کره زمین زندگی می‌کنند. اگر هر فرد در ۲۰ سال آینده هر سال یک درخت بکارد، تقریباً ۱۶۰ میلیارد درخت جدید خواهیم داشت.
کارن هیل از دانشگاه کالیفرنیا با بررسی این فرضیه سعی کرده به این پرسش پاسخ دهد که آیا کاشت انبوه درختان واقعاً می‌تواند از شتاب تغییرات آب و هوایی بکاهد یا نه.
درختان و کربن
دی‌اکسید کربن اصلی‌ترین گازی است که موجب گرم شدن کره زمین می‌شود. درختان و سایر گیاهان از طریق فتوسنتز دی‌اکسید کربن اتمسفر را به کربوهیدرات تبدیل کرده که از آن برای ساختن ساقه، برگ و ریشه استفاده می‌کنند.
کاشت درخت قطعاً بخشی از راه‌حل مشکل تغییرات آب و هوایی است، اما موارد مهم‌تری نیز وجود دارد. مقدار کربنی که یک درخت می‌تواند ذخیره کند بسیار متفاوت است. این بستگی به گونه درخت، محل رشد و سن آن دارد.
فرض کنید یک درخت به‌طور متوسط سالانه ۲۲٫۸ کیلوگرم دی‌اکسید کربن مصرف می‌کند. اگر شخصی به مدت ۲۰ سال هر سال یک درخت بکارد و همه آن‌ها رشد کنند و زنده بمانند که بسیار بعید است، آن ۲۰ درخت حدود ۴۵۳ کیلوگرم یا حدود نیم تن دی‌اکسید کربن در سال مصرف می‌کنند.
نتایج یک تحقیق می‌گوید به طور متوسط هر فرد در ایالات‌متحده سالانه ۱۵٫۵ تن دی‌اکسید کربن تولید می‌کند درحالی‌که برای یک فرد متوسط در هند این میزان تنها ۱٫۹ تن است. این بدان معناست که اگر هر فرد در ایالات‌متحده یک درخت در سال بکارد، تنها حدود ۳ درصد از دی‌اکسید کربنی را که هر سال تولید می‌کند، پس از بالغ شدن ۲۰ درخت جبران خواهد کرد؛ اما ۲۶٪ برای فردی در هند جبران می‌شود.
محافظت از درختانی که داریم
بر اساس نتایج یک بررسی که در نشریه علمی نیچر در سال ۲۰۱۵ منتشر شد حدود ۳ تریلیون درخت بر روی زمین وجود دارد که تنها نیمی از تعداد درختان در ۱۲۰۰۰ سال پیش، در آغاز تمدن بشری است؛ یعنی تا اینجا بشر نصف درختان سیاره را از بین برده است.
در حال حاضر سالانه ۱۵ میلیارد درخت می‌میرند. بسیاری از این درختان در جنگل‌های استوایی هستند، اما جنگل‌زدایی در سرتاسر سیاره در حال رخ دادن است.
حفاظت از جنگل‌های موجود تصمیمی منطقی است. آن‌ها نه تنها دی‌اکسید کربن را در درختان و خاک جذب می‌کنند، بلکه زیستگاهی برای حیوانات نیز فراهم می‌کنند. درختان می‌توانند هیزم و میوه برای مردم فراهم کنند و در شهرها می‌توانند فضاهای سایه‌دار و تفریحی در اختیار مردم بگذارند. اما درختان را نباید در جاهایی که قبلاً در آن رشد نکرده‌اند کاشت.
تلاش بیشتر
برای کند کردن تغییرات آب و هوایی مردم باید کارهای بیشتری از کاشت درخت انجام دهند. انسان‌ها باید با رو آوردن به استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر مانند انرژی خورشید و باد، انتشار دی‌اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه‌ای خود را هر چه سریع‌تر کاهش دهند. مردم همچنین باید میزان رانندگی و پرواز خود را کاهش دهند و گوشت کمتری بخورند، چرا که گوشت نسبت به غلات و سبزی‌ها دارای ردپای کربن بسیار بیشتری در هر کالری است.
مهم است که همه – کسب‌وکارها، سیاستمداران، دولت‌ها، بزرگ‌سالان و حتی کودکان هر کاری که می‌توانند برای کاهش انتشار سوخت‌های فسیلی انجام دهند. فکر کردن در مورد اینکه شما به عنوان یک فرد چه کاری می‌توانید برای کمک به این سیاره انجام دهید می‌تواند بسیار طاقت‌فرسا به نظر برسد؛ اما خوشبختانه گزینه‌های زیادی وجود دارد.
شما می‌توانید در یک سازمان حفاظت از محیط‌زیست محلی داوطلب شوید، جایی که قادر خواهید بود به حفاظت و بازیابی زیستگاه‌های محلی کمک کنید. گاهی اوقات «تغییر» به‌کندی رخ می‌دهد، اما مردم با هم و در کنار هم می‌توانند آن را محقق کنند.
