بند سوم منشور کانون نویسندگان ایران: «کانون رشد و شکوفایی زبانهای متنوع کشور را از ارکان اعتلای فرهنگی و پیوند مردم ایران میداند و با هر گونه تبعیض و حذف در عرصهی چاپ و نشر و پخش آثار به همهی زبانهای موجود مخالف است.»
ایران کشوری است داری تنوع زبانی؛ زبانهایی که پا به پای زبان فارسی از دیرباز تا امروز زنده و پویا به حیات خود ادامه داده‌اند. اگر زبان هر گروهی از مردم، امروز زنده است به این معنی است که به سلامت از پیچ و خم عصرها و حادثهها گذشته است و وظیفهی ماست که مانند پیشینیان آن را در برابر هجمهی نژادپرستان و حاکمان حفظ کنیم.
امروزه «تجزیه هراسی» موجب شده است تا نگاه به زبانهای متنوع کشور،نگاه سیاسی و سرکوبگرانه باشد.بازداشت و سرکوب فعالان مدنی در این حوزه نتیجهی همین نگاه است.دیدگاه برتری جویانه به زبان ضربهای مهلک به فرهنگ بشری است.اما زبان تنها یک درخت پر شاخه نیست بلکه برگها،شکوفهها و میوههای آن بخشی زیبا از هستی این درختاند؛ به دیگر سخن زبان تنها یک ابزار ارتباطی نیست بلکه نخستین گهوارهای که اندیشه و هنر و احساس هر انسانی در آن شکل میگیرد، زبان مادری اوست و از بین رفتن هر زبانی یعنی به خطر افتادن زندگی معنوی عدهای از انسانها و نیز ضایع شدن بخشی از میراث تاریخ بشری.
کانون نویسندگان ایران،ممانعت از رشد زبانهای متنوع کشور را محکوم میکند.کانون روز جهانی زبان مادری را گرامی میدارد و این روز را به همهی کوشندگان حفظ زبانهای متنوع در همه جای ایران و جهان شادباش میگوید.
کانون نویسندگان ایران
۲ اسفند ۱۴۰۰
از: ایران امروز