خبرگزاری هرانا – نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، با نگارش نامه ای سرگشاده از اعمال آنچه که “تبعیض های غیرمعمول علیه زنان” در زندان اوین خوانده، خبر داده و نوشته است، “برخلاف تمام بندهای مردان در زندان اوین، زنان فقط ۱۰ دقیقه از شنبه تا چهارشنبه حق تلفن دارند و روزهای پنجشنبه و جمعه تلفن ممنوع است.”
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، با نگارش نامه ای سرگشاده از اعمال آنچه که “تبعیض های غیرمعمول علیه زنان” در زندان اوین خوانده، خبر داده است.
وی در بخشی از این نامه ضمن اعتراض به اعمال محدودیت تلفن برای زنان در این زندان نوشته است: ” تا امروز ۶/۱۹ برخلاف تمام بندهای مردان، زنان فقط ۱۰ دقیقه از شنبه تا چهارشنبه حق تلفن دارند و روزهای پنجشنبه و جمعه تلفن ممنوع است. نمی‌دانم با چه واژگانی چهره کریه این تبعیض را به تصویر کشم، چرا که در امری واقع شده که به خودی خود چندان مهم به نظر نمی‌رسد ولی در بطن خود تبعیضی هدفمند و ستمی مضاعف را رقم می‌زند.؟”
متن این نامه، که جهت انتشار به دست هرانا رسیده است، در ادامه می آید:
“در نظام زن‌ستیز استبدادی، تبعیض جنسیتی در تمام وجوه زندگی فردی، اجتماعی، سیاسی و حتی در سرکوب و زندان و شکنجه و سلول کار می‌کند، بازتولید می‌شود، میرا نمی‌شود و از عرصه‌ای به عرصه دیگر و از سطحی به سطح دیگر منتقل می‌شود و زنان در تقلای مبارزه علیه تبعیض‌های جنسیتی رایج، با تبعیض‌های غیرمعمول مواجه می‌شوند.
زندان اوین این روزها شاهد حضور بیش از ۶۵ زندانی سیاسی است. این زنان با هر گرایش فکری و سیاسی و در هر عرصه و سطحی از فعالیت، آگاهانه یا ناآگاهانه قطعا تبعیض و تحقیر زن در جامعه را نیز نشانه گرفته‌اند و از نظر حکومت سرکوبگر، مستحق سرکوب به توان دو هستند.
در کنار برجسته کردن یکی از اعتراضاتمان در زندان اوین نسبت به محدودیت تلفن، می‌بایست به مسئله تبعیض جنسیتی حتی در زندان و تحت شرایط یکسان سرکوب اشاره کرد. تا امروز ۶/۱۹ برخلاف تمام بندهای مردان، زنان فقط ۱۰ دقیقه از شنبه تا چهارشنبه حق تلفن دارند و روزهای پنجشنبه و جمعه تلفن ممنوع است. البته وعده داده‌اند که به هر زندانی زن روزانه ۱۰ دقیقه هم اضافه خواهد شد اما پنجشنبه و جمعه همچنان تلفن ممنوع است. نمی‌دانم با چه واژگانی چهره کریه این تبعیض را به تصویر کشم، چرا که در امری واقع شده که به خودی خود چندان مهم به نظر نمی‌رسد ولی در بطن خود تبعیضی هدفمند و ستمی مضاعف را رقم می‌زند. آیا این محدودیت، ستم و اعمال فشارهایی است که حق همه زندانیان زن و مرد سیاسی اعمال می‌شود؟
به باور من به حداقل رساندن رابطه زن زندانی سیاسی با فرزند، همسر و خانواده تاوان آن قسمت از مبارزه زنان است که مجازاتش هم از جنس دیگری است. طی دوران حبس وضعیت پدر و مادر زندانی را شاهد بوده ام که باور نکردنی است. پدر و مادر جوان زندانی، فرزند ۵ ساله‌ای داشتند. پدر در بند مردان اوین هر روز ساعت‌ها می‌توانست با او صحبت کند اما چند قدم این طرفتر، مادر در بند زنان اوین، هفته‌ای ۳ روز و فقط ۱۰ دقیقه با کودکش صحبت می‌کرد.
از منظر حکومت استبدادی، زن آرمانخواه نه فقط به عنوان معترض علیه نظام ظاهر می‌شود که چون مردان مستحق سرکوب است، بلکه گناهی نابخشودنی مرتکب می‌شود و آن شکستن سرکوب تاریخی و انقیاد و سلطه‌ای است که در طول تاریخ حتی بار ارزشی نیز بر آن سوار شده است و قرن‌ها نهاد دین، ایدئولوژی، مکاتب و فلاسفه تلاش و تقلا کرده‌اند تا چارچوب دقیق و ساختاری عظیم را بنا نهند که زن این است و آن نیست و زن مبارز نه تنها با نظام سیاسی استبدادی، بلکه با تفکر بنیادی همراه با بار ارزشی-اخلاقی کاذب در افتاده است و حال در زندان تاوان ترک خانه و خانواده و فرزند و پا گذاشتن از حریم خصوصی به عرصه عمومی را با محرومیت از فرزند و خانواده نیز باید بپردازد.
از منظر حکومت این تبعیض نیست، بلکه تاوان سرکشی و طغیان زن است و باید در شرایط سرکوب، زندان و شکنجه و سلول به مجازاتش افزوده شود. زنان در زندان و تحت سرکوب هم باید علیه تبعیض جنسیتی مبارزه کنند.”
هرچند انتقال زندانیان سیاسی از زندان قرچک ورامین به زندان اوین، این امیدواری را ایجاد کرده بود که این زندانیان شرایط بهتری را پیش رو خواهند داشت، با این حال با مدیریت ضعیف مسئولان زندان و در نظر نگرفتن مکانی مجزا به منظور قرنطینه، نگرانی هایی در خصوص سلامت آنان ایجاد شده است.
در تاریخ ۲۹ تیرماه امسال یکباره تمام زندانیان سیاسی زن زندان قرچک ورامین به دستور مدیر کل زندانهای استان تهران به سالن دو بند زنان زندان اوین منتقل شدند، سالنی که تا پیش از ورود این زندانیان به عنوان بند قرنطینه مخصوص مبتلایان به کرونا در نظر گرفته شده بود. گفتنی است با ورود زندانیان جدید، مکانی برای قرنطینه وجود ندارد و آن افراد نیز بدون قرنطینه مستقیما به بندهای عمومی فرستاده شده اند.
لازم به ذکر است انتقال زندانیان سیاسی قرچک ورامین زمانی صورت گرفت که بیماری سل در زندان قرچک ورامین شیوع پیدا کرده بود و مبتلایان این بیماری بدون رعایت و پیشگیری در کنار سایر زندانیان نگهداری میشدند. همچنین هرانا پیشتر طی گزارشی از نگرانی خانواده زندانیان در پی ابتلای چند زندانی به سل خبر داده بود. همچنین پس از ابتلای ۴ زندانی محبوس در زندان قرچک ورامین به بیماری سل و عدم اقداماتی برای جلوگیری از شیوع این بیماری در زندان، در تاریخ ۱۱ تیرماه، حدود ۴۰ زندانی با علائم ابتلا به بیماری مورد تست قرار گرفته اند.