لیلا حسین زاده: «به خدای دهه ۶۰ کافرم و سجده نمی‌کنم»
ابوالفضل حسین‌زاده، برادر لیلا حسین‌زاده، زندانی سیاسی، از وخامت حال خواهرش در زندان خبر داد. لیلا حسین‌زاده با مشکلات جسمانی چون ورم دست‌ها، ضایعات کبودی پوست، تاری دید و حمله واسکولیت و حمله چشمی مواجه شده است اما مسئولان زندان همچنان در قبال وخامت وضعیت جسمانی و پیشرفت بیماری او بی‌تفاوت‌اند.
برادر لیلا حسین‌زاده فایلی صوتی هم از خواهرش منتشر کرد که در آن، از مشکلاتی که مسئولان زندان برایش به‌وجود آورده‌اند، سخن می‌گوید. این فایل صوتی که مربوط به ۲۶ شهریور است، اینک همزمان با وخامت حال لیلا حسین‌زاده، منتشر شده است. برادر این زندانی سیاسی اعلام کرد که با مشورت پزشکان دریافته است این مشکلات جسمانی خطر کوری و مرگ به‌دنبال دارند.
ابوالفضل حسین‌زاده در حساب اینستاگرام خود نوشت: «تکمیل تشخیص و شروع درمان این بیماری به بستری اورژانسی و آزمایش‌های تشخیصی تخصصی و پیچیده نیاز دارد که در زندان ممکن نیست. در زندان، به لیلا در جواب درخواست آزمایش گفته‌اند: همین‌جا خون بده، می‌دهیم سرباز ببرد آزمایشگاه. رسیدگی زندان به وضعیت وخیم جسمانی خواهرم در همین حد است. یک ماه و نیم است که او درگیر حمله چشمی است و تاکنون از اعزام او به چشم‌پزشک ممانعت کرده‌اند. او در زندان به بیمارى لاعلاج کرون مبتلا شده و با هر بار فشارهاى روحى و جسمى، دچار عارضه‌هاى وخیم و حاد جدیدى از این بیماری غیرقابل‌درمان شده است.»
او همچنین خاطر نشان کرد با اینکه برای خواهرش حکم «عدم تحمل کیفر» قطعی و دائمی صادر شده است، مسئولان زندان و بازجویان لیلا کماکان او را وضعیتی بلاتکلیف نگه داشته‌اند و از اعزام او به پزشک یا آزاد کردن او خودداری می‌کنند.
ابوالفضل حسین‌زاده با تاکید بر این نکته که خواهرش به‌صورت تدریجی و خاموش در حال کشته شدن است، گفت: «ما به‌شدت از وضعیت خواهرم نگرانیم. لیلا باید در اسرع وقت به بیمارستان اعزام شود و برای انجام آزمایش‌های موردنیاز و تشخیص علت علائم جدید بیماری زیر نظر پزشک متخصص قرار گیرد. مسئولیت هرگونه تهدیدی برای سلامتی خواهرم متوجه مسئولان زندان و بازپرس شعبه ۱۴ دادسرای شیراز است که از آزادی لیلا ممانعت می‌کند.»
لیلا حسین‌زاده، فعال صنفی دانشجویی و زندانی سیاسی سابق، علی‌رغم گذشت بیش از سه ماه از زمان دستگیری، کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان عادل‌آباد شیراز به سر می‌برد. این فعال دانشجویی در فایل صوتی خود از زندان، در مورد شکنجه‌هایی که در طول بازداشت خود متحمل شده است، می‌گوید: «در هشت ماه گذشته، ساواک اسلامی از هیچ شکنجه‌ای علیه من ابا نکرده است. در آذر ۱۴۰۰، داخل بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ به‌شدت ضرب‌وشتم شدم. یک بار هم زمانی که اعلام کردم سردم است، بخاری اتاق بازجویی را خاموش و پنجره‌ها را باز کردند و مدت‌ها مرا در آن هوای سرد تنها گذاشتند. بار دیگر از شدت فشار عصبی و جسمی و توهین و تحقیر بازجو داخل اتاق بازجویی خون بالا آوردم. همه را در برگه‌های بازجویی ثبت کردم. در اتاق بازجویی علیه وزارت اطلاعات شکایت نوشتم و خواستار ورود مقام قضایی بالاتر به پرونده شدم. طبعا، طوفان خنده‌ها.»
او در واکنش به رفتارها و تهدیدهای بازجویان و مسئولان زندان می‌گوید: «همه این‌ها برای چیست؟ که خدای دهه ۶۰ زنده است؟ می‌دانم؛ اما به آن کافرم و کافریم. نه فقط به این خدای مرگ سجده نمی‌کنم که در هشت ماه گذشته دو بار مقابل مناسک اجباری اعتراف کشیشانش مقاومت کردم. حتی به اندازه کلمه‌ای. این بار در ورودی ۲۰۹، حتی به اندازه گفتن مشخصاتم.»
لیلا حسین‌زاده در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمدرضا عموزاد، به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» به پنج سال حبس تعزیری و دو سال منع فعالیت در فضای مجازی محکوم شده بود. این محکومیت آذر ۱۴۰۱ در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد. شرکت در مراسم تولد محمد شریفی‌مقدم، درویش گنابادی زندانی، مقابل دانشگاه صنعتی شریف و سر دادن سرود «خون ارغوان‌ها» از مصادیق اتهام این زندانی سیاسی سابق عنوان شده‌اند.
در آستانه شانزدهم آذر، روز دانشجو در ایران، فشارها بر دانشجویان زندانی ادامه دارد. شوراهای صنفی دانشجویان کشور از گذشت ۳۵ روز بازداشت و بلاتکلیفی آلما عبدالله‌زاده، دانشجوی دانشگاه آزاد تهران مرکز، خبر داد. این دانشجوی رشته تربیت‌بدنی، ۷ آبان بازداشت و به زندان قرچک منتقل شد. اکنون با وجود گذشت ۳۵ روز از زمان بازداشت او، همچنان خبری از آزادی این دانشجو در دست نیست.
خبرها از همکاری مستقیم حراست با نهادهای امنیتی نیز روزبه‌روز افزایش مییابد. شش تن از دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی که ۲۸ آبان به حراست وزارت بهداشت احضار شده بودند، بازداشت و به زندان اوین منتقل شده‌اند. مسعود قربانی، دانشجوی ارتز و پروتز، حامد عنبرسور، دانشجوی روانشناسی، مهدی معمارراست، دانشجوی روانشناسی، محمد زرزا، دانشجوی فیزیوتراپی، مهیار محمودی، دانشجوی کاردرمانی و حامد حسن‌پور، دانشجوی کاردرمانی، از جمله فعالان دانشجویی‌اند که همچنان در زندان اوین و در بازداشت به سر می‌برند.
از سویی دیگر، مریم عظیمی، فعال دانشجویی، نیز با وجود گذشت ۶۰ روز از زمان بازداشتش، کماکان بلاتکلیف است. این دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی کودک و نوجوان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران که ورودی ۱۴۰۰ است، روز ۱۲ مهر بازداشت و به زندان قرچک منتقل شد.
