«محمد مهدی کرمی» و «محمد حسینی»، دو تن از بازداشتی‌های اعتراضات سراسری، اعدام شدند. قوه‌قضاییه جمهوری اسلامی مدعی بود این دو، در کشته شدن «روح‌الله عجمیان»، بسیجی که در جریان چهلمین روز درگذشت «حدیث نجفی» به قتل رسید، نقش داشته‌اند.
محمدمهدی کرمی، ۲۲ ساله و از قهرمانان کاراته ایران بود. پیش از این، «حمیده عباسعلی»، پرافتخارترین کاراته‌کای تاریخ ایران، درخواست کمک به محمد مهدی کرمی برای شکسته شدن حکم اعدامش را کرده بود.
جوان ۲۲ سالهای که با حکم دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعدام شد، نخستین ورزشکاری نیست که توسط نظام جمهوری اسلامی اعدام می‌شود. در هفته‌های گذشته، با وجود پذیرش «کفالت سیاسی» توسط «کلمانتین اوتان»، نماینده پارلمان فرانسه، نهادهای بین‌المللی ورزشی در جهان، در قبال احتمال اعدام این کاراته‌کا یا سایر ورزشکاران ایرانی، سکوت کرده بودند. از کمیته بین‌المللی المپیک که خود را متولی نخست ورزش جهان معرفی می‌کند، تا فدراسیون‌های بین‌المللی که براساس اساسنامه‌شان، موظف به تامین امنیت و پیگیری وضعیت سلامت ورزشکاران هستند.
***
چرا جمهوری اسلامی قهرمان کاراته ایران را کشت؟
طی یک دهه اخیر، فقط ورزشکاران ایرانی بودند که یا در خطر اعدام از سوی حکومت قرار گرفتند، یا توسط نظام مستقیم به قتل رسیده‌اند.
«نوید افکاری» از مهم‌ترین و شاخص‌ترین چهره‌های ورزشی ایران بود که ۲۲شهریور۱۳۹۹، به اتهام قتل یک مامور امنیتی در جریان اعتراضات مرداد سال ۱۳۹۷، اعدام شد.
قتل حکومتی نوید افکاری، با بازتاب‌هایی گسترده در جامعه جهانی همراه بود؛ کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون‌های جهانی ورزشی واکنش‌هایی در حد بیانیه نویسی نشان دادند، اما از برخوردی قاطع‌تر، پرهیز کردند.
صبح روز ۱۷دی۱۴۰۱، جوان کاراته‌کای ایرانی، با حکم قوه‌قضاییه جمهوری اسلامی، اعدام می‌شود. طبق مدارک و تصاویری که خانواده محمدمهدی کرمی در هفته‌های گذشته منتشر کرده بودند، او بیش از ده عنوان قهرمانی کشوری و استانی داشته است. او طی سال ۱۳۹۶ نیز، به اردوی تیم‌های ملی کاراته ایران در تمامی رده‌های سنی دعوت شده بود.
حمیده عباسعلی قهرمان کاراته ایران، آسیا و جهان، نخستین‌بار برای اعلام حمایت عمومی از محمدمهدی کرمی، در صفحه اینستاگرام خود خطاب به کاراته‌کاهای تیم ملی و فدراسیون کاراته ایران نوشت: «او یکی از ماست، لااقل بیایید صدای خودمان باشیم.»
پدر محمدمهدی کرمی نیز در گفت‌وگویی که آذر سال جاری با روزنامه «اعتماد» داشت گفته بود: «پسرم چندین قهرمانی کاراته دارد، از کودکی در رشته‌های مختلف به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کرد، من او را با نان کارگری بزرگ کردم.»
محمد مهدی کرمی تا پیش از اعدام، بارها ادعاهای مربوط به دست داشتن خود در قتل روح‌الله عجمیان را رد کرد. او گفته بود زیر شکنجه‌های شدید، مجبور به اعتراف به قتل شده است. با این حال پدر و مادر روح‌الله عجمیان،خواستار اجرای حکم اعدام او شده بودند.
چرا فدراسیون‌های بین‌المللی واکنش نشان نمی‌دهند؟
نه نوید افکاری اولین ورزشکاری بود که توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به قتل رسید، و نه جمهوری اسلامی می‌خواهد که محمد مهدی کرمی، آخرین ورزشکار مقتولش باشد. شواهد و احکام صادر شده از سوی قوه‌قضاییه جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که هم‌اکنون، برخی از ورزشکاران ملی‌پوش یا نام‌دار ایران در خطر اعدام هستند.
هرچند که به قتل رساندن ورزشکاران توسط حکومت‌ها، در دهه‌های اخیر به صورت اخص فقط در جمهوری اسلامی رخ داده، اما به نظر می‌رسد مراودات این نظام سیاسی با نهادهای بین‌المللی ورزشی، به نقطه‌ای از اطمینان برای نظام مستقر در ایران رسیده که خطری از بابت این نهادهای بین‌المللی تهدیدش نکند.
فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا)، کمترین واکنشی را تا امروز در مورد احتمال اعدام «امیر نصرآزادانی» نشان نداده است. فیفا حتی به سوالات «ایران‌وایر» در مورد این‌که از موضوع بازداشت و شکنجه شدن و دادگاه امیر نصرآزادانی هم مطلع است یا نه، پاسخی نداد.
امیر نصرآزادانی، بازیکن پیشین تیم فوتبال تراکتور که سابقه بازی در رقابت‌های لیگ برتر را طی سالهای گذشته دارد، شاخص‌ترین ورزشکار در خطر اعدام توسط جمهوری اسلامی است. ۲۹آبان، صداوسیما حکومتی با پخش ویدیویی از اعترافات اجباری سه متهم کشته شدن سرهنگ پاسدار«اسماعیل چراغی»، به نقل از نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی، مدعی شد که متهمان کشته شدن اسماعیل چراغی و دو بسیجی دیگر، یعنی «محمدحسین کریمی» و «محسن حمیدی»، در شهر اصفهان دستگیر شده‌اند.
طبق ادعای صداوسیما جمهوری اسلامی، بازداشت شده‌ها، «امیر نصر آزادانی»، «صالح میرهاشمی» و «سعید یعقوبی» نام داشتند.
منابع خبری «ایران‌وایر» گفته‌اند امیر نصرآزادانی در برخی از اعتراضات سراسری حضور داشت، اما هرگز در محدوده‌ای که نیروهای سپاه و بسیج کشته شده‌اند حاضر نبود.
۲۰آذر، «اسدالله جعفری» رییس کل دادگستری استان اصفهان، در گفت‌وگویی با خبرگزاری «میزان» وابسته به قوه‌قضاییه، مدعی شد که «امیر نصرآزادانی» عضو یک گروه مسلح بوده است.
«پرهام پروری»، قهرمان شنا ایران، در بازداشت، با اتهام «محاربه» تفهیم اتهام شده است. پرهام پروری ۲۶ ساله و متولد سقز، پس از اتمام تحصیلات و انجام خدمت سربازی، در تهران ساکن شده بود. پرهام چند ماه پیش از شروع اعتراضات سراسری، در شرکتی خصوصی استخدام و مشغول به کار شد. طبق اطلاع «ایران‌وایر»، در همان هفته نخست اعتراضات سراسری، یکی از روزهایی که پرهام از محل کارش به منزل خود بازمی‌گشت، سوار بر خودروی خود، به یکی از مراکز اعتراض‌ها می‌رسد. پلاک ماشین او متعلق به سقز بود.
«سهند نورمحمدزاده» روز ۱۲مهر۱۴۰۱، در جریان اعتراضات سراسری در بزرگراه «اشرفی اصفهانی»، مقابل مرکز خرید «تیراژه» بازداشت شد و روز ۱۲آذر۱۴۰۱، وکیل تسخیری از ابلاغ حکم اعدام با اتهام «محاربه» برای او خبر داد.
مبنای صدور این حکم، فیلمی بود که در آن هیچ‌کدام از مصادیق اتهامات او، یعنی «کندن گاردریل» و «آتش زدن سطل زباله» مشاهده نمی‌شود.
سهند نورمحمدزاده، از ورزشکاران پرورش اندام و زیبایی اندام است که سابقه مدال رقابت‌های استانی و کشوری را نیز دارد. او تاکنون به مقام سوم رقابت‌های کشوری در تبریز و مقام نخست مسابقات استانی در استان البرز دست یافته بود.
او در یک فایل صوتی که در اختیار «ایران‌وایر» قرار گرفت، نحوه بازداشت و بازجویی خود را روایت کرده است. او در این فایل صوتی توضیح می‌دهد که حتی معنای محاربه را نمی‌دانسته و وقتی در این‌باره از بازپرس سوال کرده، به او گفته: «به کارهایی که تو کرده‌ای، محاربه می‌گویند.» سهند توضیح داده که او را به دیدار دادستان برده‌اند و وقتی دادستان او را دیده، گفته: «اعدامش کنید.» او توضیح داده که از لحظه اولی که بازداشت شده، به او گفته‌اند: «اعدامت می‌کنیم.»
«حسام موسوی»، صخره‌نورد پیشین تیم ملی، مربی سنگ‌نوردی و «هایلاین» اهل شیراز، «اشراق نجف‌آبادی» کوهنورد، سنگ‌نورد و عضو تیم ملی دوچرخه‌سواری کوهستان ایران، «داریوش (حسین) شهروی» و «ریحانه ارغوانی»، از ورزشکاران رشته هایلاینر و سنگ‌نوردی نیز، با اتهاماتی غیر قابل اثبات، در خطر اعدام از سوی قوه‌قضاییه جمهوری اسلامی هستند.
انجمن بین‌المللی کوهنوردی نیز طی دو هفته گذشته، به سوالات «ایران‌وایر» که در مورد واکنش این نهاد به مخاطره جانی ورزشکاران این رشته‌های ورزشی پرسیده بود، جوابی نداده است.
یک سکوت همگانی که از کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) آغاز شده و به فدراسیون‌های جهانی رسیده است.
از: ایران وایر