دوستان همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران!
بابت تلاش های چند ساله خود در شکل بخشیدن به این ائتلاف و انتشار منشور و برگزاری کنفرانس مطبوعاتی و گفتگوهای مرتبط با آن، صمیمانه ترین درودهای مرا بپذیرید.
به عنوان جامعه شناس و یکی از کنشگران و اندیشه پردازان جمهوری خواهی که دهه ها بر اهمیت تشکیل بلوک جمهوری خواهان – همچون صدای سوم در برابر اقتدار موروثی و دینی و مطلوب ترین و کم هزینه ترین بدیل برای گذار به دمکراسی و اقتدار عقلانی – پافشاری داشته ام، سپاسگزار گام ارزشمندی که در این راستا برداشتید، هستم.
این ائتلاف که در برگیرنده بخشی از چپ دمکرات، ملی گرایان و لیبرال دمکرات های ایرانی است، گرچه تنها بخشی از جامعه بزرگ جمهوری خواهان ایران را در بر می گیرد، اهمیت غیر قابل انکاری در راستای غلبه بر پراکندگی و ایجاد اعتماد به نفس در میان جمهوری خواهان ایران دارد. به ویژه آن که این اقدام با شتاب گرفتن همگرایی در بخش های دیگری از جمهوری خواهان منفرد و متشکل ایران همزمان شده است. امری که نشانگر اراده مصمم و معطوف به تشکیل قطب بزرگ جمهوری خواهی برای هموار کردن راه گذار از جمهوری اسلامی به دمکراسی در ایران است.
اهمیت “همگامی” بیش از آن که از منظر هم افزویی نیروی جمهوری خواهان و شکل گیری بلوک های سیاسی پراهمیت باشد، از منظر ادای سهم جدی به تثبیت هنجارهای ترقیخواهانه در برابر موج پوپولیسم راست و نوستالژی گرا پراهمیت است. در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران کشور را به ویرانی کشیده است، توجه همزمان به درهم آمیختن دمکراسی، عدالت اجتماعی، محیط زیست، برابری جنسیتی، تبعیض ستیزی، رفع تبعیض اتنیکی و جنسیتی و گرایش جنسی و… و تاکید بر تمرکز زدایی و همچنین صلح با جهان که بهترین ضامن امنیت است، از ترقیخواهی، دور اندیشی و آینده نگری این بخش از جمهوری خواهان برای حل مشکلات داخلی و بین المللی ایران خبر می دهد.
در شرایطی که پی در پی منشورها یا اتحادهای پوپولیستی آماتورگونه، خلق اساعه، سلبی و عمدتا متکی بر قدرت های خارجی سر بر آورده اند، کار چند ساله و صبورانه همگامی و تاکید آن بر خشونت پرهیزی، رواداری و گفتگو با دیگر خانواده های سیاسی ایران، نشانگر بلوغ سیاسی جریانی است که درعین حال بر تجربه استبداد سلطنتی گذشته و استبداد دینی حاضر و تجربیات دراماتیک منطقه که هیچ یک به دمکراسی ختم نشده اند، چشم نبسته ومسئولانه در جستجوی راه حل سومی است. منشور “همگامی” که بی شک نیازمند غنای بیشتر است، از جمله تلاش هایی است که با جستجوی راهی ورای اصلاح حکومت از درون یا حمله نظامی از بیرون یا پروژه هایی که خطر جنگ داخلی و تجزیه و ویرانی کشور را افزایش می دهند، از یکسو برتمامیت ارضی ایران در برابر حملات خارجی پای می فشرد و از سوی دیگر از یکپارچگی کشور در برابر تهدیدهای احتمالی داخلی دفاع می کند. این منشور بدرستی به جای دمیدن بر ناسیونالیسم آمرانه و افراطی یا هویت طلبی افراطی قومی بر همبستگی متکثر تمام شهروندان بر پایه حقوق بشر، حقوق شهروندی و سیاست فعال ضد تبعیض تاکید کرده است.
البته جمهوری خواهان باید بتوانند ضمن گسترش همبستگی با گروه های اتنیکی تحت ستم و همکاری فشرده تر با آنان که از دمکراسی و یکپارچگی کشور حمایت می کنند، پروژه های تعامل با گرایشات معتدل تر در همه خانواده های سیاسی ایران را – به قصد منزوی کردن گرایشات افراطی- بررسی کرده و در آن راستا نیز بکوشند.
این که “همگامی” به آلترناتیو سازی در خارج از کشور نپرداخته و بر پیوند جمهوری خواهان داخل وخارج و تقویت جامعه مدنی و جنبش های اجتماعی در داخل و یافتن راه حلی از درون کشور پافشاری می کند، بخت اعتماد آفرینی این جریان را افزایش می دهد. این نافی وظیفه جلب حمایت بین المللی از مبارزات مردم ایران علیه حکومت اسلامی نیست، بلکه پافشاری بر حق تعیین سرنوشت مردم ایران به دست خودشان همچون بخشی از هنجار دمکراسی است.
این واقعیت که بنابر همه نظر سنجی ها جمهوری خواهی اصلی ترین گرایش در میان ایرانیان است بدان معنا است که ما نیازمند یافتن راه و روش های نوینی هستیم که از طریق به هم متصل کردن شبکه های جمهوری خواهی در بین ایرانیان داخل و خارج و در سطح محلی و سراسری بتوانیم این نیروی عظیم را در راستای به ثمر رساندن جنبش زن، زندگی، آزادی بسیج کرده و ادای سهم درخوری در آزادی ایران بکنیم. چنین باد!
مهرداد درویش پور ۶ آپریل ۲۰۲۳
از: اخبار روز