با اعلام فدراسیون جهانی وزنه‌برداری، «تیم پناهندگان» این فدراسیون بین‌المللی متشکل از چهار ورزشکار زن، سه وزنه‌بردار مرد و همچنین یک مربی، در رقابت‌های جهانی عربستان شرکت خواهد کرد.
طبق اعلام رسمی فدراسیون جهانی وزنه‌برداری، مسابقات بین‌المللی ۲۰۲۳ عربستان، یکی از رقابت‌های گزینشی اصلی المپیک پاریس است و اگر ورزشکاری در این مسابقات شرکت نکند، حتی اگر سهمیه حضور در المپیک پاریس را بگیرد، باز هم اجازه حضور در المپیک را نخواهد داشت.
در تیم پناهندگان، نام دو وزنه‌بردار ایرانی به‌چشم می‌خورد؛ «پریسا جهانفکریان» و «رضا روحی».
به‌نظر می‌رسد تعداد بالای نماینده‌های ایرانی در تیم‌های «پناهندگان ورزشی»، نه یک اتفاق مثبت، که نشانه‌ای از نقض حقوق‌بشر در ایران باشد.
پیش از این نیز در رقابت‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو، سهم ایران از تیم پناهندگان، پنج نماینده بود؛ «سعید فضل اولی» در رشته ورزشی کایاک یک نفره از آلمان، «هامون درفشی‌پور» در رشته کاراته از کانادا، «جواد محجوب» در رشته جودو از کانادا، «دینا پوریونس» در رشته تکواندو از هلند و «کیمیا علیزاده» در تکواندو از آلمان.
«ایران‌وایر» در گفت‌وگویی با پریسا جهانفکریان، عضو سابق تیم ملی وزنه‌برداری ایران، از چگونگی حضورش در این تیم و اهدافش پرسیده است.
***
ایده شکل‌گیری تیم وزنه‌برداری پناهندگان از کجا آمد؟
پریسا جهانفکریان متولد سال ۱۳۷۴ در شهر یاسوج است. او ورزش را با «دوومیدانی» و «پرتاب چکش» آغاز کرد و سال ۱۳۹۵ در رشته پرتاب چکش به مقام چهارم ایران رسید. او با آزاد شدن رشته وزنه‌برداری برای زنان در ایران، وارد این رشته ورزشی شد و سال ۱۳۹۸، به سه مدال طلا رقابت‌های وزنه‌برداری ایران رسید.
پریسا جهانفکریان همان سال در نخستین حضورش در رقابت‌های بین‌المللی، به مقام نهم مسابقات آسیایی وزنه‌برداری زنان دست یافت.
اردیبهشت ۱۴۰۱، پریسا جهانفکریان خبر از اعلام پناهندگی به کشور آلمان داد. او در گفت‌وگویی با «ایران‌وایر» گفته بود: «مدیران نظام خوشحال می‌شوند که ما از ایران می‌رویم.»
پریسا جهانفکریان در مورد چگونگی شکل‌گیری تیم پناهندگان به «ایران‌وایر» می‌گوید: «این نخستین بار است که تیم وزنه‌برداری توسط فدراسیون جهانی شکل می‌گیرد. اولین بار هم رییس فدراسیون وزنه‌برداری آلمان موضوع شکل‌گیری این تیم را مطرح کرد که بعد به تایید IWF (فدراسیون جهانی وزنه‌برداری) رسید. قرار بر این شد که وزنه‌برداران پناهنده در سراسر جهان برای حضور در این تیم ثبت‌نام کنند، اما در نهایت فدراسیون وزنه‌برداری نفرات مورد نظرش را انتخاب کند.»
از او در مورد شیوه تمرینات و اینکه آیا تمرینات اعضای این تیم به‌صورت متمرکز در یک کشور خواهد بود یا نه می‌گوید: «فدراسیون جهانی الان مربی ما را انتخاب کرده و با او در تماس هستیم. ولی چون موضوع تیم پناهندگان، کاملا جدید و ناشناخته است، هنوز در مورد اینکه تمرینات به‌صورت متمرکز باشد یا ورزشکاران در کشورهای خودشان تمرین کنند، تصمیم‌گیری نشده. قرار است به زودی به ما در این مورد هم اطلاع بدهند.»
اگر قرار است در المپیک نباشیم پس چرا به رقابت‌های انتخابی می‌رویم؟
خبرگزاری «ایسنا» ۱۹فروردین۱۴۰، در گزارشی ادعا کرد که حضور تیم پناهندگان در رقابت‌های جهانی عربستان، به معنی حضور این ورزشکاران در مسابقات المپیک نخواهد بود. با اینکه در همین گزارش، ایسنا تایید کرده که رقابت‌های ۲۰۲۳ عربستان برای انتخابی المپیک برگزار می‌شود، اما مدعی شده که حتی اگر اعضای تیم پناهندگان بتوانند امتیاز لازم را کسب کنند هم، اجازه حضور در مسابقات المپیک را نخواهند داشت.
پریسا جهانفکریان در واکنش به این گزارش می‌گوید: «تا سال گذشته، هر ورزشکاری که به کشور دوم اعلام پناهندگی می‌کرد، باید ابتدا به عضویت کمیته بین‌المللی المپیک یا همان IOC درمی‌آمد و بعد به‌عنوان پناهنده، در مسابقات شرکت می‌کرد. امسال اما تیمی که خود فدراسیون جهانی وزنه‌برداری تشکیل داده، در مسابقات جهانی شرکت می‌کند.»
او با تاکید بر اینکه فدراسیون‌های جهانی اجازه تشکیل تیم بدون هماهنگی با IOC را ندارند می‌گوید: «تشکیل شدن این تیم قاعدتا باید با هماهنگی کمیته بین‌المللی المپیک باشد. خود فدراسیون جهانی این پیشنهاد را ارائه کرده که وزنه‌برداران پناهنده بتوانند در مسابقات انتخابی هم شرکت کنند. من درک نمی‌کنم چرا گفته شده که وزنه‌برداران پناهنده نمی‌توانند سهمیه بگیرند؟»
او با طرح این سوال که چه تفاوتی بین ورزشکاران پناهنده با سایر ورزشکاران در این مسابقات خواهد بود می‌گوید: «اگر ما بتوانیم در این مسابقات شرکت کنیم، پس می‌توانیم سهمیه المپیک را هم بگیریم. چه فرقی هست بین ما و سایر ورزشکاران؟ اگر شرایط رکوردی که مد نظر فدراسیون جهانی هست را داشته باشیم، این حق ماست که به مسابقات المپیک برویم. اگر قرار باشد به امتیاز مورد نظر برسیم و در المپیک شرکت نکنیم، چرا اصلا باید به این بازی‌ها برویم؟»
این سقوط ورزش ایران است
حضور دو ورزشکار ایرانی در تیم هفت نفره پناهندگان، نه افتخارآمیز است و نه باعث غرور. نشانه‌ای از نقض حقوق‌بشر در ایران و زیر فشار قرار گرفتن دائمی ورزشکاران ایرانی که مجبور به پناهندگی به کشورهای دیگر شده‌اند.
پریسا جهانفکریان که خودش یکی از این دو نفر است، به «ایران‌وایر» می‌گوید: «دقیقا وقتی از یک تیم ۷ نفره، دو نفر ایرانی هستند، باید نگران آینده ورزش و کشور ایران شد. من می‌گویم ورزش ایران به سمت نابودی کامل می‌رود. چرا باید ورزشکاران ایرانی در رشته‌های مختلف، آن قدر زیر فشار قرار بگیرند که به پناهندگی فکر کنند؟»
او می‌گوید که تمامی تیم‌های پناهندگان ورزشی در جهان، حالا می‌توانند از ورزشکاران ایرانی استفاده کنند: «من ورزشکار حرفه‌ای هستم. هدف من، حضور در مسابقات بود. در ایران نمی‌توانستم به این هدفم به‌عنوان زن وزنه‌بردار برسم و در اینجا خوشحالم که می‌توانم بدون دغدغه در رقابت‌های بین‌المللی شرکت کنم. اما شما ببینید کدام حکومت ورزشکارانش را تا این حد زیر فشار و آزار‌واذیت گذشته است؟ اکثر ورزشکاران ایرانی به پناهندگی و فرار از زیر فشارها فکر می‌کنند.»
پریسا جهانفکریان در پایان می‌گوید: «این غمانگیز است؛ بسیار غمانگیز. ورزشکاران پناهنده ایرانی عدد نیستند؛ آن‌ها واقعیت جامعه و ورزش ما را نشان می‌دهند. شما کم‌کم سقوط اسف‌بار ورزش ایران را می‌بینید.»
از: ایران وایر