یک نویسنده و مستندساز نزدیک به جمهوری اسلامی می‌گوید که حکومت در زمان اعتراضات سال ۱۳۹۸ «هول شده بود»، و در اعتراضات آن سال ندیده است که «کسی ساچمه یا گلوله پلاستیکی بزند» و تمام گلوله‌های شلیک شده از سوی نهادهای نظامی و امنیتی «جنگی بود».
جواد موگویی در مصاحبه با سایت «اعتماد آنلاین» که متن آن روز سه‌شنبه ۲۷ تیرماه منتشر شد، با اشاره به آمار رسمی حکومت که در آن کشته‌شدن «۲۳۰ نفر» در اعتراضات سال ۹۸ تأیید شده است، گفت در مقایسه با آن اعتراضات، نهادهای امنیتی در اعتراضات ۱۴۰۱ علاوه بر «گلوله جنگی» از گلوله «ساچمه‌ای و پلاستیکی» هم استفاده کردند.
او در ادامه تأکید کرد که حتی استفاده از گلوله‌های ساچمه‌ای و پلاستیکی در اعتراضات اخیر قابل کنترل بود و جمهوری اسلامی می‌توانست از این گلوله‌ها برای مقابله با معترضان استفاده نکند و «از گاز اشک‌آور استفاده کند».
اظهارات این نویسنده و مستندساز نزدیک به جمهوری اسلامی برخلاف روایتی است که دیگر افراد نزدیک به حکومت در مورد «مماشات» جمهوری اسلامی با معترضان در اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» می‌گویند.
سخنگوی دولت ابراهیم رئیسی ۱۷ آبان پارسال در نشستی با دانشجویان دانشگاه صداوسیما مدعی «مماشات» حکومت جمهوری اسلامی با معترضان شده و گفته بود که جمهوری اسلامی آن‌ها را به مانند «فرزندان خطاکار» خود می‌داند.
علی بهادری جهرمی افزوده بود: «برای دولت مثل آب خوردن بود که از همان روز‌های اول اجازه دهد تا نیروی انتظامی از گلوله‌های جنگی استفاده کند و هر کسی را به خیابان آمد بزنند و این طوری مردم بترسند و از خانه خارج نشوند. اما این دولت هرگز چنین کاری نمی‌کند، چون معترضین را بچه و خانواده خود می‌داند.»
آقای موگویی در بخش دیگری از گفتگوی خود با اعتماد آنلاین با اشاره به این‌که نهادهای امنیتی-نظامی و معترضان در اعتراضات پارسال «خشونت بالایی» داشتند، گفت: «شما فیلم نازی‌آباد را دارید که طرف با فاصله ۳۰ سانتی به صورت شلیک می‌کند، حالا با ساچمه‌ای و پلاستیکی، من نمی‌دانم. آن هم سطح خشونت بالایی دارد.»
در ماه‌های گذشته، گزارش‌های زیادی در مورد شدت خشونت نیروهای امنیتی و انتظامی علیه معترضان بویژه دختران و زنان در اعتراضات پارسال در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. در این اعتراضات صدها نفر کشته و ده‌ها هزار بازداشت شدند.
خشونت نهادهای جمهوری اسلامی علیه مخالفان و معترضان هم‌اکنون نیز به اشکال مختلف ادامه دارد و بسیاری از آن‌ها احضار، دادگاهی و یا به حبس‌های طولانی‌مدت محکوم می‌شوند.
از سوی دیگر، با بازگشت گشت‌های ارشاد به خیابان‌ها، زنان و دختران روزانه به‌دلیل پوشش اختیاری هدف آزار و اذیت پلیس و نیروهای لباس‌شخصی قرار می‌گیرند.