یادداشت مصطفی تاج‌زاده از زندان اوین درباره دکتر سعید مدنی
این هفته می‌خواهم از دوست نازنین آقای سعید مدنی بگویم. دکتر مدنی فضل و فضیلت‌هایش خوشبختانه درمیان زندانیان مدنی و سیاسی ناشناخته نیست. متاسفانه ایشان از سال ۷۳ تا امروز در ۳ نوبت مجموعا شش‌سال‌ونیم حبس غیرعادلانه کشیده است (سه‌ماه در زندان توحید در سال ۷۳، یک‌سال در زندان عشرت‌آباد در سال ۷۹، ۴سال در اوین و رجایی‌شهر از سال ۹۰، و از اردیبهشت ۱۴۰۱ تا اکنون در زندان اوین). دوسال تبعید به بندرعباس از سال ۹۴ تا ۹۶ هم ازجمله هزینه‌های پرشماری بوده است که وی در راه عدالت و آزادی و دموکراسی برای وطن پرداخت کرده است.
محکومیت حبس کنونی دکتر مدنی، این پژوهشگر شریف و متخصص در مسائل اجتماعی، ۹ سال (۸سال قابل اجرا) با اتهام تشکیل گروه غیرقانونی و تبلیغ علیه نظام است. متاسفانه اخیراً پرونده جدیدی هم برای ایشان در دادسرا تشکیل و قرار ۵۰۰ میلیونی وثیقه هم برایش صادر شده است، صرفاً به‌خاطر ارائه مقاله “در ضرورت خشونت‌پرهیزی” در همایشِ آنلاینِ “نجات ایران” در حمایت از ابتکار میرحسین موسوی و پیشنهاد برگزاری رفراندوم.
توقیف یادداشت‌های ایشان در زندان، عدم صدور مجوز برای انتشار کتاب‌های وی درباره “جنبش‌های اجتماعی و امید” و “فقر، نابرابری و فساد” و “توسعه و کودکی در ایران”، جلوگیری از تجدید چاپ کتاب‌های قبلی و ممانعت از خروج ایشان از کشور در سال ۱۴۰۰ برای شرکت در فرصت مطالعاتی دانشگاه ییل بدون هرگونه پرونده قضایی هم ازجمله برخوردهای غیرقانونی و ناعادلانه‌ای است که با سعید مدنی شده است.
همه این هزینه‌های گزاف در شرایطی به این پژوهشگر خوش‌نام و فعال مدنی خوش‌سابقه تحمیل می‌شود که امروز جامعه ما به پژوهش‌های ایشان در حوزه مسائل اجتماعی و خشونت‌پرهیزی بیش از همیشه نیازمند است.
سعید مدنی از متخصصان شناخته‌شده و معتبر فقر و نابرابری، مسائل اجتماعی (به‌ویژه اعتیاد و تن‌فروشی)، خشونت علیه زنان و کودکان، و برنامه‌ریزی جماعت‌محور و جنبش‌های اجتماعی در ایران است و حدود ۲۰ کتاب خواندنی و غنی در این حوزه‌ها در کارنامه دارد. به‌ویژه کتاب‌های “علیه خشونت” (نشر پارسه)، “فقر و نابرابری در ایران” (نشر آگاه)، “جامعه مدنی و کرونا” (نشر پارسه)، “جامعه‌شناسی اعتیاد” (نشر پارسه)، “آتش خاموش” (درباره آبان ۹۸) و “مظاهرات سلمیه” (درباره اعتراضات آب در خوزستان) از کتاب‌های ارزشمند ایشان است.
در زندان کنونی‌ام در بند ۴ اوین توفیق شناخت نزدیک‌تر از دکتر مدنی طی ماه‌ها هم‌اتاقی شبانه‌روزی را یافتم و ارادت قبلی‌ام به ایشان افزون‌تر شد. متانت، دست‌وپا به‌خیری، حُسن‌خلق، سلامت نفس و خیرخواهی‌های ایشان را از نزدیک می‌بینم و تأسف می‌خورم به حال ضابطان و قوه‌قضائیه‌ای که فردی با پاکی و دانش او را محبوس کرده است. دکتر مدنی علاوه بر یک هم‌اتاقیِ دانشمند و شریف، یک آشپز هنرمند و محل رجوع و اعتماد و عامل حل مسئله در زندان هم هست.
به نظرم مادام‌که امثال او با این میزان تاکید بر مصالح عمومی و خشونت‌پرهیزی و دغدغه‌مندی برای بهبود زندگیِ آسیب‌پذیرترین شهروندان ایران ناعادلانه محبوس می‌شوند، ادعای تحمل نقد و عدالت قضایی باور نمی‌شود و بیشتر به شوخی می‌ماند. سعید مدنی را آزاد کنید و مانع بهره‌گیری ایران از سرمایه انسانی کمیاب او نشوید.
کانال تلگرام نویسنده
از: ایران امروز