یادآر – چشم در چشم؛ روایت معلول‌سازی معترضان

صدای آمریکا

«مأمور جمهوری اسلامی اسلحه‌اش را از لای میله‌ها آورد بیرون و کاملا به‌صورت عمدی به من تیراندازی کرد. در آن لحظه که اسلحه را آورد بیرون، من به چشم‌های‌اش نگاه کردم. فکر کردم که دارد من را می‌ترساند و می‌خواهد من فرار کنم. اما اسلحه را آورد بیرون و در یک ثانیه شلیک کرد».

اینها جملاتِ سیما مرادبیگی است؛ ۲۶ ساله، اهلِ بوکان؛ شهرستان کوچکی در جنوب آذربایجان غربی. همان جا به دنیا آمد و همان جا دختر کوچکش ژوان را به دنیا آورد و برای فردای بهترِ او به اعتراض به خیابان رفت.
مأموران حکومت، عامدانه به سویش شلیک کردند. به سوی او و بسیاری دیگر از معترضان در اعتراضاتِ زن، زندگی، آزادی که سال گذشته، همین روزها در اوج مرحله‌ی خیابانی خود بود.
تحقیقات مستقلِ سازمان حقوق بشر ایران می‌گوید چشم‌‌های دست کم ۱۳۸ معترض هدف گلوله‌ی مستقیم مأمورانِ سرکوب قرار گرفت. تحقیقات سازمان حقوق بشر ایران نشان می‌دهد شلیک به صورت و چشم‌های معترضان هدفمند، سیستماتیک و طراحی‌شده بوده. از میان معترضان، بیش از همه زنان هدفِ چنین حمله‌ای بود‌‌ه‌اند.
گلوله‌های گاز اشک‌آور، گلوله‌‌‌های پینت‌بال یا گلوله‌‌های ساچمه‌ای فلزی یا پلاستیکی. هدفْ اندام، صورت و چشمانِ‌ معترضان علیه بیداد.
هر چند علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی می‌گوید این همه ظلم، نه به مردم که به نیروهای انتظامی شد: «من اولین چیزی که می‌خواهم بگویم این است که در این حوادث چند روز اخیر به نیروهای انتظامی کشور و بسیج ظلم شد».