منابع نزدیک به دو نفر از زندانیان عرب خوزستانی که در ماه های گذشته از سوی اداره اطلاعات اهواز اعدام شدند به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفتند نه تنها اعدام این دو زندانی بدون اطلاع خانواده و وکلایشان صورت گرفته بلکه پس از گذشت چند ماه از اعدام، هنوز جنازه آنها به خانواده هایشان تحویل داده نشده و حتی تاریخ دقیق اعدام آنها نیز اعلام نشده است. همچنین به گفته آنها به خانواده های این اعدامی ها اجازه برگزاری مراسم عزاداری داده نشده است.
دوست و هم بندی سابق هادی راشدی و هاشم شعبانی دو عرب اهوازی که اعدام آنها بین ۱۶ آذر ماه تا ۲۹ دی ماه ۱۳۹۲ اتفاق افتاده است به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « هادی و هاشم را بدون اطلاع قبلی در روز ۱۶ آذر ماه از زندان کارون به جای نامعلومی بردند. وقتی خانواده آنها از خروج آنها مطلع شدند از ماموران زندان و ستاد خبری اداره اطلاعات اهواز و جاهای دیگر پیگیری کردند که انها را به کجا برده اند اما ماموران اداره اطلاعات به آنها جواب دقیقی نمی دادند.»
این هم بندی سابق گفت: «یک روز به خانواده آنها می گفتند سپاه پاسداران برای ساخت فیلمی آنها را خواسته و پس از فیلمبرداری دوباره به زندان برمی گردند و یک روز دیگر به آنها می گفتند که برای تحقیقات تازه به نیروهای سپاه تحویل داده شدند و پس از پایان تحقیقات به زندان برمی گردند اما آنها هیچگاه به زندان کارون برنگشتند.»
این منبع نزدیک که نخواست به دلایل امنیتی نامش فاش شود به کمپین گفت: «یکماه پس از انتقال این دو زندانی، کسی از اداره اطلاعات اهواز به منزل هادی راشدی تماس گرفت و به برادر او گفت که این دو نفر اعدام شده اند. در همان روز به آنها گفته شد که ظرف چند روز آینده محل دفن شان را نشان می دهند. آنها با این گفته مشخص کردند که جنازه تحویل داده نمی شود و فقط محل دفن به خانواده نشان داده می شود اما تا کنون محل دفن شان هم مشخص نشده است. همچنین خانواده ها نمی دانند فرزندانشان در چه روزی بین تاریخ ۱۶ آذر ماه که آنها را از زندان کارون خارج کرده اند تا روز ۲۹ دی ماه که به آنها خبر اعدام اعلام شده، اعدام شده اند.»
این منبع گفت: «ماموران ستاد خبری اطلاعات اهواز در ابتدا گفتند ظرف چند روز آینده محل دفن نشان داده می شود و بعدتر موکل به زمان دیگری در آینده شد. اکنون پس از گذشت چند ماه خانواده ها از فهمیدن محل دفن و تاریخ اعدام فرزندانشان ناامید شده اند.»
این منبع نزدیک به خانواده هادی راشدی و هاشم شعبانی گفت: «مامور اداره اطلاعات خانواده های این دو اعدامی را تهدید کردند که نباید برایشان مراسم عزاداری گرفته شود. در مسجد شهر هم نباید مراسمی برگزار کنند. با این حال همسایه و فامیل به خانه های آننها می آمدند و چند باری هم جلوی خانه تجمع شد و شعار دادند که ماموران ریختند و مردم را پراکنده کردند.»
این مبنع در خصوص پیگیری خانواده برای تحویل جنازه یا مشخص شدن محل دفن به کمپین گفت: «پیگیری این دو خانواده قبل از اعلام اعدام ها بود. وقتی برای شخص زنده به نتیجه ای نرسیدند برای جسد هم قطعا به نتیجه نمی رسند. آنها قبل از اینکه اعدامشان اعلام شود جلوی بیت رهبری، دفتر نهاد ریاست جمهوری، مجلس و دادگاه انقلاب در اهواز تجمع کردند و تقاضا کردند تا فرزندان شان به زندان کارون برگردند. حالا دیگر کاری نمانده است که انجام دهند. نامید و خسته اند.»
این منبع در پاسخ به اینکه آیا وکیل پرونده این دو زندانی برای تحویل گرفتن جنازه ها اقدامی انجام داده است، گفت: «وضعیت در جنوب ایران خیلی فرق می کند. ما در جنوب وکیل شجاع نداریم که بتواند جلوی ماموران اطلاعات بایستد و از موکلش دفاع کند و یا پیگیر جنازه موکلانشان باشد. بیشتر زندانیان عقیدتی عرب وکیل ندارند یا وکیل تسخیری دارند.»
هاشم شعبانی، ۳۲ ساله، لیسانس ادبیات عرب و معلم ادبیات عرب دبیرستان خلفیه و هادی راشدی، ۳۹ ساله، فوق لیسانس شیمی و معلم شیمی دبیرستان خلفیه به همراه ۴ عرب دیگر در حد فاصل بهمن تا اسفند سال ۱۳۹۰ توسط ماموران اطلاعات اهواز دستگیر شدند. هادی راشدی و هاشم شعبانی در شعبه دوم دادگاه انقلاب اهواز به ریاست قاضی سید محمد باقر موسوی در خرداد ماه ۱۳۹۱متهم به محاربه، مفسد فی الارض، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام از طریق فعالیت در موسسه غیر دولتی “الحوار” شدند و به اعدام محکوم شدند.
این منبع نزدیک به این دو زندانی با اظهار اینکه فعالیت آنها در موسسه الحوار که در زمان سید محمد خاتمی، رییس جمهور پیشین ایران به عنوان یک سازمان غیر دولتی ثبت شده است به کمپین گفت: «همگی آنها از افراد تحصیل کرده منطقه و عضو گروه “الحوار” که یک سازمان غیر دولتی است بودند. این سازمان در زمان دولت خاتمی تشکیل شد و به معنای گفتگو است که از همان گفتگوی تمدن های خاتمی گرفته شده بود. این سازمان هدفش ترویج زبان وفرهنگ عربی بود چون در مدارس ما حق صحبت به زبان عربی را نداریم. این سازمان فقط فعالیت هایش فرهنگی بود، برگزاری نمایش، موسیقی و در روزهای عزاداری و جشن هم برنامه های داشت. به غیر از عرب ها، مردم غیر عرب و مسولان ادارات دولتی هم دعوت می شدند.»
این منبع نزدیک با اشاره به شکنجه های این دو زندانی در دوران گفت: «آنها در طول بازجویی به شدت شکنجه شده بودند به طوریکه وقتی من هادی را در روز دادگاهش دیدم اصلا او را نشناختم. به شدت لاغر شده بود. خودش در دادگاهش گفت که ران من را شکسته اند. دچار بیماری معده و قلب شده بود و به دلیل اینکه به دارو دسترسی نداشت حالش خیلی بد بود.هادی و هاشم هر دو اتهاماتشان را در دادگاه رد کردند و گفتند زیر شکنجه مجبور به اعتراف شده اند.»
براساس گزارشات رسیده، غازی عباسی، عبدالرضا امیر خنافره، عبدالامیر مجدمی و جاسم مقدم پناه از اهالی شادگان اهواز در تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۹۲، پس از انتقال از زندان کارون به مکانی نامعلوم، اعدام شدند. همچنین چهار زندانی محکوم به اعدام دیگر به نام های عبدالرحمان حیدریان، عباس حیدریان، طه حیدری و علی شریفی در تاریخ ۱۹ خرداد ماه ۱۳۹۲ از زندان اهواز به مکان نامعلومی منتقل شده و پس از آن اعدام شدند.