قدرت و مدیریت آن سیاست نامیده می‌شود، و همیشه در جایی به مدیریت تغییر می‌رسد؛ تغییر و مدیریت آن دش‌واری ی بنیادین هر اجتماع و جامعه‌ای است؛ زیرا همه ی دعواها و داوها سرانجام در جایی به مدیریت و گردانش تغییرها ی اجتماعی و ترازها و تعادل‌ها ی دل‌خواه جمعیت‌ها و افراد گوناگون می‌رسد. سیاست که به هرم‌ها ی قدرت و داوری بسته است، در لخت‌ترین ریخت خود برآمد توازن نیروها ی اجتماعی گوناگون است؛ توازنی که تراز و ست‌پوینت‌ها ی چرخه‌ها ی بازخوردی اجتماعی را تنظم، و جامعه را هم‌ایستار می‌کند. در این چشم‌انداز، گذار، به ویژه گذار دمکراتیک از جمهوری وحشت اسلامی هرچند بسیار خواستنی و ستودنی، آسان و ساده نیست. گذار برآمد پدیدارشناسی پیروز نیروها ی سیاسی و اجتماعی و تغییر در جای‌گاه سیاسی و اجتماعی آنان است. گذار ادامه ی چشم‌اندازی است که هوادران گذار پیش‌می‌گذارند، تا چشم‌ها و مغز‌ها ی گروه‌ها ی خاکستری را لمس کنند و در چینش چیره ی ام‌روز شکاف انداخته و رویایی پرزوری برای چینشی انسانی‌تر فراهم آورند. گذار دانایی بر جاشناسی سیاسی ام‌روز و تکاپویی برای تغییر دمکراتیک آن در آینده است. امکان‌ها و ناامکان‌ها ی چنین گذاری را از جمهوری اسلامی ایران در برنامه ی «پشت عینک دیگران» در گفت‌وگویی چالشی با حسین موسویان کهنه‌سرباز جبهه ی ملی و فرمانده ی ام‌روز آن، در میان گذاشته‌ایم. موسویان از چهره‌ها ی برجسته ی اپوزسیون در داخل ایران است و بی‌لنکت در برابر استبداد دینی ایستاده است و از حقوق مردم دفاع می‌کند.