اکنون بیش از سی روز است که شاهرخ زمانی زندانی سیاسی و فعال کارگری بعد از اعتراض به شرایط زندان و همبستگی با سایر زندانیان سیاسی وعقیدتی در اعتصاب غذا به سر می‌برد. شاهرخ زمانی همراه با محمد جراحی کارگر زندانی دیگری که در زندان تبریز با شرایط وخامت باری نگه‌داری می‌شود، در یک دادگاه فاقد هر گونه حقوق اولیه متهمان، تنها با اعمال فشار های نیروهای امنیتی، بدون دلیل و مدرک قضایی به زندان‌های طویل‌المدت محکوم شده‌اند. جرم آنان دفاع از حقوق کارگران و ز حمتکشان است.
بارها در مورد شرایط بد زندان‌های ایران و وضعیت وخیم زندانیان ، به خصوص زندانیان سیاسی وعقیدتی هشدار داده‌ایم. متاسفانه سیستم قضایی ایران همراه با سازمان زندان‌ها یکی ازعقب‌مانده‌ترین سیستم‌ها در نظام جهانی کنونی است. در سیستم قضایی ایران شکنجه و اعدام به صورت قانونی وجود دارد. افراد زندانی و بازداشتی هم چنان از داشتن وکیل در مراحل تحقیق و بازجویی محروم هستند. قضات تصمیم‌گیرنده‌ی سرنوشت افراد زندانی دارای اطلاعات لازم در باره‌ی حقوق انسانی افراد و متهمان در جامعه‌ی امروز نیستند. قوانین حاکم بر سیستم قضایی و پلیسی در ایران نسبت به استانداردهای شناخته شده‌ی حقوق بشر بسیار عقب مانده است: تجاوز به نوجوانان و جوانان در زندان‌های ایران به امری عادی تبدیل شده است. مواد مخدر در زندان‌ها به وفور یافت می‌شود. بیماری‌های مسری مانند ایدز، هپاتیت و… شایع است. وضعیت غذا، بهداشت و درمان زندانیان بسیار نامناسب است …
اعتراض به شرایط وحشتناک زندان با خشونت وضرب و شتم و انفرادی و شکنجه و غیره پاسخ داده می‌شود که بیانگر نگاه غیرانسانی و قرون وسطایی زندان‌بانان به زندانیان است. آنان همچنان گمان می‌کنند که با شکنجه، کُند و زنجیر و فشار بیشتر بر زندانیان می‌توانند آنان را به افرادی مطیع و سر به راه تبدیل کنند. این تفکرات حاکم بر پلیس و قوه‌ی قضاییه که امروز در جوامع انسانی مطرود است، همچنان بر زندانیان اعمال می‌شود، زندانیانی که نه در یک دادگاه با معیارهای پیشرفته‌ی امروزی، بلکه با معیارهای انسان بدوی به زندان محکوم شده‌اند. در یک چنین سیستم قضایی نه تنها زندانیان سیاسی و عقیدتی که حتا زندانیان عادی نیز از حقوق انسانی برخوردار نیستند. زیراکه سیستم پلیسی وافراد پلیس ایرا ن به لحاظ فرهنگی از عقب مانده ترین فرهنگ ها بر خوردارند
و همه‌ی اینها نشان از آن دارد که “کهریزک”های متعددی در جای جای ایران وجود دارد که باید تعطیل شوند.
کانون مدافعان حقوق کارگر که وظیفه‌ی خود را دفاع از حقوق کارگران و زحمتکشان در همه‌ی زمینه‌ها می‌داند، خواهان آزادی همه‌ی زندانیان کارگری و سیاسی و عقیدتی می باشد، زیرا معتقد است آنان هیچ گونه جرمی مرتکب نشده‌اند. علاوه بر آن ما خواهان تغییر اساسی در سیستم قضایی حاکم هستیم که با معیارهای عقب‌مانده و قرون وسطایی با مجرمان عادی برخورد می‌کند. مجرمانی که محصول همین نظام نابرابر اقتصادی و اجتماعی هستند که مسوول گسترش فقر اقتصادی و فرهنگی در جامعه کنونی است. قوه‌ی قضایی و گردانندگان گمان می‌کنند که با گسترش جو ارعاب و سرکوب و شکنجه و اعدام می‌توان از این شرایط خود ساخته رهایی یافت. ما بار دیگر اعلام می‌کنیم که کلیه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی و کارگری بدون هیچ قید و شرطی باید آزاد شوند و زندانیان عادی نیز در دادگاهایی محاکمه شوند که اصول انسانی بر آن حاکم باشد.
کانون مدافعان حقوق کارگر
فروردین ۱۳۹۳