پیام یونسی‌پور
باشگاه کلن آلمان در آخرین دیدار خود در رقابت‌های بوندسلیگا، خواهان آزادی «ناهید تقوی» شد. پیش از آغاز مسابقه، بنری که روی آن به زبان آلمانی نوشته شده بود: «آزادی برای ناهید تقوی»، در دست هواداران به چشم می‌خورد، شعارهایی برای آزادی این زندانی (گروگان) دو تابعیتی ایرانی-آلمانی شنیده می‌شد و نامش روی اسکوربرد بزرگ ورزشگاه «راین انرگی» نشست.
ناهید تقوی کیست و چرا هواداران و باشگاه کلن، خواهان آزادی او شدند؟
***
ناهید تقوی کیست؟
ناهید تقوی، ۶۷ ساله، زندانی دوتابعیتی ایرانی-آلمانی است که مهر۱۳۹۹ توسط اطلاعات سپاه پاسداران در خانه خود در تهران بازداشت شد. او بعد از ۷ ماه حبس در سلول انفرادی و تحمل بازجویی‌های مکرر، از سوی دادگاه انقلاب به‌اتهام مشارکت در یک گروه غیرقانونی، به ۱۰ سال و ۸ ماه حبس محکوم شد.
این زندانی دوتابعیتی پس از گذشت ۵ ماه، از سلول انفرادی به بند زنان زندان اوین منتقل شد. او از زمان بازداشت طی هشتاد جلسه و معادل هزار ساعت، تحت بازجویی قرار گرفت.
او باوجود بیماری‌های متعدد، از دسترسی به خدمات درمان در زندان محروم بود و مسوولان زندان اوین تا مدت‌ها با مرخصی درمانی او موافقت نمی‌کردند. او در تیر۱۴۰۱ به مرخصی درمانی اعزام شد، ولی آبان همان سال به زندان بازگردانده شده بود.
براساس گزارش‌های منتشر شده، ناهید تقوی بارها به بهانه‌های مختلف از بند زنان زندان اوین به بازداشتگاه اطلاعات سپاه، موسوم به بند دو-الف این زندان منتقل و به‌صورت بلاتکلیف در سلول‌های انفرادی نگهداری شد.
چرا باشگاه کلن از ناهید تقوی حمایت کرد؟
باشگاه کلن آلمان ۱۸آذر۱۴۰۲ در بیانیه‌ای اعلام کرد که قصد دارد در همکاری مشترک با سازمان «عفو بین‌الملل»، با شعار «همه با هم برای انسان‌ها»، برای آزادی ناهید تقوی که یکی از شهروندان کلن آلمان است، تلاش کند.
طبق گزارش‌ها، خانم تقوی از سال ۱۳۶۲ به آلمان رفت و در شهر کلن زندگی می‌کرد. او ۲۰ سال بعد، یعنی در سال ۱۳۸۲ موفق شد تابعیت آلمانی بگیرد و از وقتی تابعیتش را دریافت کرد، سفرهایش به ایران آغاز شد. «مریم کلارن»، دختر ناهید تقوی که در کلن اقامت دارد، بارها گفته است که مادرش هرگز «فعالیت‌های سیاسی» نداشته و صرفا از روی دلتنگی برای ایران به این کشور سفر کرده بود.
«ورنر ولف»، رییس باشگاه «اف.ث.کلن» که هم‌زمان ریاست «کانون اجتماعی باشگاه کلن» را نیز برعهده دارد، به خبرنگاران آلمانی گفته است: «ما از اینکه نام خانم تقوی را در ورزشگاه فریاد بزنیم و خواهان آزادی او شویم، یک هدف بیشتر نداریم؛ ما باید با هم برای افزایش آگاهی در مورد حقوق‌بشر همکاری کنیم. ما می‌خواهیم نشان دهیم که حفاظت از حقوق‌بشر چقدر مهم است.»
باوجود اینکه مریم کلارن، دختر ناهید تقوی به‌دلیل حضور در مراسم ویژه اعطای جایزه صلح نوبل «نرگس محمدی» نتوانست در ورزشگاه خانگی کلن حاضر باشد، اما هواداران این باشگاه با شعار «او فقط مادر تو نیست» و «تا آزادی کنار شما هستیم»، از خانواده خانم تقوی حمایت کردند.
نرگس محمدی، فعال حقوق‌بشر محبوس در زندان اوین، خرداد۱۴۰۲ از «نامساعد بودن حال جسمی» ناهید تقوی، شهروند دو تابعیتی، خبر داده و نوشته بود که این زندانی سیاسی علی‌رغم حال نامساعد جسمی، از رسیدگی مناسب پزشکی محروم است.
نرگس محمدی در این یادداشت مدعی شده بود که این «دومین بار است که ناهید تقوی، شصت و هشت ساله» را در چنین وضعیتی می‌بیند که «آن‌قدر درد می‌کشد که درد را به‌وضوح در چهره‌اش می‌توان دید.»
از کنش‌های اجتماعی هواداران کلن چه می‌دانیم؟
ورنر ولف، رییس باشگاه کلن همچنین گفته است: «این ما هستیم که وقتی در جاهای دیگر حقوق‌بشر نقض می‌شود، باید صحبت کنیم، اعتراض کنیم و صدای خودمان را برسانیم.»
رسانه‌های حکومتی در ایران، پیش‌از این و بنا بر سیاست‌های حکومت، از رفتارهای باشگاه کلن در قبال موضوعات اجتماعی، بهره‌ه‌برداری‌های سیاسی کرده بودند. «آبنا»، رسانه‌ای که با نام خبرگزاری اهل بیت شناخته می‌شود، سال ۱۳۹۹، از طرح باشگاه کلن که یک مسجد منتسب به جامعه مسلمان ترکیه‌ای این شهر را در لوگوی خود قرار داده بود دفاع کرد و آن را نشانه‌ای از بالا رفتن آنچه «گرایش به اسلام در جامعه غرب» می‌خواند دانست.
باشگاه خبرنگاران جوان نیز در گزارشی در سال ۱۳۹۶، از وارد شدن پرچم و پوسترهای مربوط به حمایت از فلسطین توسط برخی هواداران این باشگاه آلمانی به ورزشگاه خانگی کلن، خبر داده بود.
این رسانه‌ها البته اشاره‌ای به حمایت‌های گسترده و پیاپی هواداران کلن برای «ورود زنان ایرانی به ورزشگاه‌ها» و گرامیداشت یاد «سحر خدایاری» (دختر آبی) نکردند. هواداران کلن پس از آنکه سحر خدایاری به جرم تلاش برای ورود به ورزشگاه توسط نیروی انتظامی بازداشت شد و اقدام به «خودسوزی» کرد، یاد او را زنده نگه داشتند.
باشگاه کلن آلمان همچنین در سال ۲۰۲۲ میلادی، از‌جمله باشگاه‌هایی بود که با شعار «زن، زندگی، آزادی» روی سکوهای خود، توجه جهان را به اعتراضات سراسری در ایران و سرکوب شدن ایرانیان توسط حکومت جلب کرد.
چنین اخباری میان آنچه رسانه‌های نزدیک به حکومت پوشش می‌دهند، جایی ندارد.
از: ایران وایر