تقی باقری؛ مبارز نامدار جنبش کارگری ـ سندیکایی
تقی باقری به عنوان یک فعال کارگری از چهره‌های پر افتخار جنبش کارگری میهن ماست. او فردی بسیار مردمی و مورد اعتماد کامل کارگران بود. باقری به عنوان کارگر در کارخانه‌های دخانیات کار می کرد. موسسه دخانیات در سال های دهه ۲۰ تا کودتای ۲۸ مرداد، یکی از مراکز مهم و اصلی کارگری بود و سندیکای کارگران دخانیات که تقی باقری در رهبری آن قرار گرفت از فعال ترین و پیشروترین تشکل‌های آن دوران به شمار می آید.
در سال‌های دهه بیست خورشیدی کارخانه‌های مرکزی دخانیات، کارخانه‌های سیلوی تهران، چیت سازی، سیمان تهران، تاسیسات راه آهن و صنعت نفت خوزستان و کارخانه‌های نساجی اصفهان و مازندران از جمله تکیه گاه‌های جنبش کارگری بودند و سندیکاهای این واحدهای صنعتی نقشی بزرگ و برجسته در مبارزات صنفی ـ سندیکایی و نیز جنبش ملی کردن صنعت نفت داشتند. تقی باقری به عنوان یک رهبر آگاه و مدبر سندیکایی در راس سندیکای کارگران دخانیات مروج اصول اصیل و رزمجویانه فعالیت سندیکایی بود. او نظیر علی امید و دیگر رهبران سندیکایی در تشکل‌یابی صنفی کارگران و تاسیس سندیکاهای کارگری بر پایه صحیح طبقاتی نقش مهم و تاریخی ایفا کرد. او از زمره رهبران سندیکایی بود که رعایت موازین فعالیت سندیکایی و دوری جُستن از هرگونه انحراف در جنبش سندیکایی را گوشزد کرده و با آن مقابله می نمود. او اعتقاد داشت جنبش سندیکایی ضمن استقلال خود یک نیروی خنثا و بی طرف نیست. به دلیل نقش بارز تقی باقری در جنبش سندیکایی او همواره مورد پیگرد دشمنان طبقه کارگر و ارتجاع و دربار پهلوی بود.تقی باقری از زمره رهبران شورای متحده مرکزی کارگران بود که ۸ ساعت کار ،دستمزد روز جمعه و قانون کار از دستاوردهایشان بود.نقش تقی باقری و اتحادیه کارگران دخانیات در نهادینه کردن حقوق کارگران در دخانیات ازجمله افتخارات سندیکاهای کارگری است.
شورای متحده مرکزی تقی باقری ها را با روحیه همبستگی کارگری آنچنان پرورش داد که اعتصابات کارگری با همبستگی و اعلام حمایت اتحادیه کارگران سیلو و دخانیات و راه آهن و چیت سازی به پیروزی می رسید و حتا دولت توان مقابله با این اتحدیه های کارگری را در خود نمی دید. رهبران کارگری پرورش یافته در شورای متحده اتحادیه های کارگری را فقط در مسیر مبارزات اقتصادی نمی دیدند. نقش سندیکای کارگران دخانیات تحت رهبری تقی باقری همراه با سندیکاهای کارگران چیت سازی، سیمان تهران و دیگر کارخانجات در به پیروزی رساندن خیزش ملی ۳۰ تیرسال ۱۳۳۱ فراموش نشدنی است. نخستین جرقه خیزش ملی ۳۰ تیرکه در جهت مخالفت با نخست وزیری قوام وبازگرداندن دکترمحمدمصدق به نخست وزیری ومخالفت با دربار و محمدرضا پهلوی بود، با اعلام اعتصاب کارخانه‌های سیلو، دخانیات، سیمان تهران و چیت سازی و راه آهن زده شد.
تقی باقری، این رزمنده آگاه طبقه کارگر در رأس این اعتصابات و از رهبران آن بود.در ۳۰/۴/۱۳۳۱- شعارهای کارگران:مرگ براستبداد،دست شاه ازدخالت درامورکشورکوتاه ،مرگ برقوام خائن ،مرگ براشرف، مرگ برشاه ،یامرگ یامصدق، زنده بادمصدق، ازجان خودگذشتم- باخون خودنوشتم – یامرگ یاآزادی، بود. پس از کودتای انگلیسی ـ آمریکایی ۲۸ مرداد تقی باقری بازداشت و روانه سیاه چال شد. او را برای بزانو درآوردن به جزیره خارک تبعید کردند. او مورد انواع شکنجه و آزار قرار گرفت امّا به آرمان طبقه کارگر پشت نکرد. پس از آزادی از زندان به قزوین تبعید شد. زندگی دشوار و مشکلات فراوان را تحمل نمود و با اراده‌ای آهنین به اندیشه‌های خود و منافع طبقه کارگر وفادار ماند. تقی باقری بعدها براثر ناملایمات زندگی و فشارهای زندان بیمار شد. در بیمارستان هنگام یک عمل جراحی با زندگی وداع کرد. مراسم یادبود او باشکوه فراوان برگزار و بویژه کارگران دخانیات از این قهرمان خود تجلیل کردند. او در گورستان ابن بابویه به خاک سپرده شد. نام ارجمند تقی باقری در صفحات تاریخ جنبش کارگری ـ سندیکایی ایران می درخشد. او نمونه یک کارگر مقاوم و ثابت قدم و یک رهبر آگاه جنبش سندیکایی بود! از او بیاموزیم و بکار ببندیم.