بی بی سی فارسی
دادگاه انقلاب نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح را برای سومین بار «به دلیل فعالیت در داخل زندان» به ۱۵ ماه حبس دیگر محکوم کرد.
کانال تلگرامی نرگس محمدی که به دست نزدیکان او اداره می‌شود خبر داد دادگاه او را «به تحمل ۱۵ماه زندان، دو سال تبعید به خارج از تهران و استان‌های مجاور، دو سال منع خروج از کشور، دو سال منع عضویت در گروه‌ها‌ی اجتماعی- سیاسی و دو سال منع استفاده از تلفن هوشمند» محکوم کرده است.
بنابر این گزارش، خانم محمدی در این پرونده متهم به تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی بوده است.
دادگاه ۲۸ آذر برگزار شد اما خانم محمدی نه در جلسات بازپرسی شرکت کرد و نه در جلسه محاکمه حاضر شد و حکم او غیابی صادر شد.
به نوشته صفحه اینستاگرامی خانم محمدی، «رای صاده بی شباهت به یک بیانیه سیاسی علیه متهم نیست و بارها تاکید شده که او به تحریک و ترغیب افکار عمومی و افراد به جنجال و آشوب دست می زند و بازی ای را به نفع دشمنان این مرز و بوم پیش برده و هر گونه فضاسازی علیه حاکمیت را منتشر می کند.»
این پنجمین محکومیت نرگس محمدی از سال ۱۴۰۰ است و سومین محکومیت او به دلیل فعالیت‌هایش در داخل زندان. او در مجموع به ۱۲ سال و ۳ ماه زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق و ۴ ماه رفتگری و ۲ سال ممنوع الخروجی و تبعید و محرومیت‌های اجتماعی و سیاسی محکوم شده است.
مسیر نرگس محمدی تا جایزه صلح نوبل
مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به خانواده نرگس محمدی در حالی برگزار شد که او در زندان اوین در اعتصاب غذاست.
در دو دهه گذشته اخبار مرتبط به زندگی شخصی و سیاسی نرگس محمدی بارها مورد توجه افکار عمومی و رسانه‌ها قرار گرفته است؛ از درخواست تغییر حکومت تا ضرب و شتم در زندان و فلج موقت و مصائب مربوط به کودکان دوقلویش.
نام نرگس محمدی به مرور به عنوان یکی از صریح‌ترین منتقدان حکومت ایران جا افتاد. پیش از آن اما حکومت او را به خاطر نظارت بر وضعیت حقوق بشر در ایران تحت فشار قرار داده بود.
خانم محمدی در ابتدا فعالیت خود را با جریانات ملی مذهبی آغاز کرد، در سال ۱۳۷۶ در ستاد محمد خاتمی فعال بود و در انتخابات سال ۱۳۷۸ مجلس در ستاد ملی مذهبی‌ها فعالیت داشت.
او در سال ۱۳۷۸ با تقی رحمانی، فعال و زندانی سیاسی ملی مذهبی ازدواج کرد. تقی رحمانی نیز در حکومت فعلی ایران، بیش از ۱۴ سال را در زندان گذرانده است.نرگس محمدی تا کنون بارها به زندان افتاده است. در دهه هفتاد و در دوران دانشجویی او دو بار به زندان افتاد.
در سال ۱۳۸۰ پس از بازداشت شماری از زندانیان ملی مذهبی، او نیز مدتی در بازداشتگاه سپاه در زندان عشرت‌آباد زندانی شد.
ظرف ۱۰ سال گذشته اما خانم محمدی بیش از پیش زیر فشارهای امنیتی و قضایی قرار گرفت.
او در دو دهه گذشته دست‌کم پنج بار بازداشت شده و در آخرین محاکمه به ۱۶ سال زندان محکوم شده است.
خانم محمدی در دو دهه ۷۰ و ۸۰ اعتقاد به مشارکت سیاسی در نظام جمهوری اسلامی داشت و در ستادهای انتخاباتی مختلفی فعال بود. او امید به اصلاحات حکومتی داشت اما به مرور و پس از سرکوب شدید معترضان از سوی حکومت در سال‌های ۹۶ و ۹۸ نظاتش تغییر کرد.
او در کنار نسرین ستوده و ابوالفضل قدیانی از جمله ۱۵ فعال سیاسی و مدنی بود که با انتشار نامه‌ای دربهمن ۹۶ حکومت فعلی ایران را «اصلاح‌ناپذیر» خوان و خواستار برگزاری همه‌پرسی تحت نظارت سازمان ملل شد.
امضاکنندگان این نامه خواستار «گذار مسالمت‌آمیز» از نظام جمهورى اسلامى به یک «دموکراسى سکولار پارلمانى» شدند.
در یک سال گذشته این فعال سیاسی، مبارزه با حجاب اجباری را روشی موثر در «فرایند گذار از جمهوری اسلامی» دانست.
نرگس محمدی برنده جوایز بین‌المللی بسیاری شده بود از جمله در دو سال ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ جایزه آزادی مطبوعات سازمان ملل و همچنین جایزه شجاعت گزارشگران بین‌الملل را دریافت کرده بود.
مهرماه امسال هم کمیته صلح نوبل با شعار «زن زندگی آزادی» جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ را به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران اهدا کرد.
مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به خانواده نرگس محمدی در حالی برگزار شد که او در زندان اوین در اعتصاب غذاست.