- مسعود آذر
- شغل,بیبیسی
سریالهای تلویزیونی گاهی از نظر کیفی، کارگردانی، بازیگری و تیم تولید سرزبانها میافتند و رسانهها و منتقدان سینمایی را به نوعی وادار میکنند که درباره آنها بنویسند و گاهی حاشیههای یک سریال است که پای نقد و بررسی آنها را در رسانهها باز میکند و بحثانگیز میشود. «گناه فرشته» از جمله سریالهایی است که تاکنون پنج قسمت از آن در شبکه خانگی نمایش پخش شده و بیشتر به خاطر حاشیههایش در کانون توجه قرار گرفته است.
جمعه ۲۲ دیماه ۱۴۰۲ در بخشی از قسمت چهارم سریال «گناه فرشته» به نویسندگی و کارگردانی حامد عنقا از روزنامهنگاری به نام «محمود واعظ» رونمایی شد که چند سالی است این حرفه را کنار گذاشته است. او در گذشته گزارشهایی علیه فساد اقتصادی و سیاسی نوشته اما به دلیل تهدید مافیای پشت این فسادها از ادامه کار منصرف شده است. روزنامهنگار در این پرونده اطلاعات ارزشمندی دارد و برای نشان دادن اسناد و بازشدن گره قتل وسوالات پشت پرده، پول کلانی طلب میکند.
به نظر منتقدان این سریال، بازیگر نقش «محمود واعظ» از نظر شکل ظاهر، نزدیکی اسم و فامیل، رفتار و پیپی که مداوم میکشد شباهتهای زیادی با ماشالله (محمود) شمسالواعظین، یکی از روزنامه نگاران اصلاحطلب و شناخته شده دارد. هنگامی که درخواست پول میکند با طعنه به او گفته میشود پس شعارهای «حق و حقیقت و جامعه مدنی» چی شد و«ما چه گاگولهایی بودیم که شما را باور میکردیم».
همچنین در بخش سوم سریال نیز چند تصویر در خانه مقتول نشان داده میشود که در آنها افراد مشهور و از چهرههای ادب و هنر مانند عکس مشترک هوشنگ ابتهاج (سایه)، محمدرضا لطفی، نوازنده و محمدرضا شجریان، خواننده نشان داده میشود. در این عکسها چهره یکی از بازیگران اصلی داستان (عشیری) را جایگزین چهرههایی مانند نادر نادرپور، نویسنده و هوشنگ ابتهاج و محمدرضا شجریان کرده است و صحبت از ارتباطات پیچیده، فساد و مافیایی میشود که تو در تو است.
عکسهای تاریخی و «گناه فرشته»
در سریال «گناه فرشته» چند تصویر تاریخی از اهل ادب و هنر از جمله دو تصویر بالا دستکاری شده است. در عکس بالا (راست) به جای چهره نادر نادرپور، نویسنده چهره بازیگر مقتول در سریال جایگزین شده است و در تصویر پایین (راست) نیز به جای عکس محمدرضا شجریان، همان فرد مقتول جایگزین شده است.
سریال «گناه فرشته» با این جمله شروع میشود که «هرگونه شباهت به افراد و رخدادهای واقعی کاملا تصادفی است» و وقایع این داستان در سال ۱۴۰۲ رخ نداده و فرض گرفته شده است که وقایع در سالجاری روی داده و روزشماری دارد تا بیننده توالی روزها و ماهها و فلاشبکها را گم نکند.