«میلاد محمدی»، یکی از آسیب دیدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ و برادر «شهریار محمدی» که با شلیک مستقیم ماموران جمهوری اسلامی در بوکان کشته شد، از روز دوشنبه دوم بهمن ۱۴۰۲ در شمال شهر تورنتو تحصنی را برای حمایت از خانوادههای اعدامیان و کشته شدگان و برای مخالفت با اعدامها آغاز کرد.
در روز دوم تحصن، تصاویری در شبکههای مجازی منتشر شدند که نشان میدادند دو شهروند ایرانی-کانادایی به دلیل قرار نداشتن نماد و پرچم شیر و خورشید، با خبرنگاران حاضر در محل درگیر شده و به آنها فحاشی میکنند.
«پیمان خواجه حسنی»، خبرنگار و تصویربردار که مورد حمله ضارب قرار گرفته است، میگوید شکایت علیه فرد ضارب را پیگیری خواهد کرد. میلاد محمدی هم میگوید این افراد از سوی جمهوری اسلامی و برای ایجاد شکاف میان مخالفان رژیم ماموریت دارند.
***
میلاد محمدی تنها یک فضای کوچک برای اسکان خود تدارک دیده بود با پلاکاردی که روی آن عکسهای شماری از کشته شدگان در اعتراضات قرار داشتند. او میخواهد تا پایان روز شنبه ۲۷ ژانویه (هفتم بهمن) و پیوستن سایر ایرانیان مقیم کانادا به خود، به تحصن ادامه دهد.
میلاد، برادر شهریار، همان معترضی است که پیکر بیجان دوست خود، «محمد حسنزاده» را در اعتراضات بوکان از دست نیروهای امنیتی ربود و تا صبح از آن نگهبانی کرد که به دست نیروهای امنیتی نیفتد و به خاک سپرده شود.
شهریار محمدی روز بعد با شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر در بوکان کشته شد. تصاویر پاسداری شهریار از جسم بیجان محمد حسنزاده توجه بسیاری را در رسانههای اجتماعی به خود جلب کرد.
میلاد محمدی نیز برای پاسداشت خون ریخته شده برادر خود و سایر کشته شدگان و در اعتراض به حکم اعدام محمد قبادلو دست به تحصن زده است.
او میگوید تنها چند ساعت پیش از اجرای حکم، از شدت خشم و ناراحتی تصمیم گرفت بلیت تهیه کند، به پارلمان در شهر اتاوا برود و تحصن و اعتصاب غذا کند: «دوستان مانع از این کار شدند و گفتند در شهر تورنتو بمان و در محله در رفت و آمد ایرانیان تحصن انجام بده تا گروههای بسیاری از مردم در جریان اقدام تو قرار بگیرند. به همین دلیل با دست خالی و تنها با یک پلاکارد به میدان مللستمن در شمال شهر تورنتو آمدم تا صدای مردم داخل ایران را به دولتهای غربی برسانم.»
روز دوم تحصن میلاد با حضور دو شهروند ایرانی-کانادایی به درگیری ختم شد. میلاد میگوید این افراد با من برخورد نکردند ولی از حضور خبرنگاران برآشفته بودند.
نمیخواست از کشته شدگان تصویربرداری کنیم
پیمان خواجه حسنی، خبرنگار و تصویربردار آزاد که مشغول تهیه گزارش برای بخش فارسی «بیبیسی» بود، میگوید: «روز سهشنبه ۲۳ ژانویه حدود ساعت سه بعدازظهر برای پوشش خبری و تهیه گزارش تصویری از تحصن میلاد محمدی به میدان ملستمن در تورنتو رفتیم. وقتی مصاحبه ما با میلاد محمدی تمام شد، او مشغول صحبت کردن با دو مرد شد. آنها اعتراض داشتند که چرا به جای پرچم شیروخورشید، عکس کشته شدگان اعتراضات در محل تحصن برپا شده است. میلاد در پاسخ به آنها گفت پرچم من تصاویر افرادی است که در اعتراضات به دست سرکوبگران جمهوری اسلامی کشته شدهاند.»
پیمان خواجه حسنی میگوید: «ما هم میخواستیم از عکسهای کشتهشدگان که پشت سر میلاد بود، تصویر بگیریم ولی دو مرد مهاجم مقابل دوربین ما قرار گرفتند. میلاد از آنها خواست کنار بروند و گفت این افراد (خبرنگاران) در حال تصویربرداری و گفتوگو برای بیبیسی هستند. هنوز جمله میلاد تمام نشده بود که بی دلیل به ما حمله کردند. گفتند شما خائن هستید، بیبیسی خائن است. یکی از آنها همانطور که در ویدیوها هم مشخص است، شروع کرد به هل دادن من و فرد همراه من. چند باری هم با مشت بر سر و گردن من زدند. یکی از این دو نفر، دیگری را تحریک میکرد و نفر دیگر مشت میزد و هل میداد. در یکی از این هل دادنها، دستیاری که همراه من بود زمین خورد. ما هم هیچ حرکتی انجام ندادیم و تمام تصاویر را ضبط کردیم.»
پیمان خواجه حسنی ادامه میدهد: «در این فاصله چندین بار با پلیس تماس گرفتیم که با تاخیر رسیدند ولی در نهایت فرد ضارب را دستگیر کردند و یک کد رهگیری برای پرونده در دادگاه در اختیار ما قرار دادند. ما باید بر اساس همان کد پرونده اقدام کنیم. شخصی که فرد ضارب را تحریک و هدایت میکرد، در تمام طول درگیری فرد ضارب با ما حرفها و الفاظ رکیک استفاده میکرد ولی به محض این که به پلیس زنگ زدیم، فرار کرد.»
به گفته پیمان خواجه حسنی، این فرد روز بعد هم به محل تحصن میلاد رفته و همچنان مزاحمت ایجاد کرده است.
میلاد محمدی افراد مهاجم به خبرنگاران در محل تحصن خود را از عوامل حکومت جمهوری اسلامی عنوان میکند و میگوید: «من به عنوان یک مبارز که از نزدیک این مساله را لمس کردهام، به جرات میگویم جمهوری اسلامی خیلی ترسو است. بزرگترین ابزار جمهوری اسلامی، تفرقهپراکنی است؛ درست مثل افراد مهاجمی که اینجا در زمان تحصن من آمدند و فحاشی و بی احترامی کردند. هرچند به شخص من بی احترامی نکردند ولی به کسانی که اینجا حضور داشتند، بی احترامی کردند که برای من فرقی ندارد.»
محمدی میگوید افراد مهاجم به خبرنگاران در تورنتو، تلاش برای برهم زدن شاکله تحصن او داشته و سعی کردهاند با عصبانی کردنش و ایجاد تفرقه، حمایت از این تحصن را زیر سوال ببرند.
میگوید: «این افراد تلاش داشتند آنچه من با کمک دوستان راهاندازی کردم را خراب کنند. این کار را با توهین به خبرنگاران انجام دادند و من میگویم این افراد و عملکرد آنها صددرصد از طرف جمهوری اسلامی بوده است. به اسم برخی گروههای مخالف این اقدامات را جهت ایجاد اختلاف بین مخالفان خود انجام میدهند.»
محمدی میگوید: «من آزادیخواه هستم و زیر هیچ پرچمی قرار نگرفتهام. این افراد از آزادیخواهان و افراد مستقل و غیروابسته میترسند. اینها از ما میترسند، چون با این قدرت و شدت در حال مبارزه هستیم و بیم آن را دارند که بتوانیم همه ایرانیان را دور هم جمع کنیم. جمهوری اسلامی از اتحاد بین ما میترسد، برای همین ما باید دور یک میز بنشینیم. ما اعتقاد داریم تعیین سرنوشت به دست مردم است ولی در عمل چنین چیزی را نشان نمیدهیم.»
گریههای مادر محمد قبادلو مرا یاد گریههای مادرم انداخت
«حدود سه ساعت پیش از اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، برای انجام اعتصاب خشک و تر به میدان ملستمن در تورنتو آمدم؛ جایی که ایرانیان مهاجر در آن بیشتر رفت و آمد میکنند. پیش از آن قصد داشتم این کار را مقابل پارلمان در شهر اتاوا انجام بدهم ولی دوستان نگذاشتند و من را آرام کردند و از من خواستند در شهر تورنتو همین کار را انجام بدهم. من از این دوستان خواستم از تصاویر شماری از کشته شدگان اعتراضات برای من بنر چاپ کنند که در محل ایستادن خودم قرار بدهم. خیلی حال بدی داشتم و احساس میکردم هیچ جایی برای اعتراض ندارم.»
اینها گفتههای میلاد هستند. تقریبا شک ندارد که تحصن او در تورنتو موجب میشود که سپاه در فهرست تروریستی قرار بگیرد و دولتهای غربی دست از مماشات با جمهوری اسلامی بردارند.
میلاد محمدی که خود از آسیب دیدگان در اعتراضات سراسری است، میگوید ایستادن برای ساعتهای طولانی در سرمای تورنتو موجب درد بیشتر در پاهایش میشود که هنوز ساچمههای بسیاری از اعتراضات در آنها مانده است. ولی یادآوری گریههای مادر محمد قبادلو که روز سهشنبه سوم بهمن ماه در ایران اعدام شد، باعث میشود ظاقت بیاورد: «گریههای مادر محمد قبادلو را درک میکردم و با او خون گریه میکردم، چون مادر من هم از زمان کشته شدن برادرم شهریار همینطور گریه میکرد. شاهد گریههای مادران داغدار دیگر هم بودهام. به همین دلیل تصمیم به تحصن گرفتم. خانوادههای اعدامیان بسیاری با من اعلام همراهی کردهاند. من شاهد زجر کشیدن تک تک آنها بودهام.»
این عضو خانواده محمدی میگوید: «تصمیم گرفتم در همین سرما حتی تا سرحد مرگ بنشینم تا مردمی که به خاطر تفرقهاندازی جمهوری اسلامی از یکدیگر و از هدف خود دور شدهاند را به خود بیاورم. میخواهم ببینم اگر زیر این برف و در این سرما بمیرم، آیا جامعه جهانی تکان میخورد تا به سمت مردم داخل ایران باز گردد؟»
میلاد که در تمام طول اعتراضات به معترضین با تشکیل گروههای امداد و پزشکی زیرزمینی کمک کرده است، میگوید: «مردم داخل ایران در حال زجر کشیدن و مردن هستند. مردم در ایران از شدت ظلم و فشار و سرکوب جمهوری اسلامی در مرز دیوانگی قرار گرفتهاند.»
میلاد محمدی میگوید: «ما به هیچ اصلاحاتی اعتقاد نداریم و تنها هدف ما، سرنگونی کامل جمهوری اسلامی است.»
شهروندان ایرانی کانادایی با کیسه خواب به من پیوستند
محمدی میگوید شب اول تحصن خیلی سرد و برودت هوای تورنتو آزار دهنده بوده است: «هیچ امکاناتی نداشتم ولی به سرعت شهروندان عادی برایم کیسه خواب آوردند. شماری از ایرانیان با کیسه خواب برای خودشان به من پیوستند و گفتند ما هم با شما در این سرما میمانیم و همینجا میخوابیم.»
او همچنین میگوید: «خیلی غمانگیز است، باید تنها برای یک لحظه خودمان را جای خانواده زندانیان و کشته شدگان بگذاریم و ببینیم اگر ما در ایران جای آنها بودیم، آیا انتظار نداشتیم که به عنوان یک تبعه و شهروند کانادایی از ما حمایت کنند؟ باید به جنایت جمهوری اسلامی عکسالعمل نشان بدهیم، چون رژیم درنده جمهوری اسلامی مریض نیست بلکه وحشی و خونخوار است و عادت کرده است به ریختن خون انسانهای شریف و آزاده که دغدغهای جز آزادی ندارند. از ایرانیان تمام دنیا میخواهم نظر غرب و جامعه جهانی را به این قضیه جلب کنند.»
میلاد محمدی تا روز شنبه ۲۷ ژانویه، مقارن با هفت بهمن ۱۴۰۲ به تحصن خود ادامه خواهد داد. از سوی فعالان مدنی در شهر تورنتو فراخوانی جهت حمایت از میلاد محمدی اعلام شده است و شهروندان در تورنتو و سایر شهرهای دنیا به میلاد محمدی خواهند پیوست.
از: ایران وایر